ده‌ها بنگاه تولیدکننده فرآورده‌های پتروشیمی در ایران فعالیت می‌کنند. بدون چون و چرا باید قبول کرد که این صنعت و اقتصاد آن تاریک‌ترین بخش فعالیت‌های صنعتی ایران به حساب می‌آیند. این تاریکی سر تا پای این صنعت را در برگرفته است .
ترکیب سهامداری این بنگاه‌ها که در آن از وزارتخانه‌های غیراقتصادی تا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نیز نهادهای خصولتی حاضرند و لایه‌های پنهانی در این فعالیت را تشکیل داده‌اند، اجازه نمی‌دهد شهروندان ایرانی و حتی فعالان اقتصادی هسته کانونی آن را ببینند. صنعت پتروشیمی کالاهایی را تولید می‌کند که به صورت مستقیم در سبد مصرف ایرانیان جایی ندارند و تنها پس از تبدیل به کالای دیگر در سبد مصرفی جای می‌گیرند، به همین دلیل شهروندان روی این صنعت حساسیت قابل اعتنایی ندارند، در حالی که صنعت خودروسازی زیر ذره‌بین همه ایرانیان بالغ و عاقل قرار دارد، کمتر کسی توجه می‌کند که این صنعت از ایرانیان چه می‌گیرد و چه برمی‌گرداند و بیشتر مجادله‌ها میان دولت و زیرمجموعه‌هایش و نیز شرکت‌های خصولتی و با مدیریت‌های ناشناخته است.
برای اینکه نشان داده شود این صنعت در چه ظلمتی کار می‌کند، کافی است پرسیده شود بزرگترین سهامدار خصوصی این صنعت کیست و کدام بنگاه در تملک اوست؟ شاید حتی مدیران ارشد اقتصادی نیز ندانند اصلا چنین کسی وجود دارد یا اصولا بیشتر سهام شرکت‌ها در اختیار دولت و بخش‌های گوناگون آن و شرکت‌های خصوصی‌شده کوه‌پیکری است که به طور مثال در آنها سهام عدالت و سهام مدیریتی هم وجود دارد.
در شرایط حاضر و با فاش شدن یک خبر که نشان می‌دهد پنهان شده بود و به همین دلیل بورس تهران با ریزش ۵۱ هزار واحدی شاخص کل دوباره در سرازیری قرار گرفت، معلوم می‌شود این صنعت در بورس چه سهم بالا و نقش پررنگی دارد. از سوی دیگر هرگاه مدیران این شرکت‌ها همانند سال‌های دولت روحانی دلارهای خود را دیرتر به دولت بدهند، قیمت دلار در بازار ایران به بالا پرواز می‌کند و بر عکس. گفته می‌شود پنهان‌کاری در اعلام بهنگام خبری که به قیمت گازی که دولت تحویل پتروشیمی می‌دهد می‌تواند در ابعاد یک پتروشیمی‌گیت تلقی شود، اما این صنعت تاریک راه را برای فرار مدیران باز کرده است.
وزیر اقتصاد و نیز معاون اول رییس‌جمهوری دو فرد دارای بالاترین مقام‌های اجرایی که به نظر می‌رسد می‌توانستند از این فساد بزرگ جلوگیری کنند چنان با خونسردی از کنار آن عبور کرده‌اند که انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته است.تاریکخانه پتروشیمی و خونسردی وزیر اقتصاد به عنوان کسی که مدیریت ارشد بورس را برعهده دارد اجازه می‌دهد ابعاد این مساله باز شود. سکوت رسانه‌های هوادار دولت در این‌باره نیز شگفت‌انگیز است.
