ایران اکونومیست - در سال ۱۳۴۴ یک خانم فرانسوی به نام« وولف کاریوس» پس از ازدواج با یک فرد ایرانی به نام پروفسور ملکی و با گرفتن ملیت ایرانی، از طریق یک دیپلمات بلژیکی، از اقوام نامبرده (ملکی) 349 قلم شی و آثار باستانی کشف شده از ناحیه «خوروین» متعلق به 3000 تا 3500 سال قبل را که توسط دو باستان‌شناس ایرانی و خارجی کاوش شده بود، را به مرور از کشور خارج کرد اما پس از اینکه دولت ایران از وجود این اشیای عتیقه در موزه‌ی «سنکانتر» در شهر بروکسل بلژیک مطلع شد، در سال ۱۳۶۰ در محاکم بلژیک طرح دعوی کرد و هر چند چند بار در این شکایت بازنده بود، اما در نهایت موفق به بازگرداندن این اشیای قدیمی و ارزشمند از بلژیک به ایران شد.
و شب گذشته (پنج‌شنبه 4 دی ماه) بالاخره این آثار تاریخی در قالب یک پرواز چارتر و با هزینه‌ای معادل 200 هزار دلار به ایران رسیدند، در این پرواز سه نفر از کارشناسان سازمان «یحیی نقی‌زاده مدیر کل حقوقی سازمان میراث فرهنگی »،«محمدرضا زاهدی کارشناس اداره کل موزه‌ها» و «علی‌اکبر اسماعیل‌آبادی ذی‌حساب و مدیر کل امورمالی سازمان میراث فرهنگی » که از پنج روز گذشته برای انجام اقدامات مورد نیاز به دستور رئیس سازمان میراث فرهنگی به بلژیک رفته بودند نیز به ایران بازگشتند.
با نشستن هواپیمای ایران‌ایر بر زمین، مسعود سلطانی‌فر معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و معاونان وی که در فرودگاه مهرآباد حضور داشتند، مراحل انتقال آثار را پیگیری کرد و سپس این 13 جعبه با حضور سلطانی‌فر، خبرنگاران، رئیس موزه‌ی ملی ایران، مسئول امین‌اموال موزه‌ی ملی ایران و کادر حفاظت از پرواز و مسئولان یگان حفاظت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری آثار به داخل یک کامیون حمل‌بار منتقل شد که در حین انجام این کار مسئولان میراث فرهنگی خوشحالی خود را با دست‌زدن نشان دادند، سپس آثار با اسکورت پلیس به موزه‌ی ملی ایران منتقل شدند.
سلطانی‌فر در فرودگاه مهرآباد در جمع خبرنگاران این موفقیت را حاصل 33 تلاش و پیگیری مسئولان سازمان میراث فرهنگی و نیز کارشناسان حقوقی و اساتید حقوق بین‌الملل در مرکز امور حقوقی بین المللی و شعبه پاریس مرکز دانست و آن را به همه‌ی مردم ایران تبریک گفت.
او در ادامه با اشاره‌ای کوتاه درباره‌ی اقدامات انجام شده توسط مسئولان متولی بازپس‌گیری این آثار تاریخی از بلژیک اظهار کرد: از این 349 قلم شی که متعلق به منطقه‌ی «خوروین» ساوجبلاغ است، 221 قلم شی سفالی و 128قلم شی برنزی است که امروز پس از 33 سال کشمکش توانستیم مالکیت ایران را بر آن‌ها به اثبات برسانیم.
وی همچنین با تاکید براین‌که از سال‌های گذشته 228 قلم شی دیگر که از محوطه‌ی خوروین کشف شده‌اند در موزه‌ی ملی نگه‌داری می‌شوند، قدمت این‌آثار را حدود 3000 تا 3500 سال قبل دانست و تاکید کرد: این مجموعه، یک مجموعه‌ی بسیار نفیس است که برای بررسی در اختیار باستان شناسان قرار می‌گیرد.
معاون رئیس جمهور همچنین اظهار کرد: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تلاش می‌کند تا در روزهای آینده به فوریت و با رعایت جنبه‌های ایمنی و حفاظتی با برگزاری نمایشگاهی، این آثار را در معرض دید عموم قرار دهد.
سلطانی‌فر در پاسخ به این پرسش که با توجه به پیروزی حقوقی کنونی توسط سازمان میراث فرهنگی؛ آیا می‌توان به واسطه‌ی این حکم به دنبال سایر اشیای ایرانی که به طور غیرقانونی به کشورهای دیگر برده شده‌اند، بود؟ گفت: در حال حاضر دو پرونده دیگر در محاکم مختلف مانند آمریکا و اروپا داریم، که درباره‌ی آن‌ها احکامی در یکی دو سال گذشته صادر شده اما اکثرا آن‌ها به نفع ما بوده‌اند.
او پرونده‌ی الواح هخامنشی در آمریکا را یکی از این پرونده‌ها دانست و افزود:مدعیانی که ارتباط چندانی با این پرونده نداشتند اما احکامی در محاکم غربی علیه ما داشتند، تقاضای توقیف این الواح را دارند، اما خوشبختانه با حضور جدی و قدرتمندانه‌ی ایران، توانسته‌ایم تا کنون دو مرحله از این ادعاها را رد کنیم و اکنون مراحل نهایی آن هستیم.
وی پرونده‌ی «چغامیش» در اروپا را پرونده‌ی دیگری دانست که در حال نزدیک شدن به مراحل نهایی دادگاه‌ها است.
او همچنین درباره‌ی ارزش‌گذاری آثار تاریخی «خوروین» اظهار کرد: آن‌ها قابل ارزش‌گذاری نیستند، امکان اینکه به این زودی‌ها بتوانیم روی آن‌ها قیمت‌گذاری کنیم وجود ندارد.
سلطانی‌فر در ادامه در پاسخ به این پرسش که تاریخ‌گذاری این آثار بر چه اساسی بوده است؟ نیز گفت: مطالعاتی که در آن منطقه انجام شده بود، این اطلاعات را به ما داد و نشان‌دهنده‌ی تعلق این اشیا به همان دوره یعنی اواخر هزاره‌ی دوم و اوایل هزاره‌ی اول قبل از میلاد، از سوی دیگر اشیا توسط کارشناسان مختلف که بعدا آن‌جا نظارت داشته‌اند، همچنین کارشناسان و باستان‌شناسان خارجی که این منطقه را بررسی کرده‌اند، این قدمت را تایید کرده‌اند.
او با تاکید بر اینکه برای انتقال این آثار به ایران نخست سه مسیر آمستردام در هلند، دوسلدورف آلمان و بلژیک انتخاب شده بود گفت: بهترین، سریع‌ترین و امن‌ترین راه برای انتقال آثار گزینه بلژیک بود که خوشبختانه به نتیجه رسید.
