به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از خبرآنلاین، پیش از این تصور می‌شد بیگانگان در ساخت این بناهای عجیب و غریب دست دارند و همیشه گمانه‌زنی‌هایی در مورد چگونگی نحوه ساخت این اهرام وجود داشت. دانشمندان اما با تمرکز بر روی یک نقاشی دیواری در مقبره Djehutihotep متوجه شدند که این نقاشی یک تکنیک ساختمانی خاص را نشان می‌دهد.
این نقاشی که قدمتش به حدود ۱۹۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد، ۱۷۲ مرد را به تصویر می‌کشد که مجسمه‌ای را با طناب‌های متصل به وسیله‌ای مانند سورتمه حرکت می‌دهند و جلوی این سورتمه دیده می‌شود که چیزی مانند آب روی شن‌ها ریخته می‌شود.
بنابراین، فیزیکدانان تصمیم گرفتند این فرآیند را مورد آزمایش قرار دهند، البته نه با ساختن یک هرم دیگر؛ آنها فقط چنین فرایندی را در مقیاس کوچکتر بازسازی کردند. این تیم کشف کردند که اگر شن خشک باشد، می‌تواند منجر به ایجاد توده‌هایی شود که حرکت اجسام متحرک را دشوارتر می‌کند، اما اگر مقدار مناسبی آب اضافه شود، مایع از تشکیل توده‌ها جلوگیری می‌کند و ماسه را صاف‌تر می‌کند.
اگر از شن و ماسه خشک استفاده شودد، این فرآیند به خوبی کار نمی‌کند، حتی اگر ماسه خیلی مرطوب باشد، بازهم کار نمی‌کند. بنابراین میزان آب در این فرآیند حد مشخصی دارد.قبل از این کشف، تصور می‌شد که ریختن آب در نقاشی یک عمل کاملاً تشریفاتی است و نه بخشی کلیدی از روند ساخت.
بر اساس پژوهش‌های انجام شده مشخص شد که اصطکاک لغزشی روی شن و ماسه با افزودن تنها مقداری آب، تا حد زیادی کاهش می یابد. این به قدری ساده بود که حتی فیزیکدانان نیز اعتراف کردند که این کشف، آنها را غافلگیر کرد. این که نیروی کشش می‌تواند تا ۵۰ درصد کاهش یابد بسیار شگفت‌انگیز است و به این معنی است که مصری‌ها برای عبور از روی شن خیس در مقایسه با شن خشک تنها به نیمی از نیروی کاری که تا کنون تصور می‌شد نیاز داشتند.
در نهایت مشخص شد که با مقدار مناسب آب، ماسه‌های مرطوب بیابان تقریباً دو برابر شن‌های خشک سفت‌تر هستند و یک سورتمه راحت‌تر روی شن‌های سفت بیابان می‌لغزد، زیرا شن‌ها مانند ماسه‌های خشک در مقابل سورتمه انباشته نمی‌شوند.
