احمد جانجان در گفت‌وگو با ایران اکونومیست در رابطه با تاثیر نهضت ملی مسکن بر رونق صنایع کشور اظهار کرد: مسکن به عنوان صنعت پیشران و صنعت مادر در دنیا مطرح است، به طوری که حتی یک پای ثابت رکودهای اقتصاد نیز مربوط به رکود مسکن بوده است. در بحران اقتصادی ۲۰۰۸، بیشترین بحران در حوزه مسکن رخ داد و بیش از ۲۶۰ صنعت و شغل مرتبط با صنعت مسکن وجود دارد.
وی افزود: به طور مثال، اگر از ساخت ۳۵۰ هزار مسکن به یک میلیون مسکن در سال برسیم باید مصالح و مواد اولیه مورد نیاز نیز نسبت به یک میلیون مسکن تولید و افزایش یابد. وقتی در تولید افزایش داشته باشیم، به همان اندازه نیاز به اشتغال خواهیم داشت که در نهایت بیکاری نیز کمتر خواهد شد.
این کارشناس اقتصادی در رابطه با تسهیلاتی که برای ساخت مسکن در نظر گرفته شده است، گفت: اعتباراتی که برای طرح ملی نهضت مسکن در نظر گرفته شده، با توجه به قیمت‌های واقعی مسکن عدد قابل توجهی نیست. تسهیلات مسکن برای مردم ۵۵۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده که با این مبلغ شاید کمترین متراژ خانه در کلان‌شهرها را بتوان خرید.
جانجان در رابطه با زمین‌های در اختیار دولت برای ساخت مسکن گفت: با این وجود، دولت باید زمین‌های بایری را که در اختیار دارد، به افراد بدهد تا مردم بتوانند از عهده‌ی هزینه‌های ساخت مسکن بربیایند؛ بنابراین اگر بخواهیم نهضتی در ابعاد ملی صورت بگیرد، باید تمهیدات ملی برای آن در نظر گرفت.
وی در مورد ریسک نکول تسهیلات مسکن بیان کرد: در هر صورتی، تسهیلات مسکن بیشترین ضریب بازگشت را دارد. وقتی فردی خانه‌ای را خریداری می‌کند، آن خانه در رهن بانک قرار می‌گیرد. از همین رو، فرد سعی می‌کند که از رفاهیات خود کم کرده و وام مسکن را پرداخت کند. این مساله سال‌ها در کشور اثبات شده و به طور کلی، در بازگشت تسهیلات مسکن به بانک‌ها، هیچ شک و شبهه‌ای وجود ندارد.
این کارشناس اقتصادی گفت: هیچ بنگاه تولید از رونق بخش مسکن ضرر نمی‌کند، زیرا با طرح نهضت ملی مسکن تقاضای مصرفی افزایش پیدا می‌کند و پاسخ به این نیازها موجب کاهش بیکاری و رشد اشتغال می‌شود.
