به گزارش ایران اکونومیست، احسان صالحی در حساب کاربری خود در توییتر با انتشار یادداشتی با عنوان «عملیات نجات در لحظه تاریخی»، به مناسبت سالگرد تشکیل دولت سیزدهم نوشت:
«۱۲ مرداد ۱۴۰۰ یک لحظه تاریخی پس از یک دوره رکود و ناامیدی عمیق بود. رئیس دولت دوازدهم در حالی از پاستور رفت که میزان محبوبیت او با تنزل بیسابقه به ۹.۷ درصد رسیده بود و ناامیدی از عملکرد دولت وقت به مهمترین عامل افت مشارکت در انتخابات تبدیل شد.
ماجرای بنزین ۹۸، جسارت یافتن دشمن در ترور سرمایههای بیبدیل کشور مانند شهیدان سلیمانی و فخریزاده، ۱۰ برابر شدن قیمت ارز، تورمهای سنگین و متوالی، افت متوسط یک سوم درآمد ایرانیان، افزایش چند برابری تعداد افراد زیر خط فقر، رشد اقتصادی نزدیک به صفر، عجز از تأمین واکسن، روزانه ۷۰۰ کشته کرونایی، ناتوانی در تأمین برق، کلافهگی مردم از قطعیهای مکرر، تنشهای آبی، و دولتی که پاسخش به هر یک از این مشکلات و هر چالش اساسی، گره زدن آن به خارج و القاء «ما نمیتوانیم» بود، مردم را درباره کارآیی اصل نهاد دولت و به تبع آن، انتخابات دچار تردید جدی کرده بود. لحظه تاریخی تشکیل دولت، لحظهای حساس برای تغییر یا تثبیت این تصویر خطرناک بود.
آقای رئیسی با درک این بزنگاه، پا به انتخابات گذاشت و در مقابل گفتمان وابستهگرا و منتظر خارج که کشور را قفل کرده بود، گفتمان درونزا و متکی به داخل/مردم را با عنوان «دولت مردمی ایران قوی» سامان داد.
او پس از تشکیل دولت هم با تعبیر از کلانپروژه خود به احیاء امید و اعتماد (همان دو عنصر به شدت آسیب دیده) سلسله اقداماتی را برای ترمیم گسل دولت-ملت و نشان دادن کارآمدی نهاد دولت آغاز کرد.
خارج کردن کشور از لاک توقف و انتظار، به جریان انداختن پروژههای بعضاً ۱۰، ۲۰ سال بلاتکلیف، حذف «ما نمیتوانیم» و خودتحقیری از ادبیات مسئولان، پرهیز از قطبیسازی، پرهیز از ایجاد تقابل و حاشیه درون نظام، خارج کردن روابط خارجی کشور از سردرگمی، بازسازی دیپلماسی در چارچوب دکترین همسایگی، احیاء روابط با کشورهای آماده همکاری، رشد قابل ملاحظه تولید بخصوص در صنعت و کشاورزی، ایستادن شجاعانه پای تصمیمهای سخت اما ضروری مانند حذف ارز ۴۲۰۰، حذف بسترهای فسادزا بخصوص در مجوزها و امضاهای طلایی، مدیریت اغتشاشات با رویکرد جداسازی طیف سیاه و کمشمار از معترضان و حتی جوانان هیجانزده از جمله رویکردها و اقدامات مهم در چارچوب سیاست کلی بازسازی امید و اعتماد بود.
با وجود اغتشاشات پاییز که سهم مهمی در ایجاد نااطمینانی در اقتصاد داشت و در واقع پاتک و انتقام دشمن از زندگی مردم و عصبانیت از متوقف نشدن پیشرفت کشور از طریق تحریم بود، شاخصهای اقتصادی از ابتدای سال جاری همگی رو به بهبود است.
تورمهای ماهانه در حدود ۲ درصد کنترل شده، بیکاری به مرز کمسابقه ۸ درصد نزدیک شده، آمار رشد در بخشهای مختلف تولید همچنان صعودی است، پروژههای اساسی مانند فاز ۱۱ پارس جنوبی که به ثمر رسیدن آن بدون شرکتهای خارجی تا همین دو سال قبل قابل باور نبود، محقق شده است.
تخریب، فرآیندی دفعی و کوتاه مدت است. در مقابل، احیاء و ساخت، زمانبر و دشوار. پس از دو سال آواربرداری از ویرانیهای به ارث رسیده به دولت کنونی، دو سال آینده را میتوان سالهای شکوفایی و ثمردهی عملیات نجات ایران دانست.»
