به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که پرونده سقوط مرموز روی ماه اکنون به طور قطعی بسته شده است. در چهارم مارس ۲۰۲۲، یک بدنه موشک به سمت دور ماه برخورد کرد و یک دهانه عجیب را به عرض ۲۹ متر پدید آورد. این برخورد، غافلگیرکننده نبود زیرا ستاره‌شناسان هفته‌ها موشک سرکش را ردیابی کرده بودند و با دقت چشمگیری پیش‌بینی کردند که کجا و چه زمانی به سطح ماه برخورد خواهد کرد.
نکته مرموز این برخورد، مربوط به هویت جرم عامل آن بود که ستاره‌شناسان آن را «WE۰۹۱۳A» نامیدند. مشاهدات اولیه حاکی از آن بود که این جرم ممکن است مرحله بالایی موشک «فالکون ۹»(Falcon ۹) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) باشد که ماهواره رصد زمین «DSCOVR» را در فوریه ۲۰۱۵ به فضا برد اما پس از بررسی بیشتر، ستاره‌شناسان روی گزینه متفاوتی متمرکز شدند. این گزینه، سومین و بالاترین مرحله از موشک «لانگ مارچ ۳سی»(Long March ۳C) بود که ماموریت بدون سرنشین «چانگ ای ۵-تی۱»(Chang'e ۵-T۱) چین را در اکتبر ۲۰۱۴ به اطراف ماه پرتاب کرد.
بیشتر بخوانید:
موشکی که به ماه برخورد می‌کند متعلق به چین است!
یکی از گروه‌هایی که سال گذشته به این نتیجه رسیدند، گروهی از پژوهشگران «دانشگاه آریزونا» بودند که اکنون ایده خود را تا مرحله تایید رسانده‌اند. این گروه پژوهشی که سرپرست آنها «تانر کمپبل»(Tanner Campbell) دانشجوی مقطع دکتری بخش هوافضا و مهندسی مکانیک دانشگاه آریزوناست، در مقاله پژوهش خود نوشتند: در این مقاله، ما یک تحلیل مسیر و طیف‌سنجی را با استفاده از مشاهدات تلسکوپ زمینی ارائه می‌کنیم تا به طور قطع نشان دهیم که WE۰۹۱۳A همان بدنه موشک لانگ مارچ ۳سی است.
کمپبل و همکارانش گزارش دادند که این دو مورد شواهد مهم یعنی نحوه حرکت جرم و ماده سازنده آن، تردیدی را در مورد منشا WE۰۹۱۳A باقی نمی‌گذارند. با وجود این، چین تلاش کرده است تا تردید ایجاد کند. فراتر از آن، مقامات چینی گفته‌اند که مرحله بالایی لانگ مارچ ۳سی اندکی پس از پرتاب ماموریت چانگ ای ۵-تی۱ در جو زمین سوخته است اما «فرماندهی فضایی آمریکا» این ادعا را رد کرد و سال گذشته گفت که مرحله بالایی موشک هرگز دوباره به جو زمین وارد نشده است.
این پژوهش جدید، اطلاعات بیشتری را در مورد دهانه متمایز ناشی از برخورد در مارس ۲۰۲۲ ارائه می‌دهد. پژوهشگران، منحنی نور WE۰۹۱۳A را با هزاران جرم فضایی فرضی که از طریق شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای ایجاد شده‌اند، مقایسه کردند و تفاوت‌های جالبی را یافتند.
کمپبل گفت: چیزی که در فضا بوده، تحت تأثیر نیروهای گرانش زمین و ماه و نور خورشید قرار داشته است. بنابراین انتظار می‌رود که کمی تکان بخورد؛ به ویژه وقتی در نظر می‌گیریم که بدنه موشک یک پوسته خالی بزرگ با یک موتور سنگین در یک طرف آن است.
این پژوهش در «Planetary Science Journal» به چاپ رسید.
