چرا این نتیجه برای ما مهم است؟ چون از یکسو یک نشان برنز دیگر به مدال‌های ورزش رو به پیشرفت ازبکستان در این مسابقات اضافه کرد و به سهم خود باعث تثبیت مقام چهارمی این کشور ۳۵ میلیون نفری شد و از سوی دیگر آنها تیمی را بردند که ایران را از این مسابقات حذف کرده بود. هنگ‌کنگ که به شکلی عجیب از مرحله گروهی صعود کرد، بعد از یک پیروزی دشوار و نزدیک یک‌بر‌صفر برابر فلسطین در یک‌هشتم نهایی، ایران را هم با همین نتیجه شکست داد و ناباورانه به نیمه‌نهایی رسید. آنها در این مرحله ۴ گل از ژاپن خوردند و سپس در رده‌بندی هم ۴ گل از ازبکستان دریافت کردند. ازبکستان و هنگ‌کنگ در مرحله گروهی هم کنار هم بودند. در آن گروه سوریه و افغانستان از حضور در مسابقات انصراف دادند تا این دو تیم محکوم به صعود باشند! آنها دو بار با هم بازی کردند که هر دو بار را ازبکستان برد و بعد هم هر دو دست در دست هم به مرحله حذفی رسیدند!
به‌طور خلاصه، هنگ‌کنگ در بازی‌های آسیایی امسال ۶ بازی انجام داد که ۳ تا از آنها با ازبکستان بود و هر ۳ را باخت. خب البته ما هم با این تیم هم‌دردیم، چرا که در مرحله انتخابی جام ملت‌های آسیا زیر ۲۳ سال به همین ازبکستان باختیم و خیلی زودتر از حد معمول با المپیک وداع کردیم. کل این مطلب، راجع‌به این است که تصویر دقیقی به شما بدهیم از تیمی که «امید» خوانده می‌شود، اما به معنای واقعی کلمه ناامیدکننده است. رضا عنایتی که زحمت حذف تیم امید از هر دو تورنمنت انتخابی المپیک و بازی‌های آسیایی گردن او افتاد، عقیده دارد نتایج موفقی گرفته؛ این هم لابد از نگون‌بختی نسل ماست که معنی کلمه «موفقیت» برای آن عوض شده است! ما بر خلاف همه کشورهای آسیایی لیگ باشگاهی‌مان را تعطیل کردیم و حتی بازیکن بزرگسال هم در اختیار رضا عنایتی گذاشتیم تا برود به «زنگ تفریح» هانگژو ببازد. آیا چنین حماسه‌ای جای سلام و عرض ارادت به ایشان ندارد؟
اما فقط هم نباید به عنایتی سلام کرد؛ حتما لازم است یک «خسته‌نباشید» جانانه هم خدمت مهدی تاج عرض کنیم؛ رئیس فدراسیون فوتبال که انصافا در یک سال گذشته خیلی برای این رشته ورزشی زحمت کشیدند. تغییر بی‌دلیل کادرفنی تیم ملی بزرگسالان، ثبت بدترین شکست تاریخ ایران در جام‌های جهانی، انتخاب یک سرمربی شکست‌خورده برای تیم ملی، گوش سپردن به توصیه همین فرد و انتخاب رضا عنایتی به عنوان سرمربی تیم امید، حذف زودرس از انتخابی المپیک و بعد هم این شکست مفتضحانه در بازی‌های آسیایی. انصافا چه کسی می‌توانست برای فوتبال این‌قدر زحمت بکشد و تپه‌های موفقیت را یک به یک فتح کند؟ سلام آقای تاج، سلام آقای عنایتی، سلام آینده درخشانی که با امثال شما عزیزان انتظار این فوتبال را می‌کشد!
