به گزارش ایران اکونومیست، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در تحلیلی نوشت: «این روزها دو نکته اصلی مورد توجه آمریکا و اروپا و محور پژوهش‌های گسترده مراکز پژوهشی و موسسات سیاسی دولتی برای رسیدن به پیشنهادات عملی و نقشه راه واضحی برای آینده غزه است:
اول کوچاندن بیش از یک و نیم میلیون نفر از ساکنان غزه به بیش از ۶۵ کشور در جهان برای کاهش تراکم جمعیت و فراهم کردن امنیت دائمی برای رژیم اشغالگر صهیونیستی و ادامه پروژه صهیونیسم است که در حال فروپاشی است.
دوم ایجاد جایگزین مدنی برای حکمرانی حماس در نوار غزه است. برای این مسئله سه گزینه مطرح شده است: اول بازگشت تشکیلات خودگردان فلسطین به غزه، دوم اعزام نیروهای بین‌المللی مثل زمان قبل از اشغال در سال ۱۹۶۷ و سوم سلطه نظامی مصر بر نوار غزه با یک عنوان جدید به نام "قیمومیت".
پروژه کوچاندن ساکنان نوار غزه شامل انتقال آنها به اماکن زیادی در جهان در کشورهای همجوار مثل مصر یا کشورهای شورای همکاری خلیج فارس به ویژه عربستان یا کشورهای غربی مثل کانادا، آمریکا، استرالیا و نیوزیلند است.
کشورهای شورای همکاری خلیج فارس که حتی از یک آواره سوری از آغاز بحران سوریه استقبال نکرده‌اند، هرچند که کشورهایی از این شورا از این جنگ برای سرنگونی نظام سوریه حمایت کرده‌اند، به شدت با پروژه اسکان ساکنان نوار غزه بر روی خاک خود مخالف هستند اما برخی از آنها آماده حمایت مالی برای انتقال ساکنان نوار غزه به کشورهای دیگری مثل مصر، اردن و عراق هستند.
از جمله عجیب‌ترین اماکنی که همچنان برخی طرف‌ها در حال مذاکره برای انتقال ساکنان نوار غزه به آنجا هستند، اقلیم کردستان عراق است.
نیچروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق اخیرا در جریان سفر به فرانسه با طرح مسئولان فرانسوی درباره استقبال از ۱۴ هزار خانواده فلسطینی از نوار غزه با پیشنهادات مالی هنگفت غافلگیر شد.
گفته می‌شود که بارزانی با این پیشنهادات مخالفت کرد چرا که این پیشنهاد تأثیر منفی بر ساختار نژادی و جمعیتی اقلیم کردستان دارد و خطراتی نیز علیه امنیت داخلی این منطقه دارد. همچنین ساکنان اقلیم کردستان عراق و مقامات و ملت و دولت عراق نیز با این مسئله مخالف هستند.
نگرانی‌هایی درباره به ثمر نشستن فشارها و پیشنهادات مالی به کشورهای همجوار به ویژه مصر و اردن برای قبول صدها هزار آواره فلسطینی به دلیل اوضاع وخیم اقتصادی این کشورها و نیازشان به پول وجود دارد. مصر در حال حاضر به ۲۹ میلیارد دلار برای بازپرداخت وام‌های خود نیاز دارد. اردن نیز همین گونه است. در حال حاضر دو میلیون آواره سوری و عراقی در اردن هستند و بدهی‌های این کشور به ۵۰ میلیارد دلار رسیده است.
اورزولا فون‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا که کاملا از دولت اشغالگر رژیم صهیونیستی و کشتارهای آن در نوار غزه حمایت کرده و پروژه کوچاندن را تایید می‌کند، سفر مشکوکی به مصر و اردن داشت. وی پیشنهاد مالی ۱۰ میلیارد دلاری به مصر و پنج میلیارد دلار به اردن در ازای استقبال از آوارگان نوار غزه داد اما این دو کشور در بیانیه‌های رسمی که در پایان این سفر صادر شد، با این پیشنهادات مخالفت کردند اما بیشتر مواقع این بیانیه‌ها حقیقت مذاکرات یا توافق‌هایی که در پشت پرده وجود دارد را بیان نمی‌کند.
باید به سه نکته اصلی توجه کرد:
اول اینکه جنگ در نوار غزه همچنان ادامه دارد و وارد ماه دوم شده است. رژیم اشغالگر صهیونیستی در تحقق اهداف خود غیر از کشتار جمعی فلسطینی‌ها و بمباران بیمارستان‌ها و کوچاندن آنها در داخل موفق نشده است.
دوم، جنبش حماس که مسئول فعلی نوار غزه است همچنان قدرتمند است و در بیشتر درگیری‌های جنگ زمینی کنونی موفق عمل کرده است. در حالی که خسارت‌های ارتش رژیم صهیونیستی رو به افزایش است و حدود ۲۰۰ تانک، خودروی زرهی و نفربر این رژیم منهدم شده‌اند. به معنای دیگر آمریکایی‌ها و پیروانشان بر سر پوست خرس قبل از شکار آن می‌جنگند!
سوم، هیچ توجهی به نظر ساکنان نوار غزه درباره اینکه چه کسی باید حکمرانی منطقه آنها را بر عهده بگیرد، نمی‌شود. آمریکا، رهبر جهان آزاد و ارزش‌های عدالت، آزادی و دموکراسی و شرکای اروپایی وی می‌خواهند با زور و قدرت و بدون مشورت با مردم غزه بر آنها حکمرانی کنند و این آخر دموکراسی و حقوق بشر است!
بیشتر ساکنان نوار غزه با سلطه مجدد یک قدرت فاسد و شکست خورده و سرکوبگر که با رژیم اشغالگر همدست است و نیروهای امنیتی آن در خدمت اشغالگران و حمایت از شهرک نشینان و جاسوسی علیه ملت فلسطین در کرانه باختری هستند و با هرگونه مقاومت در برابر اشغال و شهرک سازی و کوچاندن اجباری می‌جنگند، مخالف هستند.
اگر بیشتر ساکنان کرانه باختری خواهان سرنگونی تشکیلات خودگردان فلسطین هستند و آن را به رسمیت نمی‌شناسند، پس ساکنان نوار غزه که از تبعیض توسط تشکیلات خودگردان فلسطین رنج برده‌اند چگونه آن را قبول کنند اما اگر به گزینه‌های دیگر یعنی قیمومیت مجدد مصر بر نوار غزه یا بازگشت نیروهای بین‌المللی و نوار غزه اشاره کنیم این‌ها صرفا خواب‌های پریشانی هستند که کسانی که به دنبال اجرای این پیشنهادات هستند در واقع بسیار نادان هستند و هیچگونه شناختی ندارند و اطلاعات و ارزیابی آنها از اوضاع میدانی بسیار قدیمی است و تغییرات در جامعه فلسطین در نوار غزه را در نظر نمی‌گیرند.
بیش از ۸۰ درصد نوار غزه از مهاجرانی هستند که از شهرها، روستاها و شهرک‌های فلسطینی در جنوب فلسطین به این مناطق آمده‌اند و هرگز جایگزینی برای بازگشت به آزادی کامل فلسطین را نمی‌پذیرند. یعنی میزان بسیار اندکی از آنها راهکار تشکیل دو دولت را می‌پذیرند که در حال حاضر آمریکا، اروپا و بیشتر کشورهای عربی روی طبل آن می‌کوبند.
جایگزین حکومت حماس در نظر بسیاری از فلسطینی‌ها بازگشت به فلسطین آزاد شده و بر روی آوارهای حکومت نژادپرست و فاشیست صهیونیستی است. برای تحقق این هدف بیشتر ساکنان نوار غزه احتمالا از حکومت کنونی حمایت می‌کنند چرا که تثبیت کننده گزینه مقاومت برای آنها است.
محبوبیت دولت مقاومت از آغاز جنگ روز به روز افزایش می‌یابد و ضعف و فساد تشکیلات خودگردان فلسطین و جانب‌داری آمریکا و جهان غرب از پاکسازی نژادی و کشتار جمعی نوار غزه توسط رژیم صهیونیستی تشدید می‌شود.»
