از آن غم انگیزتر اما اوضاع رسیدگی به این مردم نجیب و همواره مظلوم است، چرا که با وجود گذشت ۴ روز از سیلابی که ۱۲۱ روستا را محاصره کرده، همچنان ساکنین شاهد از بین رفتن زندگی‌شان روی آب جاری هستند.
امیدواریم که سوءبرداشت نشود، اما رفع مشکل این مردم شاید از پروپاگاندای انتخاباتی هم مهم‌تر باشد. در این چند روز چهره‌های سرشناس زیادی نسبت به اوضاع بد سیستان واکنش نشان دادند، اما نمایندگانی که انتظار رای از همین مردم را داشتند، به جای رویت شدن در صحنه وقوع حادثه سعی کردند که صندلی‌شان در بهارستان را رزرو کنند. تا جایی که کسی مثل رسول خادم باید آستین‌ها را بالا بزند و شخصا برای امدادرسانی پای به منطقه بگذارد. کسی که ۵ سال قبل قید ریاست، مربیگری و حضور در کرسی‌های فیلا را زد تا در همین مواقع، دستگیر هموطنانش باشد.
آقا رسول با انتشار ویدئویی در صفحه شخصی‌اش نوشت: «سیل دشتیاری، زندگی هزاران هموطن کپرنشین و روستانشین بلوچمان را مختل کرده و آب، خانه‌هایشان را گرفته و وسایل محدود زندگی‌شان را نابود کرده است. این مردم برای بازگشت به شرایط عادی زندگی، نیاز به کمک دارند. شوربختانه تجربه سال ۱۳۹۹ خورشیدی در این منطقه نشان می‌دهد، وضعیت فرونشست آب در دشتیاری با کُندی و تاخیر زیاد اتفاق می‌افتد! یعنی زندگی این مردم مدت‌ها گرفتار آبگرفتگی و گل و لجن ناشی از «سیلاب» و «روان‌آب» بارندگی‌های اخیر خواهد بود. آنها را ببینیم و در حد توان در کنارشان باشیم.» بله؛ یک کشتی‌گیر پیشکسوت این‌گونه از اوضاع گذشته و حال یکی از دور افتاده‌ترین نقاط ایران مطلع است و شتابان خودش را به آنجا رسانده تا کمک حال باشد. الحق و الانصاف که زیبایی نام آقا رسول، زیبنده منش اوست نه اینکه تز خدمت بدهد و از این میز به آن میز جابه‌جا شود.
