به گزارش ایران اکونومیست، منظور از "اینترنت آینده" دقیقا چیست؟ پیش از این درباره سومین تحول وب صحبت شده است که زندگی آنلاین را غیرمتمرکزتر و ایمرسیو یا غوطه‌ورتر می‌کند. این مرحله پس از "وب ۱" که مبتنی بر وب‌سایت‌های ایستا بود و "وب ۲" که مشخصه آن، محتوای تولید شده توسط کاربر بود و توسط شرکت‌های شبکه اجتماعی مانند تنسنت و فیس‌بوک هدایت شد، می‌آید.
فوربس در گزارشی به مرور پنج روند پرداخته است که ممکن است بر "وب ۳" یا "اینترنت آینده" تاثیر بگذارند:
۱- متاورس و تجربه ایمرسیو
در اینترنت آینده، فعالیت‌های دیجیتال (آنلاین)، با دنیاهای مجازی و فیزیکی ادغام می‌شوند تا تجربیات واقعی و همه‌جانبه ایجاد کنند. برندها، مدارس، کارفرمایان و افراد همگی دنیاهای مجازی خود را اداره خواهند کرد که در آنجا، افراد می‌توانند برای یادگیری، بازی، کار یا معاشرت گردهم بیایند.
متاورس، یک محیط دیجیتالی مشترک و پایدار است که در آن می‌توانیم با همان آواتار، دارایی‌های دیجیتال و اولویت‌ها، از فعالیتی به فعالیت دیگر برویم. متاورس، فناوری‌هایی مانند واقعیت افزوده (AR)، واقعیت مجازی (VR) و دوقلوهای دیجیتال را برای ایجاد یک اینترنت ایمسرسیو، واقع گرایانه‌تر و تعاملی، یکجا جمع می‌کند.
۲-ظهور تمرکززدایی
در اینترنت غیرمتمرکز، قدرت و کنترل به جای متمرکز بودن، توزیع شده است. در آینده، اینترنت به جای این که توسط چند نهاد دولتی یا شرکت‌های بزرگ کنترل شود، به طور فزاینده از فناوری‌های غیرمتمرکز مانند بلاک‌چین و شبکه‌های نقطه به نقطه استفاده می‌کند. این امر باعث حفظ حریم خصوصی و امنیت بیشتر شده و سانسور را کاهش می‌دهد. اینترنت غیرمتمرکز همچنین انواع جدیدی از اپلیکیشن‌ها و خدمات را را امکان پذیر می‌کند که در اینترنت متمرکز فعلی امکان‌پذیر نیست.
سه مفهومی که در "وب ۳" نقش اساسی دارند عبارتند از:
بلاک‌چین: روشی برای ذخیره سازی اطلاعات است که حول رایانش توزیع شده، رمزنگاری و شفافیت ساخته شده است.
ارزهای دیجیتالی: ارزهای دیجیتالی برای تراکنش‌های مالی ایمن که در شبکه‌های بلاک چین اجرا می‌شوند، استفاده می‌شوند.
توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT): دارایی‌های دیجیتالی که مالکیت یک کالا یا دارایی منحصر به فرد را نشان می‌دهند. این توکن‌ها به طور مطمئن قابل خرید و فروش و معامله آنلاین هستند و هر NFT معرف یک کالا یا دارایی منحصر به فرد مانند یک اثر هنری، یک مجموعه یا حتی یک توییت است.
اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps): اپلیکیشن‌های دیجیتالی که روی یک بلاک‌چین، خارج از کنترل یک مرجع اجرا می‌شوند.
۳- سخت افزار پیشرفته
نوآوری‌های سخت افزاری مانند عینک و هدست، کمک می‌کنند نسخه بعدی "اینترنت آینده"، سرعت پیدا کند. شرکت‌های بزرگ فناوری نه تنها هدست‌های واقعیت مجازی پیشرفته را برای یک تجربه اینترنتی کاملا ایمرسیو می‌سازند، بلکه روی دستگاه‌هایی مانند عینک‌های هوشمند کار می‌کنند که می‌توان به راحتی هنگام راه رفتن و تعامل در دنیای واقعی، از آن استفاده کرد. عینک‌های هوشمند آینده با نمایش تصاویر و اطلاعات دیجیتالی در مقابل چشمان ما، به واقعیت افزوده حیات می‌بخشند. این یکی از راه‌هایی است که می‌توانیم واقعیت افزوده را در شیوع کار، بازی و زندگی خود بگنجانیم. با این فناوری پوشیدنی جدید، ممکن است به نقطه‌ای برسیم که دیگر نیازی به گوشی‌های هوشمند نداشته باشیم.
۴- تقویت بدن
بادی آگمنتیشن یا تقویت بدن، استفاده از فناوری برای تقویت یا اصلاح بدن انسان است. در جامعه کنونی، بدن خود را تغییر می دهیم که شامل مواردی مانند کاشت دستگاه‌هایی مانند کاشت حلزون برای شنوایی یا ضربان ساز مصنوعی قلب برای کنترل عملکرد قلب است به عنوان بخشی از اینترنت آینده، تقویت بدن از این هم فراتر خواهد رفت.
شرکت Mojo Vision سرگرم ساخت لنزهای تماسی واقعیت افزوده است که نمایشگرهای micro-LED را در داخل چشم کاربر قرار می‌دهد. تصور کنید بتوانید این لنزها را به چشم بزنید و اطلاعات آب و هوا، پیام‌های چت یا اطلاعات واقعیت افزوده درباره دنیای پیرامون خود را ببینید. بعضی از شرکت‌ها در حال جابجایی بیشتر مرزها در این عرصه بوده و سعی می‌کنند مغز ما را مستقیما به اینترنت وصل کنند.
شرکت Neural VR، فناوری واقعیت مجازی را با رابط‌های مغز-رایانه (BCIs) ترکیب می‌کند تا تجربیات ایمرسیو و تعاملی ایجاد کند که مستقیما به سیستم عصبی فرد متصل است. با واقعیت مجازی عصبی (نورال)، کاربران می‌توانند با استفاده از افکار خود به جای دستگاه‌های واردکننده اطلاعات سنتی مانند صفحه کلید یا کنترلر، با محیط‌ها و اشیاء مجازی تعامل کرده و آنها را کنترل کنند. شرکت‌هایی مانند نورابل، متا و نورالینک ایلان ماسک، همگی روی BCIهایی کار می‌کنند که پتانسیل ایجاد انقلابی در نحوه تعامل ما با اینترنت آینده را دارند.
۵- آوردن لمس و صدا به اینترنت
طراحان همچنین سخت مشغول کار روی دستگاه‌ها و پوشیدنی‌هایی هستند که امکان می‌دهد اینترنت را در سطوح عمیق‌تر با استفاده از طیف کاملی از حواس، تجربه کنیم. در حال حاضر، لباس‌های لمسی مانند Teslasuit وجود دارد که می‌تواند یک تجربه کامل را ارائه دهد که لمس واقعی را شبیه‌سازی می‌کند، اما فعلا برای اکثر کاربران واقعیت مجازی قابل دسترسی نیستند. در آینده، دستگاه‌های لمسی مانند دستکش برای کاربران روزمره قابل دسترس‌تر خواهند شد و وصله‌های لمسی سبک وزن و پوشیدنی، حس لمس انسانی را از یک فاصله طولانی فراهم می‌کنند. صدا همچنین نقش فوق العاده مهمی در اینترنت آینده خواهد داشت. با صدای فضایی، می‌توانیم از صدای ۳۶۰ درجه در ارتباطات و تجربیات مجازی خود، لذت ببریم.
