محمدامین مبینی در گفت‌وگو با باشگاه دانشجویان ایران اکونومیست، درباره وعده اخیر وزیر علوم درباره برنامه ویژه این وزارتخانه برای حمایت از انجمن‌های علمی دانشجویی و اینکه تحقق این وعده چگونه منجر به توسعه ساختارمند انجمن‌های علمی دانشجویی خواهد شد؟ اظهار کرد: به‌طور کلی تشکل‌های سیاسی، کانون‌های فرهنگی و انجمن‌های علمی اصلی‌ترین نهادهای دانشجویی هستند که در تمام دانشگاه‌های ایران حضور دارند و هر دانشگاهی به‌طور مشخص یک سهمی به اسم بودجه فرهنگی دارد، اما متاسفانه توزیع بودجه فرهنگی با اولویت تشکل‌های سیاسی، توزیع عادلانه‌ای نیست.
وی افزود: فعالیت دانشجویی در دانشگاه به‌عنوان یک نهاد علمی، باید در بستر و چارچوب علمی صورت پذیرد و انجمن‌های علمی دقیقا همان بستر و چارچوبی هستند که دانشجوها باید در آن به فعالیت بپردازند. اما متاسفانه اولویت همیشه با سایر تشکل‌ها بوده است.
دبیرکل مجمع انجمن‌های علمی دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی منطقی‌ترین راه برای قوت یافتن انجمن‌های علمی را خارج شدن این تشکل از شمول معاونت فرهنگی دانشگاه‌ها و قرار گرفتن آنها ذیل معاونت پژوهشی دانست.
مبینی با اشاره به اینکه انجمن‌ها در پی خلق ثروت از دانش هستند، درباره فرایند تسهیل و تحقق اینی مهم اظهار کرد: پیرو آیین‌نامه‌ای که تدوین شده و البته هنوز تصویب نشده است، درباره اینکه انجمن‌های علمی کارآفرین شوند و خلق ثروت کنند در دانشگاه علامه مباحثی مطرح شده است اما در غالب رشته‌های علوم انسانی این امکان قابلیت تحقق را ندارد. در واقع شما زمانی می‌توانید کارآفرینی کنید که خروجی دانش‌تان محصول قابل فروش به مردم باشد. یعنی فارغ از ارتباط با دولت حداقل به عنوان ارتباط اصلی و اساسی، شما بتوانید محصولی از علمتان تولید کنید و به مردم بفروشید. جنس علوم انسانی جنسی است که مخاطب آن دولت‌ها و حاکمیت‌ها هستند یعنی در همه دنیا هم همینگونه است، در همه دنیا مخاطب علوم انسانی دولت‌ها هستند و فارغ‌التحصیل علوم انسانی یا کارمند دولت می‌شود یا برای موسساتی کار می‌کند که آنها پروژه را در نهایت از دولت‌ها می‌گیرند. البته ممکن است که نهاد، موسسه یا شرکتی هم باشد اما آنها هم تدوین دانش می‌کنند.
دبیرکل مجمع انجمن‌های علمی دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی تاکید کرد: بنابراین شکل خاصی از کارآفرینی درباره علوم انسانی معنی ندارد. کارآفرینی و خلق ثروت به معنای خاص یک بحث کلی‌تر است. البته باید تاکید کنم که اساسا نقش انجمن‌های علمی دانشجویی از آغاز تاسیس تاکنون ترویجی بوده است. یعنی هدف انجمن‌های علمی، ترویج علم، آشنا کردن دانشجویان با دانشی است که قرار است مکمل فعالیت‌هایی باشد که در ساختار کلاس درس و دانشگاه رخ می‌دهد و ارتباط با صنایع به معنی آشنا کردن و ترویج فعالیت‌های صنعتی بوده نه کارآفرینی یا درآمدزایی، اساسا کار انجمن علمی درآمدزایی نیست.
این دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: حتی اگر قرار است کارآفرینی ترویج شود انجمن علمی به‌عنوان یک نهاد دانشجویی جای تمرین است نه جای پول درآوردن، یعنی باید اصول کارآفرینی توسط انجمن ها آنهم با برگزاری کارگاه و دوره مورد حمایت قرار گیرد که البته ممکن است توسعه محصول در انجمن و در دانشگاه تحقق پذیرد اما در شرایط خاص، اما درآمدزایی نمی‌تواند صورت بگیرد.
دبیرکل مجمع انجمن‌های علمی دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی، در پاسخ به اینکه انجمن‌های علمی چگونه می‌توانند نقش پیشران و محرک را برای پیوند علم و ثروت ایفا کنند؟ گفت: مهمترین نقشی که انجمن‌های علمی در پیوند علم و صنعت می‌توانند داشته باشند بحث «ترویج» است؛ یعنی اگر در دانشگاه کمتر به جنبه‌های کاربردی علم توجه می‌شود جنبه‌های کاربردی را پررنگ کنند، آنها را به دانشجویان آموزش دهند و این قشر را با زمینه‌های درآمدزایی و روش‌هایی که بتوانند دانش‌شان را به ثروت و درآمد و ارزش بیرونی تبدیل کنند، مواجه کنند.
مبینی در پایان تاکید کرد که نقش انجمن علمی در پیوند علم و صنعت ترویجی بوده و ترویجی خواهد بود.
