به گزارش ایران اکونومیست، محمد صفری در سرمقاله امروز روزنامه سیاست روز نوشت: برای آن که یک انتخابات پر شور با مشارکت بالا داشته باشیم چه عواملی نیاز است؟
قطعا انگیزه و ایجاد آن در میان افکار عمومی مهمترین بخش انتخابات پرشور و مشارکتی است تا فرد یا افرادی برگزیده شوند که بتوانند مشکلات کشور و مردم را حل کنند.
انگیزه اقتصادی و مادی اولویت اول در ایجاد انگیزه است، هر جامعه‌ای که از نظر اقتصادی در شرایط مناسبی قرار داشته باشد بر مشارکت مردم در انتخابات تأثیر مستقیم می‌گذارد.
وظیفه رسانه‌ها، شخصیت‌ها، نخبگان و حتی خود مردم در شرکت و دعوت به انتخابات است، قطعاً انتخاباتی با مشارکت بالا، ضریب قدرت و امنیت کشور را بالا می‌برد و باید برای آن که مشارکت بالا برود، دعوت و توصیه کرد تا مردم در آن حضور یابند و شرکت کنند. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شرکت در انتخابات آزادانه است، هیچ اجباری در آن نیست و هیچ سازمان و نهادی هم نمی‌تواند به مردم اجبار کند که باید در انتخابات شرکت کنند.
وجه تمایز انتخابات در ایران با بسیاری از کشورها درهمین‌گونه مسائل است که به آنها توجه شده است. اصول دموکراسی و مردم سالاری دینی در این است. مردم اختیار دارند تا در سرنوشت خود سهیم باشند یا خود را از آن محروم کنند، این اختیار را خداوند به هر انسانی داده است و نمی‌توان با برخی مسائل آنها را مجبور کرد تا در انتخابات شرکت کنند.
البته که مشارکت در انتخابات یک وظیفه ملی؛ قانونی و شرعی است اما همین وظیفه برای افراد جامعه اجبار ایجاد نمی‌کند.
آیا می‌توان کسی که در انتخابات شرکت نمی‌کند، مجرم دانست یا او را گناه کار تلقی کرد؟
برخی از علما و مراجع شرکت در انتخابات را واجب عینی می‌دانند، یعنی همه مکلفان باید انجام دهند، برخی دیگر از علما و مراجع آن را واجب عینی نمی‌دانند.
با این وجود آیا افرادی که در انتخابات شرکت نمی‌کنند و دلایل و منطق خود را دارند، مرتکب گناه می‌شوند؟
با توجه به مطالبی که عنوان شد، بهترین دعوت و تبلیغ برای حضور و مشارکت مردم در انتخابات، تبیینی، تشویقی، تشریحی و تحلیلی است.
مردم باید نسبت به وضع و اوضاع موجود آگاه شوند و در این زمینه باید روشنگری انجام شود تا آگاهانه وارد میدان انتخابات شوند و با اطمینان خاطر و با میل قلبی در انتخابات شرکت کنند.آیا اگر مردم قلباً به انتخابات اعتقاد داشته باشند خروجی چنین انتخابی بهتر و مناسب‌تر نخواهد بود؟
این که در برهه انتخابات بگوییم مردم! اگر شرکت نکنید مرتکب گناه شده‌اید یا فعل حرام انجام داده‌اید یا این که در زمین دشمن بازی کرده‌اید، این روش خود باعث می‌شود تا بسیاری از مردم با دید منفی به انتخابات بنگرند و حتی در انتخابات هم شرکت نکنند. چنین سخنان و مواضعی خود ضدتبلیغ و ضدمشارکت است، چرا از راه‌های بهتر که وجود دارد استفاده نشود؟
آیا نمی‌توان گفت که مردم برای این که کشورشان از وضعیت موجود بیرون بیاید وظیفه ملی دارند تا پای صندوق‌های رأی حاضر شوند و نمایندگان کارآمد را راهی مجلس کنند؟!
آیا نمی‌توان از افعال و سخنان مثبت برای دعوت مردم به انتخابات استفاده کرد تا تأثیر آن بر روی افکار عمومی بیشتر و بهتر شود؟
قطعاً نوع رفتار و سخنان و مواضع افراد، نخبگان و خواص بر مردم تأثیرگذار است، حال این تأثیر می‌تواند با سخنان نرم و منطقی تأثیر مثبت خود را بگذارد یا با سخنان تند و تحکمی تأثیر منفی داشته باشد.
نباید از یاد برد که این مردم ولی نعمت هستند، حضرت امام (ره) بارها در سخنانشان گفته بودند، این مردم ولی نعمت ما هستند و ما خادم مردم هستیم. چنین دیدگاهی در رهبر معظم انقلاب نیز وجود دارد. رهبر انقلاب در تبیین ویژگی‌های بی‌نظیر مردم ایران به عنوان مردمی عمیقاً دوست داشتنی، گفتند: مردم ما مردمی بسیار خوب و مؤمن هستند و حتی کسانی که به برخی ظواهر ملتزم عملی نیستند، دلشان با خدا و معانی و مفاهیم معنوی است؛ ضمن اینکه ملتزم نبودن در عمل به نوعی در برخی رفتارهای همه ما وجود دارد.
