این در حالی است که بچه های ایران در زمین اشک می ریختند و به خاطر ناداوری که در حقشان شده بود گلایه داشتند.اصلا مشخص نیست که چرا کسانی که تا قبل از این سکوت کرده بودند یا از کروش تعریف می کردند پس از حذف از جام ملت ها شمشیر را از رو بستند؟شکی وجود ندارد که هجمه رسانه ای علیه او بیشتر و بیشتر هم خواهد شد اما باید گفت که اگر روی دیگر سکه برای ایران به زمین افتاده بود...نمونه دیگر محمد پنجعلی که مهمان حضوری شبکه سوم بود.او تنها دقایقی پس از حذف ایران از جام ملتها از مربیان خارجی انتقاد کرد و گفت:« خود ما مربیانی داریم که می توانند در فوتبالمان موفق باشند و نتایج خوبی برایمان به دست بیاورند.»
اما نکته اینجاست که چرا همه آنها دست روی دست گذاشته بودند تا پس از ناکامی ایران این حرف را بزنند؟انگار که متن هایشان را هم از قبل آماده کرده بودند و انتظار این را می کشیدند تا ایران حذف شود و آنها متنی که آماده کرده بودند را قرائت کنند!علی پروین دقایقی پس از شکست ایران مقابل عراق به ایسنا گفت:« حق عراق نبود که در این بازی پیروز شود، اما تاکتیک نامناسب مقابل این تیم و ترسو بودن باعث شد که در نهایت شکست بخوریم. تنها کاری که بلدیم این بود که کروش تیم را به آفریقای جنوبی ببرد و در آنجا اردو برگزار کند. من نمیدانم در آفریقای جنوبی چه خبر است که این قدر اصرار داشتیم که تیم به آنجا برود.صلاح نمیدانم کروش دیگر سرمربی تیم ملی ایران باقی بماند ما این همه پولی که به او میدهیم میتوانیم عملکرد بهتر از اینها داشته باشیم، به اعتقاد من یک مربی خوب ایرانی را بیاوریم و تیم ملی ایران را به دستش بدهیم. مطمئنا نتایج بهتری نیز خواهیم گرفت.»
انتقاد ها شروع شده است و شکی وجود ندارد که در روزهای بعد به اوج خودش خواهد رسید.چه کارلوس کروش سرمربی ایران باشد و چه نباشد اما آیا انتقاد کردن آن هم بلافاصله پس از حذف از جام ملت ها ،آنجا که بازیکنان گریه می کردند و هنوز عرق شان خشک نشده بود کار به جایی است؟آیا مخالف بودن با کروش دلیل این می شود که عملکرد او و شاگردانش را زیر سوال برد؟
آریا صالحی-خبرآنلاين