به گزارش ایران اکونومیست، خبرگزاری آناتولی در مقاله‌ای با عنوان "چرا الجزایر جزو کشورهای ملحق شده به بریکس نبود"، تاکید کرد که علت برجسته این امر، مربوط به مسائل سیاسی است و غافلگیرانه بود که الجزایر در لیست شش کشور ملحق شده به بریکس نباشد، چراکه چین و روسیه و در وهله بعدی، آفریقای جنوبی از پیوستن این کشور حمایت کرده بودند. اما این عدم پیوستن دلایل و شاخصه‌هایی دارد.
در مقاله آناتولی آمده است که طی ماه‌های اخیر اسامی چهار کشور عربی مطرح شد که شانس زیادی برای پیوستن به بریکس داشتند که این کشورها عبارت از عربستان، امارات، مصر و الجزایر بودند که سه کشور نخست از اعضای بریکس شدند اما الجزایر در این امر ناکام ماند.
با این حال، اجلاس ژوهانسبورگ (۲۲ و ۲۴ اوت) پس از مخالفت‌های هند، برزیل و آفریقای جنوبی با گسترش بریکس، شاهد اختلاف نظر بین کشورهای عضو در مورد گسترش این گروه بود و در نهایت سران این گروه با گسترش بریکس موافقت کردند.
در زمینه معیارهای انتخاب کشورهای واجد شرایط برای عضویت، این خبرگزاری ترکیه‌ای اشاره کرد که بریکس بر تنوع بخشیدن به توزیع جغرافیایی متمرکز بود به گونه‌ای که چهار کشور از خاورمیانه (عربستان سعودی، امارات، مصر و ایران)، کشوری از کشورهای جنوب صحرای آفریقا (اتیوپی) و کشوری از آمریکای جنوبی (آرژانتین) به عضویت آن دربیایند.
همچنین بر نقش منطقه‌ای هر کشور تمرکز شد، زیرا عربستان میزبان مقر سازمان همکاری اسلامی است، مصر میزبان مقر اتحادیه کشورهای عربی است، اتیوپی میزبان مقر اتحادیه آفریقا است، ایران نماینده جامعه شیعیان است و آرژانتین یکی از اعضای موسس بازار مشترک جنوبی (مرکسور) است.
اما به گفته سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، مهم‌ترین معیار انتخاب، «حیثیت، وزن (سیاسی) و البته موقعیت آن کشور در عرصه بین‌المللی است».
*وضعیت اقتصادی الجزایر بهتر از برخی از کشورهایی بود که جزو بریکس شدند، پس علت چیست؟
الجزایر از نظر حجم اقتصاد و تولید نفت از اتیوپی و از نظر حجم صادرات گاز از امارات، عربستان سعودی، آرژانتین، مصر و اتیوپی پیشی گرفته است. فقط آرژانتین از نظر مساحت از الجزایر پیشی می‌گیرد و جمعیت آن از عربستان و امارات بیشتر و با جمعیت آرژانتین برابری می‌کند.
اگرچه الجزایر کنترلی بر تنگه‌های آبی ندارد، اما موقعیت استراتژیک آن بین اروپا و جنوب صحرای آفریقا یک ویژگی استراتژیک به آن بخشیده است.
بنابراین، دشوار است که بدانیم چرا الجزایر در دومین گسترش بریکس انتخاب نشد، زیرا معیارهای انتخاب ممکن است مشمول محاسبات سیاسی هر کشوری در این گروه باشد.
این همان چیزی است که لاوروف به آن اشاره کرد و گفت: بحث‌ها در مورد گسترش بریکس فشرده بود. بدون مشکل نبود، اما به طور کلی، هدف هر کشوری تصمیم گیری برای عضویت اعضای جدید بود.
گزارش خبرگزاری آناتولی تاکید دارد که برجسته ترین دلیل جنبه سیاسی دارد، زیرا الجزایر از حمایت هند و همچنین حمایت لولا داسیلوا، رئیس جمهور برزیل برخوردار نبود، درحالی که لولا داسیلوا از آرژانتین، عربستان سعودی و امارات حمایت کرد.
*استفاده هند از حق وتو تنها یک بار رخ داد و فقط علیه الجزایر و نه کشور دیگری بود
در همین راستا، ناظران از اختلاف هند و چین در جریان رای‌گیری صحبت کردند که چیزی نمانده بود که به درگیری تبدیل شود که در نهایت می‌توانست منجر به شکست اجلاس ژوهانسبورگ در پنج‌شنبه گذشته شود، زیرا هند تنها علیه الجزایر و نه کشورهای دیگر از وتوی خود به شکلی غیرمنطقی و نامفهوم استفاده کرد.
مداخله چین در چارچوب دیدگاه این کشور نسبت به الجزایر به عنوان یک کشور محوری در منطقه شمال آفریقا صورت گرفت که با توجه به موقعیت استراتژیک مهم آن در مقابل اروپا، نیاز به تقویت روابط با آن چه به صورت دوجانبه و چه از طریق حضور ضروری آن در گروه بریکس وجود دارد که به آن اجازه می دهد تا از طریق بندر الحمدانیة در استان تیبازه پیوند ژئوپلیتیکی بین دو قاره ایجاد کند، بندری که ساخت و ساز آن توسط نهادهای چینی نظارت می‌شود و الجزایر به دنبال آماده‌سازی آن است تا به یک منطقه تبادل حیاتی تبدیل شود که خدمات زیادی به سرمایه گذاری چینی‌ها در الجزایر خواهد داد.
این اختلاف شدید پیشینه‌های اصرار هند برای تصویب وتو علیه الجزایر را برجسته کرد و از وجود روابط پشت پرده خارج از بریکس، به ویژه بین هند و فرانسه، و همچنین روابط دهلی نو با رژیم صهیونیستی خبر داد.
در این زمینه، منابع آگاه تاکید کردند که سرویس اطلاعاتی فرانسه با همتایان هندی خود تماس گرفته‌اند تا بر لزوم استفاده از حق وتو علیه الجزایر و جلوگیری از پیوستن آن به بریکس تاکید کنند، به گونه‌ای که این اقدام فرانسه در قالب انتقام از الجزایر بوده است که نفوذ آن در منطقه ساحل به ضرر موقعیت فرانسه افزایش یافته است.
هند از طریق وتوی خود در برابر الجزایر به دنبال خنثی کردن پروژه دوجانبه الجزایر با چین بوده است، زیرا مایل است خلاء در مستعمرات فرانسه در قاره آفریقا را پر کند و با کمک غرب و فرانسه، و همچنین از طریق گروه بریکس که تمرکز زیادی روی قاره آفریقا دارد، نفوذ خود را در این منطقه گسترش دهد.
بر این اساس، هند با تحریک فرانسه به دنبال پایان دادن به جاه طلبی الجزایر بود که در سال‌های اخیر توانسته است روابط قوی خود با همسایه آفریقایی خود در منطقه ساحل و همچنین در فضای جامعه اقتصادی غرب آفریقا و در سرتاسر قاره آفریقا گسترش دهد.
