دو مرتبه قبلی او برای حضور در یک مسابقه نمادین فوتبال و نیز شرکت در ویژه‌برنامه تلویزیونی قرعه‌کشی جام‌جهانی به کشورمان آمده بود، این بار اما پای یک پروژه تبلیغاتی در میان بود. به این ترتیب ستاره سابق بارسلونا و رئال مادرید در رونمایی از محصولات یک شرکت تولیدکننده لوازم شوینده و بهداشتی شرکت کرد و به پرتغال برگشت.
فیگو علاوه بر اینکه فوتبالیست بسیار باکیفیتی بود، از این جهت در تاریخ فوتبال جهان ماندگار شد که با انتقال ناگهانی و باورنکردنی‌اش از بارسا به رئال مادرید، جنجالی‌ترین ترانسفر تاریخ فوتبال را رقم زد. او در تهران علاقه چندانی به مصاحبه نشان نداد. تنها یک گفت‌وگوی کوتاه از فیگو منتشر شد که یک بخش از آن خیلی مورد توجه قرار گرفت؛ آنجا که از این چهره سرشناس پرتغالی پرسیده شد کدام فوتبالیست یا لژیونر ایرانی را می‌شناسد و او جواب داد: «هیچ‌کدام.» این واقعا اتفاق عجیبی بود که چند نکته را درباره آن می‌توان مطرح کرد.
یک: فوتبال ایران در گذشته لژیونرهای سرشناسی داشته است؛ از جمله سه ستاره‌ای که در بایرن‌مونیخ توپ زدند و مهدی مهدوی‌کیا که یکی از بهترین بازیکنان تاریخ هامبورگ در بوندس‌لیگا بوده است. روشن نیست که آیا پاسخ فیگو شامل آنها هم می‌شده یا او فکر کرده فقط پیرامون لژیونرهای فعلی مورد سوال قرار گرفته است؟ در هر صورت بعید است او مثلا علی دایی را نشناسد؛ چراکه شهریار هنوز هم به بسیاری از مراسم‌های مهم فیفا دعوت می‌شود و با اسطوره‌های هم‌ردیف فیگو حشر و نشر دارد.
دو: حقیقت اما آن است که جواب فیگو درباره لژیونرهای فعلی فوتبال ایران هم بسیار عجیب است؛ چراکه مهم‌ترین فوتبالیست کنونی ایران یعنی مهدی طارمی در کشور خود فیگو توپ می‌زند؛ یعنی پرتغال! جز اینکه طارمی در تیم مهمی مثل پورتو فعال است، سابقه آقای گلی در پرتغال را هم دارد و از این جهت شناخته نشدن او از سوی فیگو واقعا عجیب است. تصور کنید علی دایی، لوسیانو پریرا برزیلی که در لیگ برتر ایران آقای گل شده را نشناسد. این واقعا
عجیب نیست؟
سه: شاید این‌طور به نظر برسد که فیگو روی هوا یک چیزی گفته و حال و حوصله جواب دادن نداشته است. این هم زیاد منطقی نیست؛ چراکه او به هر حال برای شرکت در یک پروژه تبلیغاتی به ایران دعوت شده است، قطعا چند۱۰هزار دلار پول گرفته و استقبال می‌کرده از اینکه حرفی خوشایند جامعه و رسانه‌های میزبان به زبان بیاورد. پس اگر او چیزی درباره لژیونرهای ما می‌دانست، از گفتن آن دریغ نمی‌کرد.
چهار: مخلص کلام؛ نظر شخصی یکی مثل فیگو و سطح اشرافش بر شرایط فوتبال ایران چندان مهم نیست و نمی‌خواهیم او را ملاک و معیار وضعیت فوتبال کشورمان بدانیم، اما این حقیقت را هم نباید انکار کرد که وضع لژیونرهای ما خوب نیست. مهم‌ترین خبری که درباره سردار آزمون می‌شنویم این است که برای دیبالا کامنت گذاشت، علیرضا جهانبخش به ندرت برای فاینورد بازی می‌کند، کریم انصاری‌فرد حتی در لیگ قبرس رزرو است و صرف حضور سامان قدوس در برخی مسابقات برنتفورد به را به منزله «دستاورد» می‌دانیم. حتی خود طارمی هم در پرتغالی توپ می‌زند که به هر حال جزو پنج لیگ برتر اروپا نیست. کاش روزی آن‌قدر قوی شویم که کسی نتواند ما را نشناسد. تنها راهش همین است. رسانه‌های ایرانی هزار تا تیتر حماسی هم درباره یک پاس گل ساده لژیونرهای ما در دانمارک و یونان بزنند، باز چیزی عوض نمی‌شود. باید در بهترین لیگ‌ها و تیم‌ها نماینده داشته باشیم که به چشم دنیا بیاییم. به قول معروف برو قوی شو، اگر راحت جهان طلبی...
