به گزارش ایران اکونومیست، پارسینه نوشت: در دهه ۱۹۷۰ شرکت‌های سوئدی از ورود به بازار دست نخورده کره شمالی بسیار خوشحال بودند.
به نقل از history defined،در آن زمان، کره شمالی یک بازار دست نخورده برای هر نوع شرکتی بود، و کسب و کارهای سوئدی از این قضیه بسیار خوشحال بودند. فقط یک معامله تجاری و یکی از بزرگترین سرقت‌های خودرو در تاریخ جهان لازم بود تا به سوئد این درس داده شود که اعتماد کور همیشه نتیجه نمی‌دهد.
وضعیت اقتصادی کره شمالی در دهه ۱۹۷۰
کره شمالی در آن زمان توسط کیم ایل سونگ اداره می‌شد و هنوز به انزواطلبی شناخته می‌شد، اما علاقه‌ای به تجارت بین المللی وجود داشت. تجارت با کره شمالی نیز آسان نبود؛ چه این که همه معاملات به شدت توسط دولت نظارت می‌شد و تجارت بین المللی فقط با چین و اتحاد جماهیر شوروی برقرار شده بود. کره شمالی نیز در آن زمان کمک‌های زیادی دریافت می‌کرد و در موقعیتی نبود که این متحدان را رد کند.
البته این بدان معنا نیست که آن‌ها برای تجارت با کشورهای غربی باز نیستند. یکی از حوزه‌هایی که کره شمالی در آن کمبود داشت، بخش صنعتی بود و آن‌ها به شدت به نوسازی نیاز داشتند. اینجاست که سوئد و ولووهایشان وارد می‌شوند.
قرارداد ولوو برای کره شمالی
بخشی از مدرن‌سازی کره شمالی، ورود خودروهای جدید بود و ولوو ۱۴۴ انتخاب درخشانی بود. مستحکم و مستطیل شکل، این ولووها قابل اعتماد بودند.
علاوه بر این، سوئد همچنین در موقعیتی بود که تجهیزات معدنی سنگین زیادی را نیز به کره شمالی بفرستد. این معامله ۷۰ میلیون دلار برای سوئد درآمد داشت و همچنین به عنوان اولین ورود به بازار کره شمالی برای این کشور حوزه اسکاندیناوی بود.
اولین سفارش از سوئد به کره شمالی ۱۰۰۰ دستگاه ولوو بود که اکثراً سری ۱۴۰ با چند سری جدید ۲۴۰ بودند. این معامله به قدری برای دو کشور مهم و تاریخی بود که بلافاصله مذاکرات درباره داشتن سفارت سوئد در کره شمالی آغاز شد، چیزی که در آن زمان تقریباً بی‌سابقه بود.
ماشین‌های معدنی سنگین و ولووها در راه بودند و خودروها به سرعت بین افراد مورد علاقه کیم ایل سونگ توزیع می‌شد. در همان زمان، اولین سفارت غربی، سفارت سوئد، در پیونگ یانگ تأسیس شد.
اولین ورود یک دیپلمات به کره شمالی، دیپلمات سوئدی به نام اریک کورنل بود. او پیونگ یانگ را «برفی، همراه با باد و سرد» توصیف کرد. و اشاره کرد که «شما نمی‌توانستید به یک کافه یا رستوران بروید زیرا هیچ کافه‌ای وجود نداشت.»
کورنل تنها دو سال، از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷، به عنوان دیپلمات در کره شمالی خدمت کرد.
کره شمالی و ولووهای که دزدیده شدند
هنگامی که سفارت سوئد در پیونگ یانگ باز شد، کورنل متوجه شد که اوضاع به همان خوبی که در بیرون به نظر می‌رسید، پیش نمی‌رود. پس به همان سرعتی که (ارتباط) شروع شده بود، تجارت کره شمالی با غرب متوقف شد. هیچ یک از فاکتورها پرداخت نمی‌شد، به این معنی که هیچ یک از کالاهای معامله شده واقعاً خریداری نشده بود و به نظر می‌رسید این کشور کاملاً راضی است که هرگز برای آن‌ها پول نپردازد و بنابراین یکی از بزرگترین پروژه‌های سرقت خودرو در جهان رقم خورد
تمام آن تجهیزات صنعتی که سوئد فرستاده بود هرگز مورد استفاده قرار نگرفت. با این حال، با ولووها رانندگی می‌شد.
برای سال‌ها، ولووهای دزدیده شده را می‌توان در پس‌زمینه تصاویری کمیاب از پیونگ‌یانگ دید و روزنامه‌نگاران و شخصیت‌های سیاسی بازدیدکننده همیشه یکی از ولووها را به عنوان وسیله نقلیه خود برای مدت اقامتشان در نظر می‌گرفتند.
سوئد علیرغم فعالیت‌های تجاری مبهم، هنوز یکی از بهترین روابط را با دولت کره شمالی در بین کشورهای دیگر حفظ کرده است.
تا به امروز، سوئد همچنان در تلاش است تا از کره شمالی بابت یکی از عجیب‌ترین پروژه‌های سرقت خودرو در جهان، پول دریافت کند. سوئد سالی دو بار در مورد صورتحساب ولوو که هنوز پرداخت نشده است به کره شمالی یادآوری می‌کند، اما کره شمالی هرگز پاسخ نمی‌دهد.
در حال حاضر، هنوز هم می‌توان برخی از ولووها را در حال گشت و گذار در خیابان‌های خالی پیونگ یانگ دید، البته گفته می‌شود که به احتمال زیاد Volvo ۱۴۴s به عنوان تاکسی و سایر انواع حمل و نقل معمولی استفاده می‌شوند.
در حالی که هزینه اولیه ولوو و ماشین آلات همراه آن ۷۰ میلیون دلار بود، با بهره، این بدهی به ۳۲۲ میلیون دلار رسیده است. دولت سوئد برای محصولش پولی به ولوو پرداخت کرد، اما خودشان پس از گذشت این همه سال، هنوز این قبض را در دست دارند.
