به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از نیو اطلس، اگرچه رژیم‌های گیاهخواری به طور مداوم به عنوان یک روش سالم برای تغذیه تبلیغ می‌شوند، اما مواد مغذی خاصی وجود دارد که بدون مصرف محصولات حیوانی به سختی می‌توان آنها را دریافت کرد و اکنون پژوهش‌ها نشان داده است که دو مورد از آنها توسط (بدن) مادران شیرده گیاهخوار مطلق یا وگان تولید می‌شوند.
در یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ مشخص شد کودکانی که از دوران کودکی رژیم غذایی گیاهخواری مطلق (وگان) دارند، نسبت به هم‌گروه‌های گیاهخوار (وجترین) و همه‌چیزخوار خود، سلامت قلبی و عروقی بهتری دارند. با این حال، همان مطالعه همچنین نشان داد که کودکان وگان به طور متوسط حدود ۳ سانتی‌متر کوتاه‌تر از کودکان گروه‌های دیگر هستند و احتمالاً کمبود ویتامین B12 دارند.
گیاهخواری (Vegetarian) به معنای پرهیز از خوردن گوشت جانوران است که ممکن است شامل پرهیز از غذاهایی مانند شیر، فراورده لبنی، تخم‌مرغ و عسل که خاستگاه جانوری دارند نیز بشود. چندین نوع گیاهخواری وجود دارد که بسته به نوع آن، جهت‌گیری گیاه‌خواران در برابر جانوران دامی و فراورده‌های دامی متفاوت است. عده‌ای از گیاه‌خواران در کنار نخوردن یا کمتر خوردن فراورده‌های جانوری با آزار و کشتار آنها نیز مخالفند.
وگانیسم یا گیاهخواری مطلق یک روش تغذیه و زندگی است که هدف آن حذف هر نوع فرآورده جانوری چه در غذا و چه در مواد مصرفی است. به عبارت بهتر، آنان تنها محصولاتی را می‌خورند که از زمین برویند و سبز شوند و از خوردن محصولاتی همچون لبنیات، تخم‌مرغ، عسل و غیره که از زمین سبز نمی‌شوند، خودداری می‌کنند. روش تغذیه وگان زیرمجموعه‌ای از گیاهخواری است.
مهم‌ترین دلایل وگان (گیاهخوار مطلق) شدن افراد، مسائل اخلاقی یا رعایت حقوق جانوران، حفاظت از محیط زیست و حفظ سلامتی است. اگرچه برخی از افراد به دلیل تفکرات معنوی رو به گیاهخواری کامل می‌آورند، اما پایه و هدف اصلی وگان‌ها مبارزه با مفهوم عرضه و تقاضا در محصولات صنعتی است که در روند تولید آنها به جانوران و محیط زیست و در نهایت به صورت غیرمستقیم به دیگر انسان‌ها آسیب وارد می‌کند. بسیاری از افراد وگان با پرورش صنعتی جانوران و آزمایش روی جانوران مخالفت می‌کنند.
پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام به دنبال مطالعه بیشتر تغذیه گیاهخواری و ارتباط آن با کودکان، مطالعه‌ای را برای بررسی اثرات رژیم گیاهخواری بر مادران شیرده انجام دادند.
از آنجایی که رژیم‌های وگان اغلب کمبود ویتامین B2 و ترکیب متابولیک کارنیتین دارند، تصور بر این بود که چنین کمبودهایی به طور طبیعی در شیر مادر ظاهر می‌شود. با این حال این مطالعه چنین چیزی را نشان نداد.
در واقع حتی با وجود اینکه مادران وگان مورد مطالعه، سطوح خونی B2 و کارنیتین پایین‌تری داشتند، شیر آنها در مقایسه با مادرانی که رژیم غذایی همه‌چیزخواری داشتند، تفاوتی در تامین مواد مغذی نشان نداد.
هانا یونکر، پژوهشگر ارشد این مطالعه می‌گوید: نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که غلظت ویتامین B2 و کارنیتین در شیر انسان تحت تأثیر مصرف رژیم وگان نیست. این نتایج نشان می‌دهد که رژیم وگان در مادران شیرده خطری برای ایجاد کمبود ویتامین B2 یا کارنیتین در نوزادان شیرخوار نیست. این اطلاعات برای مادران شیرده و همچنین برای بانک‌های شیر اهدایی که شیر برای نوزادان نارس جمع‌آوری می‌کنند، بسیار مفید است.
این یافته‌ها باید برای مادران وگان دارای نوزاد شیرخوار هیجان‌انگیز باشد، زیرا هر دو ماده مغذی برای نوزادانی که شیر مادر را در ماه‌های اول زندگی خود می‌خورند، حیاتی هستند.
ویتامین B2 که ریبوفلاوین نیز نامیده می‌شود، به وفور در گوشت گاو یافت می‌شود، اما می‌توان آن را در غذاهای غنی‌شده مانند توفو (پنیر سویا) و در برخی سبزیجات مانند قارچ، اسفناج و آووکادو نیز یافت.
هنگامی که در رژیم غذایی نوزادان کمبود ویتامین B2 وجود داشته باشد، کم‌خونی و مشکلات عصبی ممکن است ایجاد شود.
کارنیتین نیز که در فرآیند تبدیل چربی به انرژی نقش دارد، به وفور در گوشت گاو، مرغ و ماهی وجود دارد. هنگامی که نوزادان شیرخوار به اندازه کافی این ترکیب را دریافت نکنند، علاوه بر کاهش قند خون، ممکن است اختلالات عملکرد قلب و مغز نیز برای آنها رخ دهد. سطوح پایین کارنیتین در مراحل بعدی زندگی نیز با افسردگی مرتبط است.
نتایج این مطالعه به تازگی در پنجاه و پنجمین نشست سالانه انجمن اروپایی گوارش، کبد و تغذیه کودکان (ESPGHAN) ارائه شده است.
