به گزارش ایران اکونومیست از وزارت نیرو، آب آشامیدنی را می‌توان کلید پیشرفت کشورها قلمداد کرد که نه‌فقط فرصت‌های مطلوب‌تری برای توسعه فراهم می‌کند، بلکه می‌تواند زمینه را برای ارائه سطوح خدماتی فراتر از سطح اولیه برای شهروندان ایجاد کند که این مهم به‌نوعی تضمین‌کننده سلامت عمومی و افزایش طول عمر انسان‌ها قلمداد می‌شود.
در کنار همه محاسن و مزایایی که تامین آب شرب پایدار می‌تواند برای کشورها به ارمغان بیاورد، این موضوع همچنین می‌تواند تاثیر مثبت و غیرقابل‌انکاری بر روی افزایش کیفیت زندگی و تامین امنیت اجتماعی زنان و دختران داشته باشد.
این موضوع ازآن‌جهت موردتوجه قرار می‌گیرد که بدانیم در بسیاری از کشورها که شاخص دسترسی به آب لحظه‌ای نیست و دسترسی تا نیم ساعت به آب شرب در خارج از خانه شاخص دسترسی تلقی می‌شود و اغلب این زنان و دختران هستند که مسوول اصلی تأمین آب از بیرون برای خانواده هستند.
سازمان بهداشت جهانی به‌تازگی و در گزارشی با اشاره به تاثیر مثبت تامین آب بر زندگی زنان و دختران اشاره کرد که در بسیاری از کشورهای جهان به دلیل اینکه سطح دسترسی به آب پایدار پایین است و یا امکان تأمین آب لحظه‌ای در خانه وجود ندارد، شهروندان ناگزیر هستند آب را از منبعی دورتر از محل زندگی تأمین کنند.
در این بین، زحمت این کار به شکل غیرمعقولی روی دوش زنان و دختران است و همین موضوع آن‌ها را در معرض خستگی، مصدومیت و ریسک‌های مرتبط با امنیت از جمله تعرض قرار می‌دهد.
علاوه بر این، در میان دختران این پدیده سبب اثرگذاری منفی بر حضور آن‌ها در مدرسه و یا تکمیل دوره تحصیلی می‌شود. بر اساس این گزارش و مطابق آخرین برآوردهای جهانی از هر ده خانوار بدون دسترسی به آب در محل سکونت، در هشت خانوار، زنان و دختران مسوولیت تهیه آب را بر عهده دارند.
به‌عنوان نمونه، تنها در کشور نیجریه و بر اساس نظرسنجی انجام شده در فصل خشک سال بین نوامبر ۲۰۱۳ تا فوریه ۲۰۱۴، مشخص شد که تقریباً همه ۸۰۰ دختر حاضر در این نظرسنجی از درد گردن و کمر ناشی از حمل آب رنج می‌بردند.
همچنین ۹۰ درصد از دختران حاضر در پژوهش انجام شده در نیجریه اعلام کردند که نوعی از خشونت یا آسیب را حین حمل آب تجربه کرده‌اند که یک‌پنجم آنان نیز آسیب‌های ناشی از نزاع‌های فیزیکی در محل‌های مشترک تهیه آب را گزارش کردند.
در هند نیز طبق یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد نزدیک‌به ۴۰ درصد خانوارهای روستایی و ۲۰ درصد خانوارهای شهری آب موردنیاز خود را از منابعی خارج از محل سکونت خود به دست می‌آورند، در این بین تقریباً سه‌چهارم این کار توسط زنان انجام می‌شود.
از میان خانوارهای بدون دسترسی به آب در محل سکونت، بیشتر خانوارها گزارش دادند که در مناطق روستایی ۲ تا چهار بار در روز و در مناطق شهری یک تا سه بار در روز برای تهیه آب به بیرون می‌روند.
در این بین در یک‌چهارم از خانوارهای روستایی بدون منابع آب در محل سکونت در کشور هند، زنان و دختران بیش از ۵۰ دقیقه از زمان در روز را برای تهیه آب اختصاص می‌دهند.
همچنین از بین ۶۴ میلیون خانواری که در آن‌ها زنان مسوول تهیه آب از منابعی خارج از محل سکونت بودند، تقریباً ۵۰ میلیون نفر- ساعت زمان از سوی زنان در روز صرف دسترسی به آب می‌شود که تقریباً ۹۰ درصد از بار این کار روی دوش زنان روستایی است.
تامین خدمات آب آشامیدنی سالم و پایدار می‌تواند نقش مهمی در توانمندسازی زنان و دختران داشته باشد و نه‌تنها آنان می‌توانند از سطح بالاتری از خدمات بهداشتی بهره ببرند، همچنین می‌توانند فرصت کافی برای تحصیل و شرکت در فعالیت‌های تولیدی و اقتصادی به دست آورند.
به گزارش ایران اکونومیست، وضعیت دسترسی مردم در برخی کشورهای جهان در حالی بر اساس گزارش با چالش روبه‌رو است که این وضعیت در ایران به بالاترین وجه ممکن رسیده است.
چندی پیش گزارش بانک جهانی که بر اساس شاخص‌های توسعه جهانی تعریف شده است، ایران را در حوزه دسترسی به آب شرب در بخش شهری و روستایی در جهان و میان کشورهای منطقه در صدر جدول قرار داد؛ به‌طوری‌که درصد دسترسی به آب شرب شهری و روستایی در ایران به ترتیب برابر با ۹۹.۸۳ و ۸۲ درصد است، این در حالی است که این شاخص‌ها به همین ترتیب در جهان اعداد ۸۵.۷ و ۵۹.۶ درصد و در میان کشورهای خاورمیانه ۸۳.۲ و ۶۹.۵ درصد را به خود اختصاص داده است.
