«صباح زنگنه» در گفت‌وگو با ایران اکونومیست در ارزیابی خود از دستاوردهای دولت در حوزه دیپلماسی اظهار داشت: عموما همه دولت‌ها به ساز و کار مشخصی پایبند هستند و اجماعی که بین دستگاه‌های مختلف حاصل می‌شود عملا در شورای عالی امنیت ملی باید به تصویب برسد، البته در مساله پرونده‌های بحرانی نظر اصلی و اساسی از آنِ شورای عالی امنیت ملی است که به تایید رهبری هم باید برسد.
وی با بیان اینکه دولت بخشی از این مجموعه است که می‌تواند نقش ایفا کند و با اتخاذ تدابیر اجرایی و رویه‌های عملیاتی، آن سیاست‌ها را محقق کند، تصریح کرد: دولت سیزدهم سیاست خود را توسعه روابط با همسایگان قرار داد و در این زمینه تلاش‌های زیادی صورت گرفت و موفقیت‌هایی نیز حاصل شد، این موفقیت‌ها ناشی از تلاش‌های دولت و شرایط بین‌المللی است. در واقع شرایط بین‌المللی تلاش برای مرحله گذر یا انتقالی از وضع قبلی به آینده است و تحولات در این حوزه کمک می‌کند به اینکه یک سیاستی موفق شود یا خیر.
این کارشناس مسائل بین‌الملل افزود: هیچ عامل واحدی در سیاست‌های بین‌المللی نمی‌تواند موفقیت مطلق داشته باشد، جاده دو طرفه است با هر رفتی، آمدی هم باید وجود داشته باشد. دولت سیزدهم برخلاف دولت قبل که تمرکزش بر روی برجام بود و در منطقه نیز تحرکاتی داشت؛ تمرکزش بر روی تعامل با همسایگان و منطقه است.
نماینده پیشین ایران در سازمان همکاری اسلامی گفت: در واقع عمده توجه دولت در راستای همان سیاست نگاه به شرق است؛ البته نه الزاما چین و روسیه، زیرا شرق تمامی کشورها از جمله ژاپن، کره و ... را هم در بر می‌گیرد. در هر حال نیاز است یک تعریف جدید از ابعاد جغرافیایی از تنیدگی سیاست‌ها و روابط بین‌الملل داشته باشیم.
زنگنه یادآور شد: چین هم با تمام قدرت اقتصادی‌اش و مانورهای بزرگی که انجام داد خیلی موفق بود، اما می‌دانیم ۵۰ درصد اقتصاد آن بدون اقتصاد آمریکا موفق نخواهد بود و بزرگ‌ترین کشورها به خوبی این موضوعات را درک می‌کنند و براساس محاسبات اقتصادی- علمی طراحی کرده و روابط‌شان را پیش می‌برند. ایران هم نیاز به برنامه‌ریزی بر مبنای منافع ملی دارد.
