به گزارش ایران اکونومیست به نقل از خبرگزاری شعر ایران-تارنا: بیگم دختر هاتف، متخلص به رَشحه متولد 1168 شمسی یک شاعره ایرانی در دوران قاجار بود. او و پدرش هاتف اصفهانی، شوهرش میرزا علی اکبر (نظیری)، پسرش میرزا احمد (کشته) و برادرش سید محمد (سحاب)، همگی شاعر بودند. مقام و جایگاه شعری بیگم از برادرش «سحاب» بلندتر و پر آوازه تر بود، او همچنان از خانواده سادات بود. او در مدح دختران و پسران فتحعلی شاه قاجار شاعری توانا بود شعر های زیادی سرود و مورد توجه ویژه دربار قاجاری بود. محمودمیرزا از توانایی شعری او تعریف کرده و دیوان شعر بیگم را به گفته‌ی او از بهترین دیوان‌های یک زن شاعر ایرانی دانسته است. متأسفانه دیوان او در دسترس نیست ولی تذکره نقل مجلس به شعرهایش اشاره شده.
رشحه در اشعار او به معنای چکه و قطره بوده و او از پدرش علوم انسانی و صرف و نحو را آموخته و با نظیری ازدواج کرده است.
نمونه اشعار رشحه :
ماهم اگر به قهر شد از لطف باز گشت
شکر خدا که آه سحر چاره ساز گشت
در ملک عشق خواجگی و بندگی کدام
محمود بین چگونه غلام ایاز گشت
فرخنده هاتفیم به گوش این نوید گفت
دوشینه چون ز خواب غمم دیده بازگشت
کای رشحه شاد زی که ز یمن قدوم شاه
بر روی هم غمت در شادی فراز گشت
یعنی ضیا که قهر وی و لطف عام او
این جانگداز آمد و آن دلنواز گشت
