به گزارش ایران اکونومیست، خبرگزاری راشا تودی در گزارشی به شرح تحقیری پرداخت که نیجر با قطع یک‌جانبه رابطه خود با فرانسه، به پاریس تحمیل کرد.
امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه یکشنبه اعلام کرد که فرانسه به همکاری نظامی خود با نیجر پایان داده و سفیر و ۱۵۰۰ نظامی فرانسوی را از این کشور خارج می‌کند. این در حالی است که نظامیان حاکم بر نیجر از یک ماه قبل خواستار خروج نظامیان فرانسه از خاک خود شده بودند.
ماکرون با بیان اینکه حضور نظامی فرانسه در برخی از مستعمره‌های سابق آفریقایی خود از جمله نیجر با هدف مبارزه با «تروریسم» انجام شده، مدعی شد که اگر فرانسه نبود «اکثر این کشورها قربانی گروه‌های افراطی و تروریستی می‌شدند.»
این در حالی است که بر اساس گزارش سازمان ملل در مه ۲۰۲۳ «ناامنی در مرز بورکینافاسو، مالی و نیجر همچنان در حال افزایش است.» اکونومیست در ماه آوریل گزارشی با عنوان «افراطی‌های افسارگسیخته، منطقه ساحل آفریقا را به هرج‌ومرج کشیده‌اند» کار کرد. همچنین مرکز ویلسون در همان ماه گزارش داد که «امروزه ۴۳ درصد از مرگ‌ومیر ناشی از تروریسم در سطح جهان در منطقه ساحل اتفاق می‌افتد.» این‌ها همه در برابر چشمان فرانسه اتفاق می‌افتاد.
به گزارش راشا تودی، ماکرون یا فکر کرده که مردم آفریقا متوهم و لایعقل هستند و یا خود از این مشکلات رنج می‌برد؛ در غیر این صورت، بر کسی پوشیده نیست که اوضاع نیجر در زمان حضور فرانسه تعریفی نداشت.
ماکرون همچنین در اظهارات خود مدعی شد که حضور فرانسه در این کشورهای آفریقایی به درخواست خود این کشورها صورت گرفته است. اما مگر این‌ها جرأت مخالفت داشتند!؟ آن هم بعد از مداخله ائتلاف ناتو به رهبری فرانسه در لیبی و کودتا در این کشور که به کشته شدن معمر قذافی، رهبر این کشور منجر شد. وقتی ملت‌های آفریقایی به حافظ منافع و تامین‌کننده مایحتاج پاریس – از اورانیوم گرفته تا نفت – تبدیل شده بودند، عجیب نیست که رهبران این کشورها برای اجتناب از عاقبت قذافی به فرامین پاریس گوش بسپارند.
حال با تغییرات به وجود آمده در مدیریت این کشورها، پاریس و رسانه‌های فرانسه نگران سرنوشت شرکت‌های فرانسوی در منطقه ساحل هستند.
ماکرون مدعی است که قصد دخالت در سیاست داخلی این کشورها را نداشته، اما راشا تودی این پرسش را مطرح می‌کند که اگر واقعاً چنین است، پس چرا فرانسه به همراه یک تیم اروپایی با کنشگران «جامعه مدنی» در آفریقا همکاری می‌کرد؟ به راستی که هیچ اقدامی به اندازه تامین بودجه سازمان‌های غیردولتی در کشورهای خارجی بوی مداخله نمی‌دهد!
رئیس‌جمهوری فرانسه همچنین مدعی است که قصد کودتا یا مداخله نظامی ندارد. بر اساس این گزارش، این ادعای ماکرون تنها تا زمانی صادق است که پاریس از رهبر آن کشور راضی بوده و آن شخص حافظ منافع فرانسه باشد. در غیر اینصورت، پاریس سعی می‌کنند مانند آنچه پس از کودتای نیجر کرد، اکوواس را تحریک به مداخله نظامی کند.
ظاهرا رها کردن فرانسه توسط نیجر، پاریس را دچار بهت کرده و این کشور حالا در وضعیتی بین انکار و پذیرش دست‌وپا می‌زند؛ اما به هر حال، پاریس باید بپذیرد که آفریقا را از دست داده است.
