به گزارش ایران اکونومیست، قطعنامه روسیه با موضوع ممنوع کردن کاربرد تسلیحات در فضا رقیبی برای یک قطعنامه دیگر که از سوی آمریکا و ژاپن در ماه گذشته میلادی مطرح شده و در رای‌گیری شکست خورد، بود.
قطعنامه‌ای که ژاپن و آمریکا تهیه کردند صرفا روی ممنوع ساختن کاربرد «تسلیحات کشتار جمعی» در فضا متمرکز بود اما قطعنامه روسیه خواستار منع تمامی انواع تسلیحات در فضا شده بود.
آمریکا و متحدانش مدعی شدند ادبیاتی که شورای ۱۵ عضوی امنیت سازمان ملل روز دوشنبه درباره آن بحث کردند باعث منحرف کردن حواس جهان از نیت واقعی روسیه یعنی «استفاده تسلیحاتی از فضا» شدند.
«واسیلی نبنزیا»، سفیر روسیه در سازمان ملل اتهامات آمریکا را مبنی بر اینکه به دنبال گمراه کردن جهان است، رد کرد.
نماینده مسکو که مورد حمایت چین و اعضایی دیگر قرار داشت خطاب به آمریکا و غرب گفت: «اگر آنها در حمایت از این قطعنامه کوتاهی کنند، به وضوح نشان داده‌اند که اولویت اصلی آنها باز گذاشتن دست خود برای تسریع نظامی سازی فضا است.»
به نوشته خبرگزاری آسوشیتدپرس، به رغم ابراز تمایل تمام کشورها برای ممنوع کردن استفاده از تسلیحات در فضا اعضای شورای امنیت سازمان ملل به هنگام رای گیری روز دوشنبه بر سر قطعنامه روسیه برای منع تمامی تسلیحات در این حوزه، با رای مساوی ۷ رای حامیان آمریکا در مقابل ۷ رای حامیان روسیه و یک رای ممتنع سوئیس نتوانستند این سازوکار را برای جلوگیری از نظامی‌سازی فضا تصویب کنند.
از زمانی که انسان‌ها توانستند پا به فضا بگذارند نگرانی بر سر استفاده نظامی از فضا در بین کشورها وجود داشته است.
اتحاد جماهیر شوروی سابق و آمریکا در سال ۱۹۶۱ انسان‌هایی را به فضا اعزام کردند. شش سال بعد از آن، شوروی سابق، آمریکا و انگلیس با امضای پیمانی اعلام کردند که فضا یک حوزه مشترک جهانی است که تنها باید برای مقاصد صلح‌آمیز مورد استفاده قرار بگیرد.
تصویب قطعنامه‌ای برای ممانعت از استفاده تسلیحاتی از فضا به دنبال ورود تعداد هر چه بیشتری از کشورهای جهان به این حوزه اهمیت دو چندانی پیدا می‌کند. نزدیک به ۱۲ کشور جهان قابلیت پرتاب فضاپیما را داشته و حدود ۸۰ کشور ماهواره‌های خودشان را در فضا دارند. لازم به ذکر است که برخی شرکت‌های خصوصی نیز تجهیزاتی را در مدار زمین مستقر کرده‌اند.
تمامی تجهیزات مستقر در فضا در صورت بالا گرفتن درگیری در این حوزه در خطر انفجار و یا اصابت لاشه‌ها به خود قرار گرفته و غیر فعال شدن آنها بر سامانه‌های حیاتی مورد استفاده میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تاثیر می‌گذارد.
