روایتی از یک خبر| کشورهای آسیایی به دنبال تازه‌ترین تکنولوژی پهپاد

به گزارش روز سه‌شنبه ایران اکونومیست، بزرگترین نمایشگاه تجاری هوافضا و صنایع دفاعی آسیا در سنگاپور، هفته گذشته به پایان رسید.

نمایشگاه هوایی سنگاپور امسال میزبان مجموعه‌ای از وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین و فناوری بود و نشان داد بسیاری از کشورهای آسیایی علاقه دارند هواپیماها و بالگردهای قدیمی خود را با پهپاد جایگزین کنند.

این نمایشگاه هوایی تقاضای فزاینده بین‌المللی برای سامانه‌های بدون سرنشین را بیش از پیش نمایان کرد، زیرا این سامانه‌ها به‌ویژه در پس‌زمینه جنگ در اوکراین، جایی که پهپادها نقش مهمی در میدان جنگ ایفا کرده‌اند، نشان دادند برای ارتش‌های مدرن ضروری‌ هستند.

پیشینه

نمایشگاه هوایی سنگاپور که پیش‌تر با نام نمایشگاه هوایی بین‌المللی چانگی شناخته می‌شد، یک رویداد دو سالانه هوا فضا است که از سال ۲۰۰۸ در سنگاپور برگزار می‌شود.

این نمایشگاه میزبان هیئت‌های دولتی و نظامی رده بالا و همچنین مدیران ارشد شرکت‌ها در سراسر جهان است و به عنوان یک رویداد جهانی برای شرکت‌های پیشرو در هوافضا و شرکت‌های نوپا فعالیت می‌کند.

این رویداد به عنوان مشارکتی میان سازمان هواپیمایی سنگاپور و آژانس علوم دفاعی و فناوری این کشور پس از نقل مکان نمایشگاه هوافضای آسیایی از این کشور انجام گرفت.

گفته می‌شود این نمایشگاه پس از «لو بورژه» در پاریس و «فارن بوروی» انگلستان سومین نمایشگاه بزرگ هوافضا باشد که این مورد در مقایسه با نمایشگاه هوافضای دبی مورد اختلاف نظر است.

امسال در این نمایشگاه بیش از یک هزار شرکت از بیش از ۵۰ کشور جهان در این رویداد شرکت کردند.

آمریکا پهپادهایی را در نمایشگاه سنگاپور معرفی کرد که برای حمایت از اوکراین در جنگ با روسیه در اختیار اوکراین قرار گرفته است.

در همین حال، جت مسافربری چین (C۹۱۹) که داخل این کشور توسعه یافته است، در این رویداد اولین حضور بین المللی خود را تجربه کرد. گفته می شود این هواپیما رقیب بالقوه ای برای ایرباس A۳۲۰ و بوئینگ ۷۳۷ است.

این هواپیما برای یک پرواز نمایشی در نمایشگاه به پرواز درآمد و چین، فروش آن به خطوط هوایی بین المللی را برنامه‌ریزی کرد.

آژانس پشتیبانی، فناوری و لجستیک وزارت دفاع ژاپن نیز برای اولین بار در این نمایشگاه شرکت کرد که غرفه آن شامل صنایع سنگین کاوازاکی و ۱۲ شرکت ژاپنی دیگر است که فناوری هوافضای خود را تبلیغ می کنند.

هواپیماهای نظامی از سنگاپور، استرالیا، هند، اندونزی، کره جنوبی و دیگر کشورها در نخستین نمایشگاه پس از همه گیری کرونا حضور داشتند.

اهمیت موضوع

از جمله مزایای کلیدی ساخت پهپادها این است که تلفات انسانی را به حداقل می رساند، به ویژه هنگامی که در محیط های نامناسب یا خطرناک مستقر می شوند. آنها همچنین نسبت به هواپیماهای سرنشین دار ارزان تر هستند و اغلب استقامت بیشتری دارند، بنابراین به طور قابل توجهی به توانایی های یک نیرو می افزایند.

نیروهای مسلح چندین راه را برای مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین - از جمله پارازیت - توسعه داده اند، اگرچه پیشرفت های فناوری در دیجیتالی کردن، ارتباطات و هوش مصنوعی این پلت فرم ها را به طور فزاینده ای توانمند کرده است.

کشورهای آسیایی از جمله ژاپن در حال برنامه ریزی برای به دست آوردن پهپادهایی با قابلیت عملیات ماهواره ای برای بهبود انعطاف پذیری عملیاتی و ارتباطی است. برخی پهپادها حتی می توانند امضای الکترونیکی هواپیما را تقلید و به عنوان قربانی برای فریب حسگرهای دشمن عمل کنند.

فناوری هایی که عملیات یکپارچه پهپادهای زمینی و هوایی را برای محافظت از تاسیسات حیاتی و ارتقای قابلیت های دفاعی کشورها ارتقا می دهند، موضوع مهم دیگر برای کشورهای آسیایی بوده است.

همانطور که پهپادها توانمندتر می شوند، به طور فزاینده ای توسط ارتش ها در سراسر جهان پذیرفته می شوند.

از آنجایی که جهان شاهد کاربرد فزاینده پهپادها در جنگ نامتقارن است، نیاز به اقدامات متقابل نوآورانه هرگز به این اندازه مبرم نبوده است.

برخلاف سال های گذشته، هیچ شرکت روسی تسلیحات خود را در این نمایشگاه هوایی ارائه نکرد و به همین دلیل رقبایش می‌گویند فرصت‌هایی برای همکاری با برخی کاربران آسیایی تجهیزات روسی وجود دارد.

رابرت هیوسون از ساب سوئد به یو اس نیوز گفت: در این منطقه شما قبلاً شاهد دور شدن از تجهیزات روسی بوده‌اید. البته برخی از کشورهای مشتری طبیعی روسیه هستند اما در جای خود باقی می مانند و افزایش سفارش نخواهند داشت.

چندین کشور آسیای جنوب شرقی، از جمله مالزی، اندونزی، ویتنام، کامبوج و لائوس نیز از تجهیزات قدیمی ساخت روسیه یا اتحاد جماهیر شوروی استفاده می کنند، که گاهی اوقات در کنار تجهیزات ساخت غرب قرار می‌گیرند.

هند نیز به تازگی اعلام کرد علاوه بر سیاست تامین داخلی قطعات نظامی، خرید تسلیحات روسی را کاهش می دهد.

رویترز در گزارش خود موشک های زمین به دریا، پهپاد و پرنده های بدون سرنشین را مهم ترین قراردادهای تجاری این نمایشگاه برشمرده است.

ارزیابی

این رسانه نوشت: موشک‌های بالستیک ضد کشتی در دریای سرخ، علاقه‌مندی به سیستم‌هایی را سبب شده که می‌توانند یک ناو را در برابر تهدیدات محافظت کنند. همچنین موشک‌ها و پهپادهای ارزان‌تر و کوچک‌تر نیز مورد توجه خریداران بودند.

در حاشیه این نمایشگاه هوایی، یکی از مدیران ارشد یک پیمانکار دفاعی آمریکا گفت: آنچه ما شاهد آن هستیم افزایش تقاضا برای دفاع یکپارچه هوایی و موشکی در آسیا است که حسگرهایی برای شناسایی اهداف، سلاح هایی برای سرنگونی آنها و سیستم های فرماندهی و کنترل که همه آن ها را به هم متصل می کند را شامل می‌شود.

از جمله سیستم های تسلیحاتی قابل توجهی که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شد، بالگرد تهاجمی Z-۱۰ ساخت چین بود، مالکوم دیویس، تحلیلگر ارشد مؤسسه سیاست استراتژیک استرالیا می گوید: عملکرد و قابلیت های این پلت فرم مطمئناً آن را برای صادرات مورد توجه قرار می دهد.

وی از لائوس، کامبوج و میانمار به عنوان خریداران احتمالی نام برد.

ژاپن تایمز نوشت وزارت دفاع ژاپن نیز به خوبی از چگونگی تغییر جنگ توسط هواپیماهای بدون سرنشین آگاه است، به همین دلیل است که توکیو نقش فزاینده ای را برای سامانه های بدون سرنشین در نیروهای دفاع از خود ژاپن، به ویژه در حوزه هوایی و دریایی، پیش بینی می کند، زیرا این کشور با محیط امنیتی و منطقه ای پرتنش مواجه است.

طبق گزارش‌ها، این کشور همچنین در نظر دارد بایراکتار TB۲ ساخت ترکیه یا MQ-۹ Reaper ساخت ایالات متحده را برای رهگیری هواپیماهای خارجی که به حریم هوایی ژاپن نزدیک می‌شوند را تهیه کند، در حالی که درگیری‌ها با استفاده از جت‌های سرنشین دار پرتکرار و پرهزینه می‌شوند.

ماساشی مورانو، یکی از همکاران ژاپنی در مؤسسه هادسون استدلال می کند: پیچیدگی روزافزون سامانه‌های پدافند هوایی چند لایه دشمن، بقای بالگردهای سرنشین دار گران قیمت را دشوارتر کرده است. همان‌طور که در اوکراین مشهود است، تکثیر موشک‌های دفاع هوایی قابل حمل مانند استینگر به یک تهدید بزرگ تبدیل شده است و پشتیبانی هوایی نزدیک با پروازهای سنتی در ارتفاع پایین را برای آنها دشوار می‌سازد.