به گزارش ایران اکونومیست، آیا تا به‌حال به این موضوع فکر کرده اید که چگونه هر زمان که کلید برق منزلتان را می زنید جریان برق وصل شده و شما از آن لذت می برید؟ اندیشیده اید که چه کسانی با چه مرارت هایی امکان برخورداری از برق را فراهم کرده اند؟
تابستان طاقت فرسای امسال هم بدون بروز خاموشی سپری شد و مردم هرلحظه که کلید برق خانه یا کلیدکولرهای خود را زدند، از جریان روشنایی و هوای خنک بهره مند شدند.
اما این جریان پایدار برق چگونه حاصل شد؟ چه افرادی چه شب ها و روزهایی را طی کردند تا سایر هموطنان نشان بدون برق نمانند.
جریان برق از به چرخش در آمدن توربین های نیروگاه ها به دست می آید و زمانی که سوخت به حرارت های غیرقابل تحمل تبدیل شد این حرارت پره های توربین را به گردش در آورده و با به چرخش در آمدن توربین ها برق تولید شده و به پست های انتقال و سپس به خطوط و پس از به سیم های داخل شهرها و در آخر به خانه های مردم راه می یابد.
حال تصور کنید در آن گرمای طاقت فرسا پره ای که از فرط داغی به آهنی گداخته تبدیل شده از چرخش باز بماند و نیاز به تعمیر و یا تعویض داشته باشد. اینجاست که نیاز به افراد جان برکفی است تا به میان آتش و آهن رفته قطعه معیوب را اصلاح کند.
حال بد نیست بدانید تعدادی از نیروگاه ها در مناطق گرمسیری کشورمان قرار دارند. گرمایی که تابستان امسال در مناطقی مثل خوزستان و هرمزگان تا بیش از ۵۰ درجه رسید. گرمای بیش از ۵۰ درجه و توربین هایی که از داغی شان کباب می شوی، دل شیر می خواهد تا به آن نزدیک شوی و بخواهی قطعه معیوبی را درست کنی.
این کار فقط از مردان بزرگی بر می آید که نه گرما می فهمند و نه شب و روز می شناسند. آنان با خدای خود عهد و پیمان بسته اند که اجازه ندهند هیچ چیزی مانع کارشان شده و برق منزلی نابه‌جا خاموش شود.
جانفشانی مردان و زنانی که از همه چیز خود گذشتند و چشم برخوشی های روزگار بستند تا اجازه ندهند ما بدون برق بمانیم.
جای دارد که ما مردم هم با مصرف بهینه برق تلاش های آنان را ارج بگذاریم. اگر جانفشانی این بزرگ‌مردان و زنان نبود۹۳ درصد کل تولید برق کشور محقق نمی شد.
