شایعه رشوه 180 میلیارد تومانی قطر به تیم ملی ایران برای شکست عمدی

 از این زشت‌تر نمی‌شود که با تز وطن‌پرستی و تعصب بیش از حد، فرد یا افرادی متهم به دریافت رشوه برای کم‌کاری در قبال مملکت‌شان شوند. حتی مطرح شدن شایعه چنین اتفاقی هم به اندازه کافی مشمئز‌کننده هست چه برسد به وقوع آن. مثل روز روشن است که شایعه سیاه رشوه گرفتن تنی چند از بازیکنان تیم ملی از قطر پیش از مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا صحت ندارد، چرا که آن شکست صرفا بر اساس ضعف تاکتیکی در زمین بازی حاصل شد و نه اهمال عامدانه بازیکنان. با این همه این شایعه دست به دست در فضای مجازی می‌چرخد و حتی روز گذشته دبیرکل فدراسیون هم به آن واکنش نشان داد.

هفته گذشته بود که برخــی پیـج‌های اینستاگرامی از اعدادی نزدیک به ۱۸۰ میلیارد تومان رشوه قطری‌ها به بازیکنان تیم ملی فوتبال برای شکست تعمدی مقابل قطر خبر دادند، اما مستندات آنها و اصلا ذات خبر به قدری باورنکردنی بود که به نظر می‌رسید این بحث صرفا برای جذب فالوور مطرح شده است. با این حال طی روزهای اخیر بازهم به این موضوع در رسانه‌های غیررسمی دامن زده شده تا جایی که حتی هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون در این باره مجبور به توضیح شد و گفت: «من زیاد در جریان این مسائل نیستم چون به قول شما همیشه بعد از برخی مسابقات، یک سری حرف‌ها و شایعات هم در کنار آن به وجود می‌آید. من خودم خیلی چیزهای خاصی را در این مورد نشنیدم. ولی چون به قول شما همیشه این‌گونه فضاها کنار تیم‌ها هست، ما واقعا خیلی جدی ندیدیم که بخواهیم به آن بپردازیم.»

چنان که گفتیم و بار دیگر هم بر آن تاکید می‌کنیم، ما هم طرح این موضوع را یک دروغ بزرگ می‌نامیم چون بیش از هر چیز دیگری آبرو و اعتبار بازیکنان و کادرفنی تیم ملی اجازه چنین کاری را نمی‌دهد. خیلی زیاد از بازیکنان تیم ملی انتقاد کرده‌ایم، اما هر اشکالی بر آنها وارد باشد، چنین برچسب زشت‌ و زاری هرگز به آنها نمی‌چسبد. با این حال شاید چیزی که باعث شکل‌گیری این شائبه در ذهن برخی افراد زودباور می‌شود و کمک می‌کند آنها چنین مهملات بی‌اساسی را بپذیرند، نقطه‌ضعفی است که بخشی از نسل فعلی فوتبالیست‌ها در حوزه مسائل مادی از خود نشان داده.

فوتبالیست‌ها جزو اقشاری هستند که درآمد بسیار بالاتری نسبت به اکثریت جامعه دارند، اما کمتر بازیکن وطنی را به یاد داریم که حداقل یک بار برای دریافت مطالبات میلیاردی‌اش فریاد وانفسا سر نداده باشد. یکی مثل سیاوش یزدانی مدت‌ها قبل در یک مصاحبه تصویری دریافت ۱۰ میلیارد در سه سال را معادل مجانی بازی کردن برای استقلال دانسته بود؛ آن هم ۱۰ میلیارد ۳ سال پیش را! یا مثلا همین هفته قبل بود که امید حامدی‌فر که بیش از یک میلیارد تومان در این چند ماه از استقلال گرفته، ادعا کرد که غذا برای خوردن ندارد! اصلا چرا راه دور برویم؟ مهدی طارمی به عنوان مشهورترین لژیونر این روزهای ایران و با ثروتی عظیم که حاصل درخشش سالیان اخیرش در قطر و قاره اروپاست، برای یک تبلیغ ساده که ارزش آن را حدود ۱۰ میلیارد تومان تخمین زده‌اند اردوی تیم ملی در کیش را ترک می‌کند تا به تهران بیاید و عایدی حاصل از اسپانسر را از دست ندهد. حالا به اینها بیفزایید میل و عطشی که برخی دوستان برای دریافت سکه و حواله خودرو و... دارند و حتی حاضرند بابتش با مقامات دولتی رایزنی کنند!

شاید اگر یک عده به خودشان اجازه می‌دهند چنین دروغ بزرگی بسازند و تعدادی انگشت‌شمار هم آن را باور می‌کنند، ریشه در همین مادی‌گرایی افراطی بعضی آقایان فوتبالیست دارد. رک و رو راستش این است که این نسل نتوانست تصویری مستغنی و بی‌نیاز از خودش به مخاطب ارائه بدهد و بیش از حد روی مسائل مالی مانور داد. در غیر این صورت کیست که نداند محال است این بچه‌ها از رقیب رشوه بگیرند و اساسا اگر طرف قطری هم قصد انجام چنین کار کثیفی را داشت، شاید بهتر بود سراغ داور می‌رفت و کاری می‌کرد که لااقل آن پنالتی بحث‌برانگیز را به سود ایران اعلام نکند!