دکتر محمد مقمیی در گفت و گو با ایران اکونومیست، ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: ما در دانشگاه تهران در مباحث علمی، فعالیت‌های پژوهشی و فناوری رویکرد سیاسی، حزبی، سلبریتی و غیره نداریم. آنچه که مسلم است اولا استادی که مایل به تدریس در این دانشگاه باشد باید معیارهای علمی و استانداردهای لازم را داشته باشد. دوم اینکه در ادامه همکاری با یک استاد رضایت دانشجویان برای ما خیلی مهم است به گونه ای که اگر حتی یک استاد استاندارهای علمی بالایی داشته باشد اما دانشجویان از اون راضی نباشند، ادامه همکاری میسر نیست.
وی در ادامه تصریح کرد: وقتی ما استادی را برای تدریس در دانشگاه تهران دعوت می کنیم و این استاد به عنوان مدعو وارد دانشگاه می شود برای ادامه همکاری در ترم های دیگر علاوه بر بررسی عملکرد علمی، نظر دانشجویان را نیز بررسی می کنیم در صورت رضایت آنها، برای قطع یا ادامه همکاری با این استاد تصمیم می گیریم. این فرایند در خصوص اقای حدادیان نیز گرفته شد چرا که دانشجویان از عملکرد این استاد مدعو رضایت داشتند.
دکتر مقیمی تاکید کرد: البته فرایند پذیرش اعضای هیات علمی با استاد مدعو متفاوت است آنها باید یک فرایند سخت و طولانی را برای جذب در دانشگاه سپری کنند. فرایند جذب یک استاد حداقل یک سال طول می‌کشد.
رییس دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: همانطور که عنوان شد تصمیمات ما مبنی بر ادامه یا قطع همکاری با استادان مدعو در دانشگاه تهران به هیچ عنوان تحت تاثیر جناح بندی ها و حزب بندی های سیاسی نیست. بحث دعوت از یک استاد به عنوان استاد مدعو در دانشگاه بر اساس نیازها صورت می گیرد و تا زمانی که اساتید یک گروه آموزشی مایل به تدریس درسی باشند و تخصص آن هم وجود داشته باشند فردی از بیرون از دانشگاه به عنوان مدعو به دعوت نمی‌شود. تنها زمانی از اساتید مدعو استفاده می‌کنیم که دانشکده در یک درس خاصی نیاز به استاد داشته باشد.
رئیس دانشگاه تهران همچنین اظهار کرد: ممکن است یک استاد مدعو در ارائه یک واحد درسی با دانشگاه همکاری داشته باشد و در تدریس آن درس موفق هم باشد. اما به دلیل جذب‌های جدیدی که در هیات گروه آموزشی صورت می گیرد آن واحد را باید به عضو جدید هیات علمی که به صورت ثابت جذب شده و تخصص آن را هم دارد، می‌دهیم و مجبور به قطع همکاری با استاد مدعو هستیم. بنابراین علت های متنوعی برای قطع یا ادامه یک استاد مدعو وجود دارد.
مقیمی تاکید کرد: دانشجویان، کارمندان و اساتید دانشگاه تهران تقریبا به ریاست دانشگاه دسترسی دارند و ظهرها که برای نماز جماعت به مسجد دانشگاه می روم، بسیاری از افراد در مسیر یا داخل مسجد مسائل خود را مطرح می کنند و بنده نیز همان جا تماس میگیرم و سعی می کنم مسائل آنها برطرف شود.
وی، به راه اندازی خانه گفت‌وگوی آزاد در دانشگاه تهران اشاره کرد و ادامه داد: شورای عالی انقلاب فرهنگی هم وقتی تجربه موفق ما را در این زمینه مشاهده کرد، خانه گفت‌وگو را در این شورا راه اندازی نمود. در واقع ما خانه گفت و گوی آزاد با اساتید و دانشجویان می گذاریم تا آنها هر چه دلشان میخواهد بگویند. ما «فضای باز دانشگاه» را در عمل پیاده کردیم.
رئیس دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: نمونه دیگر آن را راه اندازی تلویزیون اینترنتی است. اگر چه ایده آن از گذشته بوده ولی کسی نتوانست آن را اجرایی کند. ما علی رغم هزینه های آن این تلویزیون را راه اندازی کردیم. من حتی تاکید کردم تمامی مشکلات افراد اعم از مشکلات انضباطی دانشجویان، مشکلات رفاهی، تغذیه و غیره بدون سانسور از طریق آن پخش شود.
مقمیی خاطر نشان کرد: ما باید در دانشگاه رشد و بلوغ سیاسی را ایجاد کنیم. در یک بررسی می بینیم در این تلویزیون اینترنتی، اساتید گروه اصلاح طلب بیشتر حضور پیدا می کنند. چرا که معتقدیم تریبون متعلق به دانشگاهیان است.
وی تاکید کرد: خواهش می کنم افرادی که تمایل دارند کار حزبی و سیاسی کنند با ماموریت های دانشگاه اینکار را انجام ندهند. چرا که با این کار دانشگاه صدمه می بیند. افراد منصف باشند و اینگونه نباشد که اصرار کنند دیدگاه و باورشان درست ترین است و مابقی باید از آن تبعیت کنند. من به عنوان رئیس دانشگاه این باور را برای خود حفظ می کنم اما در مدیریت امکان عرضه سایر باورها و ارزش ها را فراهم می کنم.
رئیس دانشگاه تهران در پایان خاطر نشان کرد: برخی افراد چون حرف جدیدی ندارند و می دانند اگر در یک بستر آماده ای حرف بزنند در بین دانشگاهیان خریداری ندارد با یک توییت زدن یا انتخاب یک کلمه از یک مصاحبه طولانی یا کنار هم چیدن یک سری جملات دنبال این هستند که نگاه مدیریت دانشگاه را به چالش بکشند.
