به گزارش ایران اکونومیست، نیویورک‌تایمز نوشته است: در حالی که جنگ اوکراین وارد هفدهمین ماه خود می‌شود، درگیری‌ها ریتم قابل توجهی پیدا کرده است. روسیه و اوکراین در حملات و ضدحملات مرگباری محبوس شده‌اند. توپخانه روسیه دیگر دست بالا را ندارد اما نیروهای اوکراینی با دفاع مستحکم روسیه دست و پنجه نرم می‌کنند و در جبهه جنوبی خود به دلیل وجود میدان‌های مین متراکم مجبورند به کندی حرکت کنند.
این تحلیل نیویورک تایمز از جنگ بر اساس ۱۲ بازدید از خط مقدم و مصاحبه در ژوئن و ژوئیه با سربازان و فرماندهان اوکراینی در مناطق دونتسک و خارکف است؛ جایی که بسیاری از نبردها در آن در حال انجام است. این بازدیدها نشان داد که ارتش اوکراین با چالش‌های جدید و پایداری روبرو است که به پیشرفت کند آن منجر شده است.
به نوشته رسانه آمریکایی اوکراین در تطبیق جنگ «دفاعی» به خوبی عمل کرده است؛ با استفاده از اینترنت ماهواره‌ای استارلینک، نرم‌افزار عمومی و پهپادهای جدید برای کنترل مداوم نیروهای روسی از مراکز فرماندهی. با این حال، عملیات «تهاجمی» متفاوت است؛ اوکراین در توانایی خود برای هماهنگی مستقیم بین نیروهای خود در خط صفر، نزدیکترین نقطه به نیروهای روسی و نیروهای خط مقدم، موفق نبوده است.
پیاده نظام اوکراین بیشتر و بیشتر بر حملات به سنگرهای حفر شده روس‌ها تمرکز می‌کنند، اما پس از متحمل شدن ده‌ها هزار تلفات از زمان شروع جنگ، این صفوف اغلب با نیروهای کمتر آموزش دیده و قدیمی‌تر جایگزین می‌شوند. وقتی نیروهای روس از یک موضع رانده می‌شوند، آن موقعیت را با توپخانه هدف می‌گیرند تا مطمئن شوند که نیروهای اوکراینی نمی‌توانند مدت زیادی در آنجا بمانند.
از سوی دیگر ترکیب متنوع مهمات ارسال شده از کشورهای مختلف در برخی مواقع برای نیروهای اوکراینی دردسرساز شده است. آنها کمبود مهمات دارند و ترکیبی از مهمات ارسال شده از کشورهای مختلف وجود دارد. به گفته سربازان اوکراینی این امر واحدهای توپخانه اوکراینی را مجبور کرده که از مهمات متفاوتی برای ضربه زدن به اهداف خود استفاده کنند، اما دقت بین گلوله‌های مختلف بسیار متفاوت است. علاوه بر این، برخی از گلوله‌ها و راکت‌های قدیمی‌تر ارسال شده از خارج به تجهیزات آنها آسیب می‌زند و سربازان را مجروح می‌کند.
برخلاف آمریکا و سایر کشورهای ناتو که از تجهیزات ارتباطی نظامی پیچیده برای نظارت بر میدان نبرد استفاده می‌کنند، سربازان اوکراینی از برنامه‌های کمتر پیچیده، اما کاربری آسان‌تر مانند برنامه‌های پیام‌رسانی گوشی‌های هوشمند، اتاق‌های گفت‌گوی اینترنتی خصوصی و پهپادهای کوچک برای رصد رویدادها در خط مقدم استفاده می‌کنند.
این یک مجموعه ارتباطی موقت، اما مؤثر است که با نرم‌افزار داخلی اوکراین هماهنگ است و مکان‌های واحدهای اوکراینی و موقعیت‌های مشکوک نیروهای روسی را ارائه می‌دهد. نقطه ضعف این سیستم این است که تقریباً به طور کامل به اینترنت ماهواره‌ای استارلینک متصل است.
این بدان معناست که وقتی یگان‌های اوکراینی در حال حمله هستند - بدون وجود روتر وای‌فای - برقراری ارتباط و دریافت اطلاعات مهم مانند اهداف توپخانه زمان بیشتری طول می‌کشد، زیرا نیروهای مهاجم باید برای تماس با افراد از طریق اینترنت تماس بگیرند.
حمله به سنگرها به یکی از خطرناک‌ترین و ضروری‌ترین وظایف برای نیروهای اوکراینی تبدیل شده است. آموزش مهارت‌های تخصصی‌تر، مانند تک تیراندازها، به نفع حملات به سنگرها کنار گذاشته شده است.
با توجه به اینکه ماه‌ها جنگ، سربازان را خسته کرده است، جانشینان جدید گاهی افراد مسن‌تر هستند. چگونه می‌توان از یک فرد ۴۰ ساله انتظار داشت که یک سرباز پیاده نظام خوب باشد؟
برای بسیاری از واحدهای توپخانه اوکراینی، کار با مهمات ارسالی ساده نیست. خدمه توپخانه اوکراینی با مجموعه‌ای از مهمات تحویل داده شده از کشورهایی مانند پاکستان، لهستان و بلغارستان روبرو هستند و مجبورند هدف خود را بر اساس این که مهمات از کدام کشور می‌آید و چقدر از عمرش گذشته، تنظیم کنند، حتی اگر همه آنها کالیبر مشابهی داشته باشند.
یکی از ویژگی‌های مشخص نبرد تابستانی در شرق اوکراین، استتار با شاخ و برگ است. پوشاندن یک تانک یا قطعه توپ با استتار توسط اوکراینی‌ها «نقاب» نامیده می‌شود و این روال برای جلوگیری از شناسایی توسط هواپیماهای بدون سرنشین و آتش توپخانه که مطمئناً در پی خواهد بود، حیاتی است. در اطراف باخموت، مزارع و ردیف درختان در میان سربازان اوکراینی به عنوان «منطقه سبز» شناخته می‌شود. حتی گاه سربازان اوکراینی تا آنجا پیش می‌روند که زباله‌های خود را دفن می‌کنند تا از پهپادها پنهان بمانند.
خودروهای رزمی اوکراینی برای شلیک یا مانور مجبورند از هر نوع استتار خودداری کنند که این مساله آنها را در معرض سلاح دیگری قرار می‌دهد که در ماه‌های اخیر در سراسر خط مقدم پراکنده است: پهپادهای روسی "لانست".
آنها که اغلب پهپادهای "کامیکازه" نامیده می‌شوند، خدمه توپخانه و تانک اوکراینی را مجبور به انجام اقدامات گسترده برای پنهان کردن مواضع خود کرده‌اند. به گفته سربازان اوکراینی، سرنگون کردن لانست‌ها سخت است زیرا آنها بیشتر شبیه بمب‌های هدایت شونده عمل می‌کنند تا هواپیماهای بدون سرنشین.
جنگ الکترونیک، یک دست پنهان در پشت جنگ است؛ با توانایی‌های بیشتر روسیه نسبت به اوکراینی‌ها. نیروهای روسی می‌توانند سیگنال‌های تلفن همراه را تشخیص دهند و جی پی اس و فرکانس‌های رادیویی را مختل کنند و اغلب به دنبال روترهای وای فای استارلینک هستند تا با توپخانه خود هدف قرارشان دهند.
