به گزارش ایران اکونومیست، نگاه «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به یک منطقه ستاره‌زا، جزئیات دقیقی را درباره آن نشان می‌دهند که تا پیش از این دیده نشده بود.
به نقل از فیز، دو عکس جدید ثبت‌شده با «دوربین فروسرخ نزدیک»(NIRCam) و «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک منطقه ستاره‌زا را موسوم به «ان‌جی‌سی ۶۰۴»(NGC 604) نشان می‌دهد که در «کهکشان مثلث» یا «ام۳۳»(M33) با فاصله ۲.۷۳ میلیون نوری از زمین قرار دارد. حباب‌ها و رشته‌های گازی موجود در این دو عکس، یک تابلوی دقیق‌تر و کامل‌تر را از تولد ستاره‌ها در گذشته نشان می‌دهند.
بیش از ۲۰۰ مورد از داغ‌ترین و پرجرم‌ترین نوع ستاره‌ها، در میان پوشش‌های گازی غبارآلود ان‌جی‌سی ۶۰۴ وجود دارند که همگی در مراحل اولیه زندگی خود هستند. این نوع ستاره‌ها B و O نامیده می‌شوند و جرم دومی می‌تواند بیش از ۱۰۰ برابر خورشید باشد. یافتن این تعداد از آنها در جهان تقریبا نادر است. در واقع، هیچ منطقه مشابهی در کهکشان راه شیری ما وجود ندارد.
یافتن این تعداد از ستاره‌های پرجرم در این فاصله نسبتا نزدیک، به این معناست که ان‌جی‌سی ۶۰۴ به ستاره‌شناسان فرصت می‌دهد تا این اجرام را در اوایل زندگی آنها مطالعه کنند.
قابل توجه‌ترین ویژگی‌ها در عکس ثبت‌شده با دوربین فروسرخ نزدیک جیمز وب، مارپیچ‌ها و توده‌های منتشرشده هستند که به رنگ قرمز روشن دیده می‌شوند و از مناطقی که مانند حباب‌های بزرگ به نظر می‌رسند، گسترش می‌یابند. بادهای ستاره‌ای که از درخشان‌ترین و داغ‌ترین ستاره‌های جوان منتشر می‌شوند، این حباب‌های حفره‌مانند را ایجاد کرده‌اند. این در حالی است که پرتوهای فرابنفش، گاز هیدروژن اطراف را یونیزه می‌کنند. هیدروژن یونیزه‌شده به صورت یک درخشش شبح‌مانند سفید و آبی ظاهر می‌شود.
رگه‌های نارنجی روشن در عکس فروسرخ نزدیک جیمز وب، نشان‌دهنده وجود مولکول‌های مبتنی بر کربن هستند که «هیدروکربن آروماتیک چندحلقه‌ای»(PAH) نامیده می‌شوند. این ماده، نقش مهمی را در محیط میان‌ستاره‌ای و شکل‌گیری ستاره‌ها و سیاره‌ها ایفا می‌کند، اما منشأ آن یک راز است. رنگ قرمز عمیق‌تر، هیدروژن مولکولی را نشان می‌دهد که یک گاز خنک‌تر برای تشکیل ستاره است.
وضوح عالی جیمز وب، اطلاعاتی را نیز درباره ویژگی‌هایی ارائه می‌دهد که پیشتر نامرتبط با ابر اصلی به نظر می‌رسیدند. به عنوان مثال، دو ستاره درخشان و جوان در عکس جیمز وب وجود دارد که حفره‌هایی را در غبار بالای سحابی مرکزی ایجاد کرده‌اند و به واسطه یک گاز قرمزرنگ به هم متصل شده‌اند. این حفره‌ها در تصویربرداری با نور مرئی به وسیله «تلسکوپ فضایی هابل»، به صورت لکه‌های جدا از هم ظاهر شدند.
تصویربرداری جیمز وب در طول موج فروسرخ میانی نیز یک دیدگاه جدید را درباره فعالیت متنوع و پویای این منطقه نشان می‌دهد. در عکس دستگاه فروسرخ میانی از ان‌جی‌سی ۶۰۴، تعداد ستاره‌ها به میزان قابل توجهی کمتر است. دلیل این است که ستاره‌های داغ، نور بسیار کمتری را در این طول موج‌ها ساطع می‌کنند. این در حالی است که ابرهای بزرگ‌تر حاوی گاز و غبار خنک‌تر می‌درخشند.
برخی از ستاره‌هایی که در این عکس کهکشان دیده می‌شوند، غول‌های سرخ‌رنگ سرد، اما بسیار بزرگ و صدها برابر قطر خورشید ما هستند. علاوه بر این، برخی از کهکشان‌های پس‌زمینه که در عکس دوربین فروسرخ نزدیک ظاهر شده‌اند نیز محو می‌شوند. در عکس دستگاه فروسرخ میانی، مارپیچ‌های آبی‌رنگ نشان‌دهنده حضور هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای هستند.
تخمین زده می‌شود که ان‌جی‌سی ۶۰۴ حدود ۳.۵ میلیون سال قدمت داشته باشد. وسعت ابر گازی درخشان به ۱۳۰۰ سال نوری می‌رسد.
ویدئوی زیر، عکس‌های ثبت‌شده با دوربین فروسرخ نزدیک و دستگاه فروسرخ میانی را با یکدیگر مقایسه می‌کند.
