به گزارش ایران اکونومیست به نقل از نیویورک پست، «فلوئوروپلیمر»ها طبق تعریف تحت عنوان «پی‌اف‌ای‌اس» (PFAS) یا «مواد شیمیایی پایدار» توصیف می‌شوند و برخی لنزهای چشمی حاوی مقدار بسیار زیادی «فلوئور آلی»، یکی از نشانگرهای پی‌اف‌ای‌اس هستند.
این مواد را «مواد شیمیایی پایدار» می‌نامند چون به طور طبیعی تجزیه نمی‌شوند و در برخی فرآورده‌های مصرفی مقاوم در برابر آب، لکه و گرما یافت می‌شوند.
متخصصان در تعدادی از دانشگاه‌های آمریکا از جمله دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، ۱۸ جفت لنز چشمی نرم مختلف را آزمایش کردند تا ببیند آیا پی‌اف‌ای‌اس دارند یا نه. دست‌کم نیمی از آن‌ها لنزهای یک‌بار مصرف روزانه بودند.
بنابر این گزارش، آزمایش فوق در آزمایشگاهی مورد تایید سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا انجام گرفت و طی آن، آثار فلوئور آلی در لنزهای چندین برند بررسی شد.
«اسکات بلچر»، محقق دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی به روزنامه گاردین گفت: می‌توانیم بگوییم که این لنزها کمابیش پی‌اف‌ای‌اس خالص هستند.
مقدار فلوئور شناسایی‌شده در تمامی این لنزهای چشمی آزمایش‌شده چیزی حدود ۵۰ هزار برابر بیشتر از میزانی است که از نظر سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا برای آب آشامیدنی بی‌خطر است.
به گزارش ایندیپندنت، این مواد شیمیایی به قدری پرکاربرد هستند که ممکن است نادانسته در سراسر زنجیره عرضه به فرآورده‌ها اضافه شود.
متخصصان همچنین در سال‌های اخیر این مواد را در گستره‌ای از فراورده‌ها از دستمال توالت و قوطی‌های پلاستیکی مواد غذایی تا آب‌میوه‌ها شناسایی کرده‌اند.
بنابر مطالعات قبلی، دانشمندان در آمریکا برخی از «پی‌اف‌ای‌اس» ها را با بروز سرطان، آسیب کبدی، وزن کم نوزاد هنگام تولد و سایر مشکلات سلامتی مرتبط دانسته‌اند.
