به گزارش روز یکشنبه ایران اکونومیست، این نشریه در گزارش خود ابتدا به مساله ساخت یک پایگاه نظامی در کامبوج توسط چین پرداخت و نوشت: پکن در حال ساخت یک پایگاه دریایی در محل تاسیسات نظامی سابق آمریکا در منطقه «ریم» در جنوب کامبوج است و به نظر می‌رسد که برای مدت طولانی در آن مستقر شده است. کشتی‌های ارتش آزادی‌بخش خلق برای ماه‌ها در این منطقه پهلو گرفته‌اند و دو کشور مجموعه‌ای از تمرین‌های نظامی مشترک مهم با نام «اژدهای طلایی» را در نزدیکی بندر خودمختار «سیهانوکویل» انجام داده‌اند.
چین از این فرصت استفاده کرد تا ارتش «سگ‌های روبات» خود با تفنگ‌های نصب‌شده روی پشت‌شان را در رسانه‌های جهان به نمایش بگذارد. این رزمایش‌ها برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ و اندکی پس از لغو مانورهای مشترک کامبوج با ایالات متحده آغاز شد.
در این گزارش به قلم سم رینزی آمده است: روابط بین چین و کامبوج در سال‌های اخیر به سرعت پیش رفته است. جزئیات ساخت پایگاه دریایی ساخته شده با کمک چین به نام ریم اولین بار در سال ۲۰۱۹ گزارش شد. امسال، شرکت‌های چینی برای تعمیق بیشتر روابط، قرار است کار روی کانال «فونان تکو» (Funan Techo) را آغاز کنند؛ پروژه‌ای به طول ۱۱۲ مایل (۱۸۰ کیلومتر) و بودجه ۱.۷ میلیارد دلار که پایتخت را به خلیج تایلند متصل می‌کند.
هنگام تکمیل، این کانال می‌تواند تردد را از رودخانه مکونگ منحرف و یک مسیر تجاری برای چین، از طریق لائوس و کامبوج ایجاد کند، که نیاز به عبور از ویتنام را که به طور فزاینده‌ای طرفدار غرب است، قطع می‌کند. چین و کامبوج یک توافق‌نامه تامین مالی «ساخت، عملیات و انتقال» دارند که دست‌کم ۵۰ سال در دست چین باقی می‌ماند.
برای چین، این مساله در خدمت هدف راهبردی بزرگتری است. هان مانت نخست وزیر کامبوج اکنون یک متحد آهنین در سرمایه گذاری با پکن است. حدود ۴۰ درصد از بدهی خارجی ۱۰ میلیارد دلاری کامبوج به چین است و این به حزب کمونیست چین نفوذ قابل توجهی می‌دهد.
آمریکا و ویتنام به تازگی روابط خود را به منظور تلاش برای مقابله با نفوذ چین در جنوب شرقی آسیا ارتقا دادند. درست ماه گذشته بود که یک کشتی جنگی آمریکایی توسط ارتش چین از جزایر پاراسل در دریای جنوبی چین منحرف شد درحالیکه پکن اعتقاد داشت که این کشتی به قلمرو چین ورود کرده است. در حالیکه دیگر متحد آمریکا، فیلیپین در حال حاضر درگیر مبارزه دیپلماتیک بر سر منطقه مورد مناقشه در این نواحی است.
تایم می‌نویسد: نقش کامبوج در بازی قدرت چین در منطقه هند- اقیانوس آرام برای بسیاری قابل درک نیست. حکومت مانت یک متحد برای چین است. وزیر امور خارجه چین اولین مقام خارجی برای تبریک گفتن به مانت بود و در مراسم تحلیف نخست وزیری در سال ۲۰۲۳ با وی دیدار کرد. یک همپوشانی فزاینده در تاکتیک‌ها و به کارگیری فناوری‌های خاص از جمله ابزارهای نظارت گسترده مانند دوربین‌های مدار بسته، نرم افزار تشخیص چهره، فناوری‌های دیوار آتشین اینترنتی وجود دارد که برای نظارت منتقدان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نشریه تایم با اشاره به اینکه واکنش آمریکا در این خصوص تاکنون سکوت بوده است، نوشت: لوید آستین وزیر دفاع آمریکا در جریان یک سفر در ماه جاری میلادی به کامبوج اعلام کرد که بلندپروازی‌های وی با مانت، مذاکره درباره این است که چطور ممکن است دو طرف یک مسیر خوشبینانه‌تر و مثبت‌تری در آینده داشته باشند. این سفر برای تضمین دستاوردها و موفقیت‌های قابل توجه نبود.
این نشریه در ادامه می‌نویسد که این نشان دهنده آن است که برداشت آمریکا از آنچه در آسیای جنوب شرقی اتفاق می‌افتد، نادرست است. در حالی که به نظر می‌رسد دولت بایدن کامبوج را شریکی مطیع می‌داند، مانت با پکن و واشنگتن برخورد دوگانه دارد. شواهد چنین برداشتی تلاش‌های مکرر کامبوج برای تعامل با مقام‌های آمریکایی به منظور پیوستن به چارچوب اقتصادی هند- آرام تحت حمایت واشنگتن است. در همین حال، دولت مانت به جذب سرمایه گذاری از چین ادامه می‌دهد.
این گزارش تاکید بر یک بازتنظیم روابط با کشورهایی مانند کامبوج دارد و می‌افزاید که سیاست فعلی فقط هویج و بدون چماق خطر افول دموکراتیک بیشتر در کامبوج و افزایش نفوذ چین را به همراه دارد.
سال گذشته قانونگذاران دموکرات و جمهوریخواه آمریکا به دنبال این بودند که حکومت مانت را با تهدید به تحریم، علیه چهره‌های سرکوبگر در کامبوج به عقب پس بزنند. پیش نویس لایحه کنگره همچنین خواستار یک تعریف مدون‌تر از سیاست‌های آمریکا در قبال کامبوج شد. در حالیکه این تلاش کنگره در نهایت نتوانست حمایت کافی را بدست آورد.
