به گزارش ایران اکونومیست، علی لبیب رکابزن ۲۱ ساله ایران برخلاف تصور خیلی‌ها، در بازی های آسیایی هانگژو نمایش خوبی از خود به جا گذاشت و در دو ماده المپیکی اومنیوم و استقامت جاده تا پای مدال رفت و در نهایت چهارم شد.
لبیب در گفت‌وگو با ایران اکونومیست در پاسخ به این پرسش که اعزامش به هانگژو به اما و اگر هم کشیده شده بود و تا چه اندازه تلاش کرد این مسائل روی تمریناتش تاثیرگذار نباشد؟ بیان کرد: تاثیر گذار بود اما کارم را ادامه دادم. چون تنها بودم شاید خیلی‌ها فکر کردند که من نتیجه خوبی نمی‌گیرم و حتی شاید برخی‌ها منتظر بودند من نتیجه نگیرم اما خواست خدا بود که اتفاق به گونه دیگری رخ داد. تمرینات را خوب انجام داده بودم و حضور در بازی‌های آسیایی هم برایم انگیزه شده بود.
فدراسیون دوچرخه را به خودم داد
او با اشاره به اینکه با اطمینان از وضعیت خوب خود، درخواست تجهیزات بهتر کرد، گفت: آمادگی‌ام خوب بود و با مربی‌ام که در ارتباط بودم از روی اعداد و ارقام مشخص بود که وضعیت خوبی دارم. از این رو درخواست تجیهزات کردم و خوشبختانه فدراسیون دوچرخه خرید. ابتدا دوچرخه با این شرایط خریداری شد که بعد از بازی‌های آسیایی تحویل انبار فدراسیون داده شود اما بعد از بازی‌ها و در فرودگاه آقای اسدی رییس فدراسیون به من گفت بخاطر نتیجه خوبی که گرفتم، دوچرخه برای خودم باشد.
خودم را ثابت کردم
رکابزن ایران در پاسخ به این پرسش که دو مقام چهارمی در استقامت جاده و اومنیوم پیست را به دست آورد و در کدام ماده بیشتر حسرت نگرفتن مدال را می‌خورد؟ تاکید کرد: هدف من بیشتر این بود در استقامت جاده نتیجه خوبی بگیرم و رکابزنان خیلی خوب و با تجربه از تیم های حرفه‌ای در این ماده حضور داشتند. رکابزنان قزاقستان در تور فرانسه رکاب زده‌اند. رکابزن مغولستان نیز نفر دوم رنکینگ آسیا است و حسرت این را خوردم که مدال نگرفتم اما با توجه به امتیازی که گرفتم، خودم را ثابت کردم.
فکر کردم در محاسباتم اشتباه کردم
او در مورد اتفاقی که در ماده اومنیوم پیست رخ داد و ابتدا اعلام شد مدال برنز گرفته است اما سپس به رده چهارم رفت، بیان کرد: بعد از مسابقه خودم متوجه بودم که چهارم شدم اما وقتی در تابلو نتایج را دیدم که نام من را در رده سوم قرار داده است، فکر کردم در محاسباتم اشتباه کرده‌ام. سپس مشخص شد که اشتباه داور بود و امتیازی که به من داد باید به رکابزن دیگری داده می شد و در نهایت هم همان چهارم شدم.
تیم حرفه‌ای بین المللی نیاز داریم
رکابزن ۲۱ ساله ایران در مورد برنامه خود برای پیشرفت بیشتر گفت: با توجه به شرایط سنی‌ام، بیشتر خودم باید برنامه داشته باشم تا به جایی که می‌خواهم برسم. در کنارش قطعا نیازمند تیم‌های کنتیننتال هستیم تا بتوانند در تورهای بین المللی شرکت کنند. رکاب زدن در لیگ برای ورزشکار، جنبه درآمدی دارد و برای پیشرفت و گرفتن نتیجه بهتر نیاز به یک تیم حرفه‌ای و بین المللی است.
دوچرخه‌سواری بهتر از فوتبال نتیجه می‌گیرد
او در مورد قراردادها در لیگ برتر دوچرخه سواری تصریح کرد: قراردادهای لیگ برتر شاید در حد زحمت و تلاش ورزشکاران نیست چون تمرینات سختی را انجام می‌دهند با این حال نتیجه گیری آنها بهتر از رشته‌هایی مانند فوتبال است که هزینه هنگفتی هم برایش انجام می دهند. باشگاه‌هایی مانند دانشگاه آزاد تبریز، فولاد سپاهان و پیشگامان کویر یزد را باید تشویق کنند تا برای تیم‌داری و حضور در تورهای بین المللی راغب شوند.
بیشتر بخوانید:
چهارمی حسرت‌بار رکابزن ۲۱ساله ایران در بازی‌های آسیایی
