«امیرحسن کاکایی» در گفت‌وگو با ایران اکونومیست افزود: با وضعیت کنونی که در صنعت خودروسازی جهان شاهد هستیم، برقی‌سازی خودروها و استفاده از اتومبیل‌های الکتریکی یک الزام تاریخی است؛ اما حرکت به این سمت و سو در کشورمان الزاماتی نیاز دارد.
وی بیان کرد: توجه به وضعیت کنونی صنعت خودروسازی و انتظارات جامعه، نشان می‌دهد به تولید انبوه خودروها در کشور و الزامات آن توجه درستی نشده است؛ بر این اساس باید ببینیم مشکل چیست و به دنبال چه چیزی هستیم؟
کاکایی ادامه‌داد: امروز مشکل ما در کشور الزاما خودروی برقی یا مدرن بودن خودروها نیست، امروز اگر بتوانیم خودروی پژو ۲۰۶ را با کیفیت سال ۲۰۰۲ و با قیمت پایین به دست مردم برسانیم، با توجه به پایین بودن قدرت خرید جامعه، از اینکه به‌طور مثال پنج هزار دستگاه خودروی باکیفیت برقی وارد کنیم، رضایتمندی بالاتری ایجاد می‌کند.
وی یادآور شد: در اوج تحریم‌ها، توانستیم خودروی با کیفیت سوخت یورو ۵ در کشور تولید کنیم، اما کسی از صنعت خودروسازی تشکر نکرد و اصلا کسی آن را حس نکرد!
این استاد دانشگاه تصریح‌کرد: اگر در پنج سال گذشته روی بهبود کیفیت ورق فولادی و ارتقای کیفیت بدنه خودروها کار می‌کردیم تا در زمان تصادفات شاهد خسارت‌های کمتری می‌بودیم، به‌طور قطع رضایتمندی بیشتری ایجاد می‌کرد.
اتوبوس برقی، گام نخست در برقی‌سازی خودروها باشد
وی با بیان اینکه به شخصه به خودروی الکتریکی معتقدم و آن را بسیار خوب می‌دانم، تاکید کرد: با این حال باید اولویت‌ها را در نظر داشت؛ به نظر می‌رسد امروز ابتدا «حمل و نقل» اولویت نخست باشد، نه خودرو.
کاکایی پیشنهاد کرد: در این زمینه ابتدا روی اتوبوس‌های برقی در کشور سرمایه گذاری کنیم نه خودرو یا موتورسیکلت‌های برقی؛ در این صورت هم از مزایای فناوری جدید برخوردار و هم به‌تدریج با تعمیر و نگهداری این دسته از خودروها آشنا می‌شویم.
وی ادامه‌داد: امروز موضوع اتوبوس در کشور در اختیار شرکت واحد اتوبوسرانی است؛ این شرکت متخصصان خوبی در اختیار دارد که شب‌ها تا صبح اتوبوس‌ها را در اختیار می‌گیرند و نسبت به رفع عیوب و تعمیر و نگهداری آنها اقدام می‌کنند.
این کارشناس صنعت خودرو خاطرنشان‌کرد: به‌طور قطع اگر اتوبوس برقی را نیز به این شرکت بدهیم، در صورت بروز اشکال در خودرو نسبت به رفع آن اقدام می‌کنند و به‌خوبی می‌توانیم با حضور در بازار اتوبوس، علاوه بر آزمایش یک فناوری جدید، نسبت به بهره برداری از آن نیز اقدام کنیم.
نیاز به ۲۰۰ هزار اتوبوس در کشور
وی اظهار داشت: مطابق آمارها، کشور نیازمند دست‌کم ۲۰۰ هزار دستگاه اتوبوس شهری و بین‌شهری است که پتانسیل بزرگی محسوب می‌شود.
کاکایی گفت: به‌جز موتور و گیربکس اتوبوس برقی که باید از خارج تامین شود، شاسی و بدنه آن در داخل تولید می‌شود، برخی مدعی‌اند که می توانند باتری مورد نیاز این اتوبوس‌ها را تولید کنند و حتی اگر باتری آنها خراب شود، با استفاده از توان متخصصان اتوبوسرانی مشکلات قابل رفع است؛ در صورتی که ورود خودروهای سواری الکتریکی بدون در نظر گرفتن زیرساخت‌ها و پیش‌نیازهای لازم، در صورت بروز مشکل جز به ایجاد نارضایتی نمی‌انجامد.
وی با اشاره به مشکلات موجود در تولید خودروهای سواری در کشور، به دو شرکت ایران‌خودرو و ایران‌خودرو دیزل اشاره کرد که اولی، با زیان انباشته زیادی مواجه است، اما دومی سود ده‌ترین شرکتی خودرویی در بورس است.
این استاد دانشگاه، دلیل این مساله را آزاد بودن قیمت‌گذاری‌ها در خودروهای تجاری در کشور و در مقابل قیمت‌گذاری دستوری خودروهای سواری عنوان کرد و گفت: حتی اگر قیمت خودروهای سواری در کشور آزاد شود، باز هم با مشکل صرفه اقتصادی مواجه هستیم.
وی افزود: در این زمینه، ضمن دقت نظر در توانمندی‌ها و قابلیت‌های داخلی و استفاده درست از آنها، باید کشوری نظیر چین که مشوق‌های زیادی برای اشاعه تولید و استفاده از خودروهای الکتریکی ارائه داده، الگو قرار بگیرد.
کاکایی یادآور شد: ۲۰ سال از تولید نخستین اتوبوس برقی در کشور می‌گذرد، در تولید «پک باتری» توانمندی خوبی در کشور وجود دارد، برخی در تولید باتری ادعا دارند و پنج سال پیش نیز با مشارکت ایران‌خودرو و سایپا نخستین خودروی سواری الکتریکی ساخته شد، اما همه این امکانات به هیچ نتیجه‌ای منجر نشده است.
وی تصریح‌کرد: تحقق این مهم در کشور، نیازمند برنامه راهبردی است که در اسناد بالادستی وارد شده باشد، همچنین نیازمند اجرای گام به گام است و مشوق‌های مناسب است. همچنین زیرساخت‌های اساسی نظیر افزایش ظرفیت تولید برق کشور، ایجاد ایستگاه‌های متعدد شارژ و غیره باید در دستور کار قرار بگیرد.
