به گزارش ایران اکونومیست، بیست‌وپنجم آذرماه ۹۶، سانچی با بیش از ۱۳۶ هزار تن میعانات گازی به ارزش حدود ۶۰ میلیون دلار بندر عسلویه را ترک کرد. این نفتکش قرار بود در «داسان» کره‌جنوبی پهلو بگیرد، اما در ۳۰۰ کیلومتری بندر شانگهای با یک کشتی چینی با ۶۴ هزار تن بار غله برخورد کرد و دچار حریق شد.
۲ روز پس از این حادثه ناگوار، نادر پسندیده، مدیرکل امور دریایی سازمان بنادر و دریانوردی ایران از کشف جسد یکی از ناپدیدشدگان خبر داد و اعلام کرد؛ «این جسد برای شناسایی هویت به شانگهای منتقل شده است.» چهار روز بعد از آن نیز تکاوران ایرانی به آب‌های منطقه اعزام شدند که این اقدام با ممانعت چینی‌ها روبه‌رو شد. روز هفتم، امدادگران چینی به سانچی رسیدند و جسد «علی نقیان» و «محمد کاووسی‌تکاب»، دو خدمه دیگر این کشتی را سوخته پیدا کردند. در ادامه نیز این اجساد به همراه جعبه سیاه از کشتی خارج شد. اما فردای آن روز پس از روی دادن انفجارهایی دیگر، کشتی در اقیانوس سوخت و به قعر دریا فرو رفت. آخرین مکان تأیید شده نفتکش، حدود ۳۱۵ کیلومتری غرب سوکوزاکی ژاپن در جزیره «آمامی اوشیما» بود.
بعد از پنج ماه، سازمان بنادر و دریانوردی علت اصلی حادثه به وجود آمده برای کشتی سانچی را تغییر مسیر کشتی فله‌بر چینی اعلام کرد. در نشست خبری مدیرکل امور دریایی سازمان بنادر و دریانوردی کشور نیز در تشریح گزارش نهایی سانحه سانچی اعلام شد که پس از بررسی‌های طولانی مدت سرانجام کشورهایی که در بررسی این حادثه حضور دارند، درنهایت برای ارائه علت نهایی حادثه به دو گروه تقسیم شده‌اند. در این رابطه ایران به همراه پاناما و بنگلادش به این نظریه رسیده‌اند که علت اصلی این حادثه تغییر مسیر کشتی فله‌بر چینی کریستال ۱۵ دقیقه قبل از حادثه بوده است. هم‌چنین اعلام شد که کشورهای چین و هنگ کنگ به عنوان دیگر کشورهای حاضر در بررسی این حادثه معتقدند که کشتی سانچی در این اتفاق به عنوان کشتی راه دهنده حضور داشته که باید پیش از برخورد با کشتی چینی تغییر مسیر می‌داده و در این زمینه کشتی کریستال مقصر نیست. البته اعلام شد که هر دو کشتی سانچی و کریستال بخش‌هایی از مقررات ایمنی دریانوردی را نادیده گرفته‌اند.
یکی از مهم‌ترین اتفاقات بعد از غرق شدن سانچی، فاجعه زیست‌محیطی بود که در پی آن به وجود آمد. جایی که در پی این حادثه یک لکه نفتی به وسعتی بیش از ۱۸ کیلومتر در سطح دریا به وجود آمد و گسترش یافت که این حجم نشت مواد نفتی از سال ۱۹۹۱ میلادی بی‌سابقه بود.
حالا شش سال از آن حادثه وحشتناک گذشته و هنوز هم برخی از ابهامات درباره سانچی برطرف نشده است؛ هرچند بیش از حواشی و جنجال‌های آن، می‌توان به غم بزرگ و نحسی زمستان ۹۶ اشاره کرد؛ از داغی که با آتش سانچی به دل نشست تا پرواز تهران-یاسوج و آسمانی شدن ۶۵ سرنشین آن.
حادثه دلخراش سوختن و غرق شدن کشتی سانچی قلب مردم ایران را سوزاند. در آن روزها همه از این اتفاق شوکه بودند و بهت و ناباوری بابت دریادلانی که حتی جسدشان به میهن بازنگشت غم سنگینی را به ایرانیان تحمیل کرد.
منبع: فرهیختگان
