به گزارش ایران اکونومیست، بر اساس اعلام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات با انتشار ویدئویی در فضای مجازی، فعالیت ایران در حوزه فضایی از سال ۱۳۸۱ و با شروع آزمایشگاه فضایی کلید خورد و قرار بود در این پروژه کپسول‌هایی طراحی شود که بتوان با آن موجودات زنده را سالم تا بیرون از جو زمین ببرند و آزمایشاتی بر روی آن انجام دهند و در نهایت با سلامت کامل به زمین برگردند.
کاوشگر ۱ اولین راکت تحقیقاتی ایرانی بود که در سال ۱۳۸۵ به فضا پرتاب شد، ولی این ماموریت به دلیل نقض فنی ناتمام ماند.
دو سال بعد و در سال ۱۳۸۷ کاوشگر ۲ که نسخه بهبودیافته کاوشگر بود، به ارتفاع ۵۰ کیلومتری زمین پرتاب شد و توانست با موفقیت یکسری اطلاعات در حوزه تحقیقات زیست فضایی را به زمین مخابره کند.
کاوشگر ۳ راکتی بود که قرار بود در دهه فجر ۸۸ اولین محموله از موجودات زنده را به فضا بفرستد. در داخل محفظه این کاوشگر چند کرم، لاک‌پشت و موش به همراه چند نوع از سلول‌های بنیادی قرار گرفته بودند که به موفقیت به زمین برگردانده شد.
کاوشگرهای ۴ و ۵ و ۶ در طی سال‌های ۸۸ تا ۹۱ به فضا پرتاب شدند و توانستند تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری زمین بروند و برگردند.
ولی ۹ بهمن سال ۹۱ روز مهمی در «صنعت فضایی ایران» بود؛ روزی که آفتاب میمون با کاوشگر پیشگام به فضا پرتاب شد و سالم به زمین برگشت. دومین میمون نیز در سال ۹۲ و با کاوشگر پژوهش به فضا رفت و بعد از حدود ۱۵ دقیقه سالم به زمین بازگشت.
ولی این پایان ماجرا نیست، بعد از حدود ۱۰ سال توقف در پرتاب کپسول‌های زیستی این بار قرار است شاهد دستاوردهای جدیدی از دانشمندان فضایی باشیم. این دستاوردها نه تنها در زمینه فناوری، بلکه در بسیاری از عرصه‌های دیگر می‌توانند اتفاقات بزرگی را برای کشور رقم بزنند.
