اول از همه پرونده اگزوزهای ری‌را باید بست. این مدل اگزوزهای فیک که صرفا جنبه زیبایی دارند یک روش کاملا مرسوم در طراحی خودروهای بنزینی دارد. از خودروسازان چینی گرفته تا ابر خودروسازانی مانند مرسدس‌بنز، تویوتا یا آئودی از این روش برای زیبایی خودرو استفاده می‌کنند.

اما آیا این روش در خودروهای برقی هم مرسوم است یا نه؟ جواب این سوال هم مثبت است، هم منفی.

سالیان سال است که طراحان باید برای خودروها جلوپنجره و اگزوز تعبیه می‌کردند و این باعث شده خودروهای فاقد این دو ویژگی کمی غیر معمول به نظر برسند. طراحان خودرو برای اینکه خودروهای برقی نا فرم نشوند و زبان طراحی چندین ساله برند را تغییر ندهند گاهی جلوپنجره‌هایی که هیچ کارایی ندارند و کاملا بسته است را برای خودروهای برقی تعبیه می‌کنند. حتی برخی خودروسازان با خلاقیت خود این کارایی جدید برای جلو پنجره مانند تعبیه چراغ در این قسمت تعریف می‌کنند. 

برخی خودروسازان مانند مرسدس بنز روی خودروهای برقی طرح هایی مانند اگزوز ایجاد می‌کنند ولی تقریبا هیچ خودروسازی برای یک خودرو برقی یک اگزوز فیک و تو خالی مشابه خودروهای بنزینی تعبیه نکرده است. تنها خودروسازی که این کار را انجام داده گروه استلانتیس در خودرو مفهومی دوج چارجر دیتوناست. به این صورت که این خودرو با عبور جریان هوا صدایی مشابه غول‌های بنزینی دوج ایجاد کند!

به نظر می‌رسد اگزوزهای فیک ری‌را تنها یک دلیل داشته باشد. خودروساز داخلی در مراحل اولیه طراحی و توسعه این خودرو بوده و وقت کافی برای طراحی یک سپر عقب مختص ری‌را برقی را نداشته. در نتیجه دقیقا از همان سپری استفاده کرده که در ری‌را بنزینی استفاده شده است. همین.

نکته قابل تامل و نگران کننده، ترند شدن این موضوع فاقد اهمیت است. آیا فقر مدل‌های جدید خودروسازان داخلی مورد مهم‌تری نبود؟ آیا نگاه حسرت آمیز و عکس انداختن مخاطبان این نمایشگاه با خودروهای چینی اقتصادی که حتی جزو محصولات رده اول خودروسازان چین هم نیستند نکته قابل تامل‌تری نبود؟

آیا تعداد بیشتر خودروهای وارداتی نسبت به خودروهای تولید داخل در نمایشگاهی که نام تحول صنعت خودرو را یدک می‌کشد نباید مورد توجه قرار می‌گرفت؟ کافی بود چهره هیجان زده و دوربین‌های گوشی مردم را دنبال کنید تا ببینید مصرف کننده ایرانی تا چه اندازه از بازار جهانی خودرو عقب مانده و در این وضعیت اسفناک اگزوز فیک ری‌را فاقد هر گونه اهمیتی است.