به گزارش ایران اکونومیست، احداث پل آستارا چای با توجه به مشترکات فرهنگی، اجتماعی و دینی دو کشور همسایه موجب توسعه اقتصادی، گردشگری، صنعتی و حمل و نقل در دو کشور می‌شود.
پل مرزی آستارا چای موجب توسعه ترانزیت میان دو کشور می‌شود که در موازات پل ریلی موجود توسعه همه جانبه منطقه را به همراه دارد.
پل آستارا چای به طول حدود ۱۰۰ متر در موازات آزادراه باکو تا مرز آستارای ایران ساخته می‌شود و اتصال آستارای ایران به باکو را برقرار می‌کند.
پل موجود در آستارا در بافت قدیمی شهر آستارا قرار دارد اما پل جدید آستارا چای در مجاورت پل راه‌آهن احداث و به آذربایجان وصل می‌شود و با احداث پل مرزی آستارا چای و بزرگراه آستارا- آستارا، مسیر آستارا- باکو تکمیل شده و این بزرگراه از باکو به خطوط زمینی ایران متصل می‌شود. این مسیر ارتباطی ترانزیت کالا از ایران و کشور آذربایجان به کشورهای CIS (اتحادیه کشورهای مستقل) و اروپای شرقی را تسهیل می‌کند و دسترسی کشور جمهوری آذربایجان به خلیج فارس و دریای عمان را تأمین خواهد کرد.
طول پل حدود ۱۰۰ متر، عرض آن ۳۱ متر و پل در سه دهانه و بر روی رودخانه آستارا چای ساخته می‌شود؛ بر اساس توافقات صورت گرفته میان دو کشور، ۵۰ درصد از هزینه ساخت پل را دولت ایران و ۵۰ درصد مابقی را کشور آذربایجان بر عهده می‌گیرند.
مرز زمینی آستارا در شمال غربی استان گیلان فعال‌ترین مبدا مرزی شمال جمهوری اسلامی ایران از نظر ترانزیت بارهای خارجی، صادرات کالاهای ایرانی و تردد خودروهای مسافری سبک و سنگین بین المللی محسوب می‌شود و پل فلزی مرزی و تاریخی مشترک آستارا چای که منشأ اتصال شهرهای آستارای جمهوری اسلامی ایران و آستارای جمهوری آذربایجان است.
این پل مرزی کم عرض که دارای گینه فلزی استو مرکز طولی آن مرز رسمی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان است، بارها بر اساس گزارش‌های فنی کارشناسان چه در دوران شوروی سابق و چه پس از استقلال کشور جمهوری آذربایجان از اتحاد جماهیر شوروی و با همکاری جمهوری اسلامی ایران به دلیل پوسیدگی و نبود شرایط فنی مناسب مورد بازسازی اساسی قرار گرفته است و در سال ۱۳۸۷ در طرحی توسط کارشناسان حمل و نقل و پایانه‌های کشور به رسوب زدایی از پایه‌های این پل اقدام شد و تمام دهنه‌های این پل مرزی معروف و زیر ساخت‌های نگهدارنده طرفین پل که از لوله‌های فلزی بودند برچیده و تیرهای استاندارد و فنی به همراه ورق‌هایی محکم در آنها جاگذاری و مقاوم سازی شد که توان پذیرش کامیون‌های با وزن ۴۵ تن را به دست آورد.
این پل مرزی به دلیل قدمت تاریخی آن همواره برای مسافران ورودی و خروجی از جذابیت خاصی برخوردار بوده و بر اساس اصل، نیمی از پل و رودخانه مرزی به طرف ایرانی و نیم دیگر به جمهوری آذربایجان تعلق دارد و خط مرزی دو کشور در گذرگاه مرزی آستارا توسط یک رودخانه محلی موسوم به آستارا چای تعیین می‌شود و هر دو کشور همسایه به طور مشترک از این رودخانه مرزی بهره‌برداری می‌کنند.
پل آستارا چای که عمر کاری خود را مدت‌ها قبل به پایان رسانده، نقش ویژه‌ای در ارتباط زمینی و ترانزیتی جمهوری اسلامی ایران با جمهوری آذربایجان و تردد خودروهای سنگین و سبک خارجی و ایرانی دارد. پل مرزی آستارا چای که بر اثر تردد زیاد و زیر ضرب مداوم و شبانه روزی خودروهای ترانزیتی سنگین در سراشیبی استهلاک و فروپاشی قرار گرفته بود، در حال حاضر در مرحله تقویت استقامت و بازسازی و ترمیم نقاط آسیب دیده قرار دارد.
سردرهای پل مرزی آستارا چای با سازه فلزی و به وزن سه تن طراحی و ساخته شده و در دو طرف آن نمادهای ملی و پرچم دو کشور دوست و همسایه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان به همراه زنجیرهای کنترل ارتفاع کامیون‌های ترانزیتی نیز نصب شده است. در دو سوی مرز پرچم‌های دو کشور جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان به صورت ردیفی و خوش رنگ خودنمایی می‌کنند و این پل مرزی همواره میزبان شخصیت‌های عالی رتبه نظامی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و وزیران و سفیران دو کشور همسایه ایران و آذربایجان بوده و بر روی همین پل مرزی مهمانان بسیاری از دو کشور استقبال و بدرقه شده‌اند.
شهرستان مرزی بندر آستارا با حدود ۹۶ هزار نفر جمعیت در شمال غربی استان گیلان و همسایگی کشور جمهوری آذربایجان واقع شده و با داشتن سه مرز فعال ریلی، دریایی و زمینی از مبادی مهم واردات و صادرات و تجارت برون مرزی جمهوری اسلامی ایران است.
