به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه رسالت در یادداشتی با این عنوان نوشت:
رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی همچنان اصرار به ادامه حرکت در سیکل ضد ایرانی تعریف شده از سوی حامیان غربی خود دارد. رافائل گروسی در نشست شورای حکام با اشاره به انباشت اورانیوم غنی شده در ایران از عملکرد نامناسب جمهوری اسلامی در اجرای تعهدهای پادمانی و اخراج بازرسان انتقاد کرد! مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی در این خصوص مدعی شده است: «از زمان دیدارمان در ماه سپتامبر، انباشت اورانیوم غنی شده در ایران با خلوص ۵ درصد، ۲۰ درصد و ۶۰ درصد، افزایش یافته است و افزایش انباشت اورانیوم غنی شده ۶۰ درصدی با همان سرعتی پیش می رود که در جلسه پیشین شورای حکام گزارش کرده بودم.
این موارد نشان می دهد که متاسفانه در اجرای بیانیه مشترک امضاشده با تهران در روز چهارم مارس هیچ پیشرفتی صورت نگرفته است.»کاخ سفید و اتحادیه اروپا نیز در بیانیه هایی جداگانه، ضمن استناد به گزارش ادعایی آژانس بین المللی انرژی اتمی مدعی شدند خواستار بازگشت ایران به همه تعهداتش در برجام(سندی که آمریکا رسما از آن خارج شده است) شده است.
در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت: نخست اینکه کلیت ادعای گروسی در خصوص عدم اجرای بیانیه مشترک آژانس بین المللی انرژی اتمی و تهران از سوی کشورمان، کذب محض می باشد. ایران وفق آن بیانیه و در چارچوب موارد تعیین و تفسیر شده توسط طرفین امضا کننده بیانیه، اقدامات لازم را در پیشبرد این تفاهم صورت داده است اما اصرار آژانس بر مطالبات فراپادمانی که سنخیتی با تفاهمنامه ۴ مارس امسال ندارد، منجر به توقف همکاری ها شده است.به عبارت بهتر، گروسی در این معادله بدهکار است نه طلبکار! مهم تر اینکه تحقق برخی مفاد تفاهمنامه، معلول و مستلزم برداشته شدن گام های حقوقی و غیر سیاسی از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی در خصوص مختومه نمودن پرونده های ادعایی علیه جمهوری اسلامی ایران بوده و می باشد. آیا گروسی سخنی از این اهمالکاری عامدانه آژانس در گزارش خود به میان آورده است؟
قطعا خیر! گروسی، با انتشار گزارش مغرضانه چندباره و مجدد خود در قبال فعالیت های هسته ای ایران و تفاهم ۴ مارس قصد دارد مولفه های فشار بر کشورمان را به گونه ای افزایش دهد که حتی با وجود عدم احیای توافق هسته ای ، تهران ناچار شود در روند دسترسی های آژانس و پذیرش تعهدات فراپادمانی و فراپروتکلی، امتیازاتی را به این سازمان دهد. با این حال، مدیرکل آژانس و اعضای شورای حکام باید این مسئله را مدنظر قرار دهند که شاهد باج دهی هسته ای تهران نخواهند بود.
نکته دوم اینکه ایران مستندات مربوط به سیاسی کاری‌ها و شانتاژهای غیر حقوقی آژانس بین المللی انرژی اتمی در روند اجرایی نمودن تفاهم ۴ مارس را بارها تبیین نموده است. ضمن اینکه آژانس نمی تواند بدون در نظر گرفتن متغیر و مولفه ای کلان تحت عنوان توقف تعهدات برجامی غرب، خواستار رعایت یکطرفه این تعهدات توسط ایران شود. آیا گروسی واقعا نسبت به این قواعد و ثوابت مسلم آگاه نیست؟! به نظر می رسد آژانس بین المللی انرژی اتمی با تنظیم گزارش های یکطرفه ای که از سوی واشنگتن و تروئیکای اروپایی به گروسی دیکته می شود، همچنان در حال فاصله گیری از مسئولیت ها و وظایف کلیدی خود از جمله تضمین دستیابی کشورها از جمله کشورمان به انرژی صلح آمیز هسته ای می باشد.
