به گزارش ایران اکونومیست؛ شمس الدین محمد متخلص به حافظ از تواناترین، معروف ترین غزل سرایان فارسی ست؛ در اینکه تولدش در شیراز بوده شکی نیست اما درباره اصل خاندانش اختلاف است عده ای می‌گویند شیراز و عده ای هم تویرسکان همدان یا کوهپایه ی اصفهان می دانند. در تاریخ، زادروز مبارکش دقیق معلوم نیست. ولادتش را ب احتمال ۷۲۵ تا ۷۲۹ هـ. گویند و قول معروف ۷۲۷هـ.
تفال امروز سه شنبه هفدهم دی ماه 1402 به دیوان حافظ غزل شماره ۳۳۱
به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منت پذیرم
کمان ابرویت را گو بزن تیر
که پیش دست و بازویت بمیرم
غم گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم
برآی ای آفتاب صبح امید
که در دست شب هجران اسیرم
به فریادم رس ای پیر خرابات
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
به گیسوی تو خوردم دوش سوگند
که من از پای تو سر بر نگیرم
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ
که گر آتش شوم در وی نگیرم
معنی لغات غزل:
مِنَّت پذیرم : منتش را پذیرا هستم، از او ممنون خواهم بود .
ساغر : جام و پیمانه شراب .
آفتاب صبح امید : (اضافه تشبیهی) امید به آفتاب صبح یعنی خورشید تشبیه شده است .
پیر خرابات : پیر و استاد و مرشدی که در خرابات مأوا دارد، کنایه از انسان کامل .
خرقه تقوی : بالاپوش تقوی، کنایه از لباسی که به عنوان تظاهر و مردم فریبی بر روی سایر لباس ها پوشیده شده و از آن بوی ریا و ظاهر فریبی می آید .
گر آتش شوم : اگر به مانند آتش سوزان و گرم شوم .
در وی نگیرم : نمی توانم آن را گرم و شعله ور کنم، در آن نگیرم و آن رابسوزانم .
