طی چند روز اخیر همه اخبار پیرامون حسن یزدانی، به برگزاری مراسم ازدواج و سپس عمل جراحی کتف این قهرمانی کشتی اختصاص داشت. خوشبختانه جراحی سنگین او هم با موفقیت به پایان رسیده اما سوال اینجاست که آیا زمان بهتری برای تجدید سلامتی یزدانی وجود نداشت؟
همت مسلمی، مربی یزدانی که در تمام این سال‌ها با او کار می‌کند، پس از عمل کتف شاگردش که بالغ بر ۶ ساعت و طی کار روی سه ناحیه به طول انجامید، ادعا کرد یزدانی قطعا با آمادگی کامل به المپیک پاریس می‌رسد و قرار نیست غایب این رقابت‌ها باشد. برای اثبات این ادعا تنها باید تا تابستان سال آینده صبر کرد، اما وقتی پزشک جراح وی اعلام می‌کند که یزدانی در خوش‌بینانه‌ترین حالت باید از سال ۱۴۰۳ تازه مرور فن‌هایش را شروع کند، قضیه کمی متفاوت می‌شود. کشتی‌گیر وزن ۸۶ کیلوگرم تیم ملی به دلیل این عمل جراحی، قید حضور در لیگ برتر را هم زد که از این تصمیم هم ناگزیر بود، اما اینکه از فاصله تقریبا ۹ ماهه تا المپیک او ۵ تا ۶ ماه زمان آمادگی را برای سپری کردن دوران نقاهت از دست بدهد، خیلی عجیب است. آن هم در شرایطی که هیچ کشتی دوستی در سرتاسر جهان وجود ندارد که از انگیزه‌های انتقامی یزدانی برابر دیوید تیلور بی‌خبر باشد. درست در بحبوحه‌ای که رقیب سرسخت آمریکایی مشغول حفظ سطح آمادگی‌اش است، یزدانی در خوش‌بینانه‌ترین حالت تنها می‌تواند تمرینات هوازی‌اش را انجام دهد تا اجازه مرور فن صادر شود. اما چرا قهرمان قصه ما زودتر از اینها کتف مصدومش را به تیغ جراحی نسپرد؟
از رقابت‌های جهانی بلگراد که یزدانی با کتف نوار پیچ شده وارد تشک می‌شد و با همان وضعیت در فینال برابر تیلور ضربه فنی شد، قابل تصور بود که او از یک آسیب‌دیدگی کهنه رنج می‌برد و تنها قصد داشته تا به طریقی خودش را به نبرد برابر تیلور برساند. آنجا که یک مدال نقره به دست آمد و تمام؛ پس چه اصراری بود که حسن چند هفته بعد در بازی‌های آسیایی روی تشک برود؟ مسلمی به صراحت می‌گوید که با آن وضعیت مخالف حضور یزدانی در هانگژو بوده و آسیب دیدگی آزادکار آنجا تشدید شده، اما احتمالا طلای کشتی در بازی‌هایی که سطح کیفی چندان بالایی هم ندارد، آن‌قدر مهم بوده که یکی از سرمایه‌های ورزش ایران این‌گونه درگیر مصدومیت شود. بالاخره ما به چند رتبه ارتقا در جدول احتیاج داشتیم! نمی‌دانیم که اصرار از سوی یزدانی بود که با قهرمانی در آسیا کمی بر غم شکست برابر تیلور سرپوش بگذارد و احتمالا پاداش مدال طلا را به دست بیاورد یا اینکه مربیان و فدراسیون کشتی او را اجبار کردند که این‌گونه دوران نقاهتش را به تاخیر بیندازد. هرچه هست، طلای بازی‌های آسیایی آن‌قدر با ارزش نبود که او این‌گونه روی حضور آماده در المپیک ریسک کند. تیلور که احتیاجی به بهتر شدن ندارد، این شما بودی که باید نقاط ضعف را بهبود می‌بخشیدی تا این‌بار رقیب آمریکایی را شکست دهی حسن جان!
