روزهای اولی که جواد نکونام، سرمربی استقلال شده بود و این تیم با فوتبال موسوم به «اقتصادی» موفق به کسب پیروزی‌های ناپلئونی می‌شد، از او در مورد این سبک بازی استقلال سوال شد. جواب سرمربی آبی‌ها اما جالب بود: «با این حرف‌ها می‌خواهند سر استقلال کلاه بگذارند. تیم‌هایی هستند که ۱۵ بازی را با نتیجه یک‌بر‌صفر می‌برند، اما هیچ‌کس چیزی نمی‌گوید.» جواد در عمل هم نشان داد که پیرو همین نظریه است و بی‌توجه به انتقادات، سبک فوتبال دلخواهش را که یک کپی ایرانی از نسخه کارلوس کی‌روش است پیاده می‌کند.
شاید تنها پیروزی‌های جذاب استقلال که با بیش از یک گل به ثبت رسیده و در حافظه هواداران باقی مانده، بردهای ۳ و ۲ گله برابر نفت آبادان و تراکتور بوده باشد. در غیر این صورت استقلال معمولا اصراری بر ارائه فوتبال تهاجمی ندارد و بار خودش را با حداقل‌ها می‌بندد.
خلاصه مطلب آنکه نکونام می‌گوید انتقادها از کیفیت بازی استقلال «کلاهبرداری» است، اما اجازه بدهید ما هم یک کلاهبرداری دیگر را در اردوگاه آبی‌ها کشف و معرفی کنیم؛ اینکه ابتدای فصل گفته شد این تیم بدون مهره است و چون بین مدیریت و کادرفنی هم اختلاف شدید وجود دارد، نباید انتظار کسب نتایج درخشان از آبی‌ها داشت. بعدتر که استقلال به صدر جدول رسید، خیلی‌ها از این موضوع به عنوان یک معجزه بزرگ فوتبالی یاد کردند و این جو آن‌قدر پایدار ماند که حتی همین حالا، بعد از کسب تنها یک پیروزی در ۵ بازی اخیر هم شاهد تکرار آن هستیم. آیا واقعا استقلال این‌قدرها که گفته می‌شود کم‌مهره است و به هیچ‌وجه نباید انتظار فوتبالی خوب از این تیم داشته باشیم؟ خیر، کلاهبرداری واقعی همین تلاش‌های مستمر برای کاهش دادن توقعات از استقلال است!
بیایید به ترکیب استقلال در همین بازی اخیر با پرسپولیس نگاه کنیم. در ارنج این تیم حسین حسینی درون دروازه قرار گرفته؛ ثبت‌کننده آخرین کلین‌شیت ایران در جام‌های جهانی و کسی که توانست از رقابت با گلرهایی همچون مهدی رحمتی و رشید مظاهری، برنده بیرون بیاید و سال‌های طولانی در استقلال بماند. جلوتر از او روزبه چشمی بازی می‌کند، دیگر استقلالی حاضر در جام‌جهانی که اتفاق یک گل زیبا هم به ولز زد. در یک سمت چشمی، ابوالفضل جلالی توپ می‌زند که جوان‌ترین بازیکن ایران در جام‌جهانی اخیر بود و نمایش‌اش مقابل آمریکا مورد ستایش‌های زیادی قرار گرفت. در دیگر سمت چشمی هم کوین یامگا حضور دارد؛ از بهترین و باثبات‌ترین خارجی‌های لیگ برتر که کیفیت و اثرگذاری‌اش همیشه مورد اقبال منتقدان بوده است. در میانه میدان آرش رضاوند را می‌بینیم که در فولاد زیرنظر همین جواد نکونام احیا و باعث شد همه از قدرت و توانایی این مربی تمجید کنند. کنار او مهدی مهدی‌پور توپ می‌زند که از جمله بهترین خریدهای سالیان اخیر استقلال بوده و در فصل قهرمانی این تیم یکی از اثرگذارترین بازیکنان لقب گرفت. در خط حمله مهرداد محمدی، خرید محبوب نکونام حضور دارد که مورد اعتماد عمیق کادرفنی است و البته بلانکو آرژانتینی که همه کیفیتش را دیده‌اند و با کلی داستان و دردسر به استقلال اضافه شد. تازه به این فهرست بیفزایید ارسلان مطهری، بهترین گلزن فعال دربی را که از سوی نکونام طرد شده است.
پرسش اینجاست که آیا واقعا این تیم کم‌مهره است؟ بله، شاید قابل مقایسه با تیمی مثل سپاهان نباشد، اما آن‌قدر هم بد نیست که فوتبال سراسر تدافعی، مالکیت توپ ۳۸ درصدی و تنها دو ضربه در چارچوب پرسپولیس که یکی از آنها از روی نقطه پنالتی بوده را توجیه کند. سرخ‌پوشان در ۶ مسابقه اخیر خود فقط یک برد داشته‌اند و امروز با قدرت و اطمینان می‌توان گفت تمام آن تیم‌های دیگر بیش از استقلال، پرسپولیس را اذیت کردند؛ از النصر قدرتمند و استقلال تاجیکستان تا ملوان جسور و حتی نفت آبادان. چرا نباید از استقلال نکونام انتظار داشته باشیم فوتبال بهتری بازی کند؟ شکر خدا مشکلات بین کادرفنی و مدیریتی هم که مدت‌هاست حل شده و علی خطیر از جواد به عنوان بهترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران نام می‌برد! کمی به خودتان بیایید، فوتبال بهتری بازی کنید و از تساوی با پنالتی برابر بحران‌زده‌ترین پرسپولیس این سالیان آن‌قدر خوشحالی نکنید که سر مهدی هاشمی‌نسب در جشن بعد از گل خونریزی کند. سطح استقلال بالاتر از این حرف‌هاست، چنان که بارها در نقد پرسپولیس یحیی گل‌محمدی نوشته‌ایم این تیم باید فوتبال به مراتب بهتری بازی کند، هرچند چند ستاره اصلی‌اش مصدوم باشند.
شأن دربی تهران خیلی بالاتر از این است که مردم نود دقیقه پای تلویزیون خمیازه بکشند و آخرش با دعوا و درگیری‌های زشت و آزاردهنده سرگرم شوند. اگر واقعا این‌کاره‌اید، مردم را با فوتبال سیراب کنید، نه حاشیه.
