به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه وال استریت ژورنال در گزارشی با تیتر "رزمایش‌های نظامی آمریکا در حیاط خلوت روسیه زنگ خطر را در کرملین به صدا در می‌آورد" ادعاهایی را درباره تیره شدن روابط ارمنستان با روسیه مطرح کرده و نوشته است: «همچنان که واشنگتن به دنبال بهره برداری از شکافها در حوزه نفوذ سنتی روسیه است، نیروهای آمریکایی رزمایش نظامی مشترکی را با سربازان ارمنستان، کشور کوچک حوزه جنوب قفقاز که برای حدود ۲۰۰ سال متحد نزدیک روسیه بوده، شروع کردند.
در اتفاقی که نشانه احتمالی یک تغییر آرایش ژئوپلتیکی بر اساس حمله روسیه به اوکراین است، نیروهای آمریکایی روز دوشنبه یک رزمایش مشترک ۱۰ روزه را با سربازان ارمنستانی شروع کردند. در این رزمایش حدود ۱۷۵ سرباز ارمنستانی در کنار حدود ۸۵ سرباز متعلق به فرماندهی آفریقا و اروپای ارتش آمریکا در حومه شهر ایروان مانورهای تمرینی را اجرا می‌کنند.
ارمنستان از زمان فروپاشی اتحاد شوروی سابق، یک شریک امنیتی مهم برای روسیه و میزبان یکی از معدود پایگاه‌های نظامی کرملین در خاک یک کشور خارجی بوده است. این کشور همچنین یک عضو سازمان پیمان امنیت مشترک، یک ائتلاف امنیتی متشکل از کشورهای برآمده از شوروی سابق است که به عنوان پاسخ مسکو به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ایجاد شد.
اما ارمنستان به ویژه بعد از حمله روسیه به اوکراین تلاش فزاینده‌ای برای کاستن از نفوذ روسیه داشته است. نیکول پاشینیان، نخست وزیر ارمنستان در اوایل سال جاری میلادی مستقیما اعلامیه روسیه مبنی بر اینکه سازمان پیمان امنیت مشترک به میزبانی ارمنستان امسال یک رزمایش را برگزار می‌کند، رد کرد. او همچنین از اعزام کردن سربازانش به این رزمایش که نهایتا در اوایل ماه جاری میلادی در بلاروس برگزار شد، امتناع کرد.
یک مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا اذعان کرد، این کشور به دنبال تقویت شراکت‌هایش با کشورهایی است که به طور سنتی متمایل به داشتن همکاری‌های نظامی و اقتصادی با مسکو بوده‌اند اما این مقام این مساله که این رویکرد واشنگتن دلیل اجرای رزمایش مشترک با ارمنستان است را رد کرد.
این مقام اظهار کرد: ما همواره به دنبال فرصتی برای تعمیق روابط دو جانبه خود با این کشورها هستیم.
ارمنستان پیشتر از مانورهای نظامی نیروهای ناتو نیز میزبانی کرده است. مقام‌های آمریکایی گفتند، رزمایش مشترک این کشور با آمریکا از مدتها قبل در دست تدارک بوده و تمرکزش بر ماموریت‌های صلحبانی است.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین چند روز قبل نسبت به اجرای این رزمایش‌ها هشدار داد.
این رزمایش‌ها در بحبوحه تنش‌های منطقه‌ای فزاینده بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان، دو کشور همسایه، و همچنین سرخوردگی فزاینده ایروان از ناکامی روسیه حین درگیر بودن در جنگ اوکراین در اعمال آتش بس ۲۰۲۰ که با واسطه‌گری خودش بین این دو کشور همسایه منعقد شد، مطرح شدند.
روی آوردن ارمنستان به سمت غرب از طرفی منعکس کننده تغییرات نسلی در میان جوانان این کشور نیز است که آینده خود را در گره زده سرنوشت خود به اروپا و ایالات متحده در نظر می‌گیرند. این رویکرد این پیام را هم می‌دهد که مسکو، به سبب منحرف شدن حواسش به اوکراین، نتوانسته تضمین‌های امنیتی در قره‌باغ، منطقه‌ای در داخل خاک جمهوری آذربایجان که بالغ بر سه دهه بین باکو و ایروان اغلب با توسل به خشونت مورد مناقشه بوده، را اجرا کند.
این منطقه محصور در داخل خاک جمهوری آذربایجان، که جمعیتی حدودا ۱۲۰۰۰۰ نفری عمدتا ارمنی دارد، در دهه ۱۹۹۰ از جمهوری آذربایجان جدا شد.
جمهوری آذربایجان از زمان نبردهای سنگینش با ارمنستان در سال ۲۰۲۰، مجددا کنترلش بر این منطقه را اعمال کرده است. روسیه پس از آن نبردها برای انعقاد آتش‌بس میانجی‌گری کرد و قول داد که خشونت‌ها را در این منطقه متوقف کرده و آزادی تحرک هر دو طرف از طریق کریدور لاچین را تضمین کند؛ کریدور لاچین مسیر اصلی اتصال قره‌باغ به ارمنستان است که اهمیتی حیاتی برای تحویل مواد غذایی، سوخت و دارو به این منطقه محصور دارد.
اما جمهوری آذربایجان از آن زمان به بعد عملاً این کریدور را مسدود کرده است. سازمان ملل ماه گذشته میلادی از جمهوری آذربایجان خواست تا انسداد کریدور لاچین را رفع کرده تا "درد و رنج هزاران نفر از مردم در قره باغ را تسکین داده و اجازه به جاری شدن بدون مانع جریان کمک‌های بشردوستانه به سمت مردم غیرنظامی را دهد."
جمهوری آذربایجان گفته است که در حال جلوگیری کردن از ورود تسلیحات از ارمنستان به این ناحیه است؛ ادعایی که ارمنستان رد کرده است.
طی یک هفته گذشته، جمهوری آذربایجان سربازان خود را در اطراف منطقه محصور قره باغ و در مرز ارمنستان تقویت کرده است؛ پاشینیان این اقدام را عامل بدتر شدن وضعیت سیاسی و نظامی منطقه دانسته است.
همچنین مسکو پیش از این در سال ۲۰۲۱ در کمک به ارمنستان در چارچوب سازمان پیمان امنیت مشترک در زمانی که ایروان، باکو را متهم به پیشروی در خاک ارمنستان کرد، ناکام ماند.»
