به گزارش ایران اکونومیست؛ هر داستانی در مورد برخورد احتمالی سیارک ها می شوید احتمالا خوشحال نمشویم. با توجه به اینکه دایناسورها به دنبال برخورد یک سیارک با عرض حدود 10 کیلومتر منقرض شدند و اتفاق افتادن آن چندان خوشایند نیست.
از آنجا که قرار بود پنج سیارک از نزدیکی زمین بگذرند! خوشبختانه برای سلامتی و رفاه بشریت، پیش‌بینی نمی‌شد که هیچ‌کدام به اندازه یک ذره به این سیاره برخورد کنند. با این وجود، احتمال برخورد یک سیارک با زمین یک واقعیت است.
آیا داستان اینکه دایناسورها به دنبال برخورد یک سیارک با عرض حدود 10 کیلومتر منقرض شدند، دوباره اتفاق می افتد؟
کره زمین در دهانه های برخوردهای قبلی پوشیده شده است و به خوبی شناخته شده است که 65 میلیون سال پیش، دایناسورها به دنبال برخورد یک سیارک با عرض حدود 10 کیلومتر منقرض شدند. آیا می توان کاری برای نجات ما از این تهدید فرازمینی وجودی انجام داد؟ خوشبختانه، جامعه فضایی بین‌المللی اولین گام‌ها را برای کاهش خطر گرفتار شدن یک سیارک به ما برداشته است.
ماموریت مشترکNasa- Esa ناسا وعیسا، دارت بود (آزمایش جهت گیری مجدد دو سیارک) تلاشی بلندپروازانه برای تغییر مسیر یک سیارک کوچک (دیمورفوس) در حین چرخش به دور یک سیارک کمی بزرگتر (دیدیموس) با ارسال یک فضاپیما برای برخورد به آن بود. در ماه اکتبر، ما متوجه شدیم که این مأموریت حتی موفق‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌شد، انجام شد و مدار دیمورفوس تغییر کرده است - که نشان می‌دهد، اگر زمان کافی در اختیار ما قرار گیرد، می‌توانیم مسیر یک سیارک را در صورت برخورد با زمین تغییر دهیم.
علاوه بر فعالیت سیارک‌ها، ماه ما به عنوان مقصد انتخابی برای نسل جدیدی از فضانوردان در اخبار بوده است. امسال 50 سال از ماموریت آپولو 17 می گذرد، آخرین باری که انسان روی ماه قدم گذاشت. بنابراین باعث جشن می شود که آرتمیس، یکی دیگر از برنامه های مشترک ناسا و عیسی، عملیات خود را برای بازگرداندن مردم به ماه آغاز کرده است. مرحله اول این ماموریت، کپسول اوریون، در اواسط نوامبر به فضا پرتاب شد و هفته گذشته با موفقیت به زمین بازگشت.
این کپسول برای نگهداری 6 فضانورد طراحی شده است - اگرچه هیچ کدام در این اولین پرواز به دور ماه نبودند. اکنون می‌توانیم منتظر یک سری از پروازهای پیچیده‌تر اوریون باشیم - که در سال 2025 خدمه ای از فضانوردان روی ماه فرود می‌آیند.
