به گزارش ایران اکونومیست، مرکز افکارسنجی «سرمایه» باهدف بررسی دیدگاه‌ها و نظرات کارگران در خصوص میزان افزایش حقوق و دستمزدها در سال ۱۴۰۳ اقدام به نظرسنجی کرده است. جامعه آماری این پژوهش کارگران و کارفرمایان کل کشور هستند که یک‌هزار و ۱۱ نمونه در آن مورد پژوهش قرار گرفته‌اند.
سؤالات این نظرسنجی بیشتر بر محور میزان افزایش حقوق، پیش‌بینی میزان افزایش حقوق، توقعی که این جامعه آماری از افزایش حقوق دارند و مسائلی ازاین‌دست است که ۹۰۷ مرد و ۱۰۴ زن به آن پاسخ داده‌اند. از این میان ۱۶۹ نفر مجرد، ۸۱۹ نفر متأهل و ۲۳ نفر طلاق‌گرفته یا دارای همسر فوت شده هستند.
بیشترین فراوانی سن پاسخگویان بین ۳۶ تا ۴۵ سال است که تعداد ۵۰۵ نفر را به خود اختصاص داده‌اند. در رتبه بعدی زنان و مردان بین ۲۶ تا ۳۵ سال قرار دارند که فراوانی آن‌ها ۲۶۱ نفر است. پایین‌ترین سن نیز مربوط به گروه سنی زیر ۲۵ سال هستند که ۳۲ نفر جزو این دسته به‌حساب می‌آیند.
در جدول توزیع فراوانی پاسخگویان بر حسب تحصیلات ۴۵ بی‌سواد یا دارای سواد ابتدایی، ۴۸ نفر دارای تحصیلات راهنمایی، ۲۸۸ نفر دارای دیپلم، ۱۲۴ نفر فوق‌دیپلم، ۳۴۷ نفر لیسانس، ۷۴ نفر فوق‌لیسانس، ۹ نفر دکتری به چشم می‌خورند. ۶۲.۱ درصد از پاسخگویان کارگر و ۳۷.۹ درصد کارمند هستند.
بیشترین تعداد افرادی که در این پژوهش شرکت کردند به ترتیب در بخش‌های تولیدی، بنگاه‌های خدماتی و پیمانکاری مشغول به کار هستند. ۵۷.۴ درصد از کارگران و کارمندان ساعت کاری ۸ ساعته، ۲۲.۶ درصد ۸ تا ۱۰ ساعته، ۱۴.۹ درصد ۱۰ تا ۱۲ ساعته و ۵.۱ درصد دارای ساعت کاری بیش از ۱۲ ساعت هستند.
۱.۷ درصد پاسخگویان هزینه ماهانه خانوار خود را زیر ۶ میلیون، ۳.۳ درصد ۶ تا ۸ میلیون، ۱۸.۷ درصد ۸ تا ۱۰ میلیون، ۲۰.۵ درصد ۱۰ تا ۱۲ میلیون، ۲۰.۳ درصد ۱۲ تا ۱۵ میلیون، ۱۹.۱ درصد ۱۵ تا ۲۰ میلیون، ۱۲.۳ درصد بیش از ۲۰ میلیون تومان می‌دانند. ۴.۱ درصد نیز به این سؤال پاسخی نداده‌اند.
میزان درآمد ۳.۱ درصد پاسخگویان از شغل اصلی‌شان زیر ۶ میلیون، هفت درصد بین ۶ تا هشت میلیون، ۹.۷ درصد بین هشت تا ۱۰ میلیون، ۲۲.۶ درصد ۱۰ تا ۱۲ میلیون، ۲۴.۸ درصد بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون، ۲۱.۶ درصد بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون و ۷.۲ درصد درآمد ماهانه بیشتر از ۲۰ میلیون دارند. چهار درصد نیز به این سؤال پاسخی نداده‌اند.
در بخش روش‌های بهبود وضعیت معیشت ۲۱.۸ درصد از کارگران و کارمندانی که در این پژوهش شرکت کرده‌اند افزایش دستمزد را راهی برای بهبود معیشت می‌دانند. ۷۰.۵ درصد اعتقاد دارند با کنترل قیمت‌ها می‌توان وضعیت معیشت را بهبود بخشید و ۷.۷ درصد نیز گزینه‌های دیگری را مدنظر قرار داده‌اند.
۸ درصد پاسخگویان به اینکه افزایش دستمزد از چه درصدی کمتر باشد شغل فعلی خود را ترک می‌کنید گفته‌اند اگر ۱۰ درصد کمتر باشد شغل خود را ترک می‌کنند. ۲۳.۲ درصد شغل خود را ترک می‌کنند اگر افزایش دستمزد بین ۱۱ تا ۲۰ درصد باشد. ۲۲.۹ درصد با افزایش ۲۱ تا ۳۰ درصدی به ترک شغل خود فکر خواهند کرد.
۱۲.۱ درصد با افزایش ۳۱ تا ۴۰ درصدی دستمزد، ۱۴.۴ درصد با افزایش ۴۱ تا ۵۰ درصدی دستمزد و ۵.۷ درصد با افزایش ۵۱ تا ۶۰ درصدی شغل خود را ترک خواهند کرد. ۱۳.۷ درصد نیز به‌هیچ‌وجه شغل خود را ترک نخواهند کرد.
یافته‌های نهایی این تحقیق درباره پیش‌بینی افزایش شغل حاکی از این است که ۱۰.۲ درصد از پاسخگویان افزایش یک تا ۱۰ درصدی، ۳۸.۷ درصد افزایش ۱۱ تا ۲۰ درصدی، ۲۷.۷ درصد افزایش ۲۱ تا ۳۰ درصدی، ۹.۸ درصد افزایش ۳۱ تا ۴۰ درصدی، ۷.۱ درصد افزایش ۴۱ تا ۵۹ درصدی، ۳.۵ درصد افزایش بیش از ۵۰ درصدی و ۳ درصد نیز اظهار بی‌اطلاعی کرده‌اند.
در انتهای این پژوهش از کارمندان و کارگران خواسته شده به این سؤال پاسخ بدهند که دستمزد و حقوق حاصل از شغل اصلی آن‌ها چند درصد از هزینه‌های زندگی‌شان را پوشش می‌دهد. ۷.۸ درصد گفته‌اند دستمزدشان به‌صورت کامل کفاف زندگی را می‌دهد.
۱۲.۲ درصد معتقد بودند ۸۰ درصد از هزینه‌های خانواده با حقوق‌شان پوشش داده می‌شود، ۲۱.۲ درصد ۶۰ درصد هزینه‌ها و ۵۸.۸ درصد گفته‌اند کمتر از ۵۰ درصد از هزینه‌های زندگی‌شان را پوشش می‌دهد.
داشتن شغل دوم، اضافه‌کاری، قناعت‌کردن، همسر شاغل، کمک خانواده و گرفتن وام و قرض به ترتیب روش‌هایی هستند که برای تأمین کامل هزینه‌های زندگی توسط افراد انجام می‌شود.
