به گزارش ایران اکونومیست، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم در گزارشی درباره دیدار نجلاء المنقوش، وزیر خارجه لیبی با الی کوهن، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نوشت: «در رأس این کشورها لیبی است که بعد از دیدار وزیر خارجه این کشور با الی کوهن در رم با حمایت دولت ایتالیا و در راستای مقدمه‌چینی برای پیوستن لیبی به توافق‌های صلح ابراهیم صحبت این روزها شده است. دولت لیبی به ریاست عبدالحمید الدبیبه به دروغ ادعا کرد که از این دیدار اطلاع نداشته و به صورت تصادفی برگزار شده است؛ اما الی کوهن گفت که این دیدار بعد از تماس‌هایی با وزیر خارجه ایتالیا برای انجام مقدمات آن به شرط محرمانه ماندن این دیدار و در راستای تلاش برای حمایت آمریکا از این دولت علیه دشمنانش از طریق اسرائیل برگزار شده است.
اگر الدبیبه آن طور که ادعا می‌کند از این دیدار اطلاع نداشته و تصمیماتش برای برکناری المنقوش از پست خود و تشکیل کمیته تحقیقات به عنوان یک مجازات بوده است پس چرا عملیات فرار وی از فرودگاه و با نظارت رهبران نیروهای امنیتی با یک هواپیمای اختصاصی به استانبول را تسهیل کرد و اگر در گفته‌هایش صادق است چرا وی را ممنوع السفر نکرد و چه کسی امنیت هواپیمای اختصاصی را شبانه برای وی محقق کرد؟
ما نمی‌دانیم چرا به دولتی که وزیر خارجه آن دو ساعت با وزیر خارجه رژیمی دیدار می‌کند که مدعی است آن را به رسمیت نمی‌شناسد و هیچ‌گونه روابطی با آن ندارد و هیچ‌گونه دیداری با مسؤولان آن برگزار نمی‌کند دولت وحدت ملی می‌گویند؟
آنچه انقلاب لیبی نامیده می‌شود و نظام معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی را سرنگون کرد از همان روز اول با حمایت نیکولای سارکوزی، رئیس جمهور پیشین فرانسه که از صهیونیست‌ها حمایت می‌کرد و برنارد هنری لوی، دست راست وی صورت گرفت که در کتابش به نقش خود درباره تحریک به مداخله جنگنده‌های ناتو در لیبی افتخار می‌کرد. وی این کار را به خاطر خدمت به رژیم صهیونیستی انجام داد و نشان داد که «دولت انقلاب» در دوره مابعد قذافی جزو اولین دولت‌هایی خواهد بود که به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی خواهد پرداخت و آنها پیامی را با این مضمون برای دولت تل‌آویو فرستادند.
نوادگان عمر مختار، رهبر تاریخی لیبی در اعتراض به این دیدار و از زمان انتشار اخبار عادی سازی روابط با دشمن صهیونیستی در طرابلس و بیشتر شهرهای لیبی به خیابان‌ها آمده و با در دست داشتن پرچم‌های فلسطین شعارهایی را در حمایت از مقاومت فلسطین سر دادند. آنها خواهان محاکمه المنقوش و سرنگونی دولت وحدت ملی لیبی شدند.
سردمداران جدید لیبی صدها میلیارد از منابع ملت لیبی را سرقت و این کشور را وارد یک آشوب خونین کرده و برای تقسیم آن تلاش کردند. آنها ملت لیبی را از امنیت و ثبات و کمترین میزان از داشتن یک زندگی با عزت محروم کردند و باعث شدند صدها هزار تن از مردم لیبی به کشورهای همجوار مهاجرت کنند.
ما از همان روز اول گفتیم که ملت لیبی همواره قربانی توطئه‌ای برای فروپاشی این کشور و برهم زدن امنیت و ثبات آن و ایجاد قحطی در کشوری بوده که از نظر ذخایر گاز و نفت یکی از غنی‌ترین کشورها در شمال آفریقا محسوب می‌شود.
از دروغ «دموکراسی» برای تصویب این طرح خونین با جنگنده‌های ناتو و راکت‌ها و موشک‌های آن استفاده شد.
سرنگونی نظام معمر قذافی به دلیل دیکتاتوری وی نبود، بلکه به دلیل دیدگاه درست وی برای متحد کردن قاره آفریقا و صدور یک ارز مستقل برای تثبیت حاکمیت و استقلال آن و آزادی اقتصاد این قاره از سلطه آمریکا و اروپا بود. باراک اوباما رئیس جمهور پیشین آمریکا حتی به صورت علنی برائت خود را از اعدام شنیع قذافی و پشیمانی‌اش درباره مشارکت در حمله به لیبی را اعلام کرد و سارکوزی و دیوید کامرون، نخست وزیر پیشین انگلیس را سرزنش کرد.
دولت وحدت ملی لیبی مرتکب گناه عادی‌سازی روابط شد و از طریق وزیر خارجه خود بر آن سرپوش گذاشت و سپس از زیر بار آن شانه خالی کرد؛ اما نوادگان عمر مختار و مدافعان میراث ملی قهرمانانه او فریب این نیرنگ را نمی‌خورند. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه باید المنقوش را با هواپیمای اختصاصی‌اش فورا به طرابلس بازگرداند تا در مقابل یک کمیته مستقل غیردولتی بازجویی شود وگرنه وی نیز شریک این جنایت خواهد بود.
ما از همان روز اول با حمله به لیبی مخالفت کرده و نسبت به طرح ویرانگر غرب برای فروپاشی این کشور و غارت منابع آن هشدار دادیم و اکنون این حقیقت‌ها در حال روشن شدن است و ملت اصیل لیبی با آن مقابله می‌کنند.»
