عبدالحامد اردستانی رئیس انجمن فوتسال ناشنوایان ایران در گفت‌وگو با ایران اکونومیست در خصوص کسب قهرمانی جهان توسط تیم فوتسال ناشنوایان زیر ۲۱ سال اظهار داشت: تقریبا ۶۰ نفر از بازیکنان زیر ۲۱ سال ناشنوا در مرحله اول اردو تست دادند و در مرحله دوم ۳۰ نفر انتخاب شدند. سرمربی و کادرفنی در مرحله نهایی ۱۶ بازیکن را انتخاب کردند و برای اعزام ۱۲ نفر معرفی شدند. با سختی‌های زیاد و بدون اسپانسر و پول، موفق شدیم با کمک فدراسیون این تیم را به مسابقات اعزام کنیم. فدراسیون نیز بر خلاف ۲ دوره گذشته پای کار آمد و کمک‌های قابل توجهی به تیم داشت که عمده هزینه‌های ما را تامین کرد اما همه چیز لحظه آخری بود.
وی افزود: همه هزینه‌ها با کمک دوستانمان تامین شد و هیچ پولی از جای دیگر تزریق نشد. معمولا تیم‌ها در مسابقات یک پولی برای هزینه‌های شخصی بچه‌ها پرداخت می‌کنند ولی ما برای این پول تو جیبی بچه‌ها نیز چیزی نداشتیم که بدهیم. با این حال بچه‌ها غیرت به خرج دادند و برخلاف اینکه ما نتوانستیم حمایت مالی از آن‌ها داشته باشیم، به هیچ حاشیه‌ای توجه نکردند و نهایتا قهرمانی را کسب کردند.
رئیس انجمن فوتسال ناشنوایان با اشاره به مشکلات مالی تیم و فدراسیون عنوان کرد: با این شرایط مدیریت تیم خیلی سخت است؛ بودجه فدراسیون شاید فقط هزینه‌های روز مره را پاسخ دهد و با این حال از کمیته پارالمپیک نیز هیچ بودجه‌ای دریافت نمی‌کنیم زیرا سیستم مسابقات جهانی ما جدا از آن کمیته است. به همین دلایل هر انجمن یک مسئولی دارد و اگر آن مسئول بتواند تامین مالی انجام دهد، تیم‌ها نیز اعزام می‌شوند و در غیر این صورت هیچ کاری پیش نمی‌رود. مشارکتی باید بین رئیس فدراسیون و رئیس انجمن‌ها صورت گیرد تا در همه مسابقات بدرخشیم.
وی ادامه داد: برخی اسپانسرها مثل یکی از شرکت‌های مخابراتی، در دوره‌های گذشته هزینه لباس‌های تیم را پرداخت کردند و در عوض ۲ نفر را به همراه کاروان فرستادند که هزینه آن‌ها از پولی که برای لباس‌ها داده بودند، بیشتر شد. این اجحاف‌ها در حالی است که هر اسپانسری به سراغ ناشنوایان بیاید بهترین برداشت را خواهد داشت؛ اول به خاطر بعد معنوی آن است که خدا طور دیگری نگاه می‌کند و این بچه‌ها نیز می‌توانند بهترین عملکرد را نشان بدهند و از طرف دیگر نیز عموم مردم توجه ویژه‌ای به چنین کمک‌هایی دارند.
اردستانی راه حل خود برای حل مشکلات ناشنوایان را اینطور شرح داد: راه حل مشکلات توجه وزارت ورزش و دولت به فدراسیون‌هایی مثل ناشنوایان است. تیم فوسال ما پر افتخارترین تیم تاریخ ایران به حساب می‌آید زیرا هیچ کس مثل ما افتخار کسب نکرده است. در دوران ریاست جمهوری شهید رئیسی بهترین پاداشی که تاکنون پرداخت شده را دریافت کردیم ولی باز هم ۶۰ درصد بقیه ورزشکاران بود و این به نظرم اصلا عادلانه نیست زیرا این بچه‌ها با حریفانی مثل خودشان رقابت می‌کنند.
وی تاکید کرد: هیچ قانون حمایتی و درآمدی برای بچه‌ها وجود ندارد و حتی برخی از آن‌ها به خاطر حضور در تیم ملی و مسابقات بین المللی، شغل‌های خودشان را نیز از دست می‌دهند. این بچه‌ها هم باید هزینه تمرین و ورزش حرفه‌ای را بدهند، هم افتخار کسب می‌کنند و هم زندگی‌هایشان از بین می‌رود و بی‌کار می‌شوند. برخی بچه‌های ما بعد بازی‌ها حتی نمی‌توانستند روی پای خودشان راه بروند و این یعنی غیرت به خرج می‌دهند. با این حساب، باید نگاه ویژه‌ای به ناشنوایان داشت. خواهشم از همه مسئولین این است که اگر از دستشان بر می‌آید، برای این تیم کاری کنند زیرا خیلی از مدال‌هایی که در کارنامه‌های وزارت ورزش گفته می‌شود، از طرف همین بچه‌هاست.
