ته تمام این اظهارات نیز این بود که قیمت خودرو قابل کاهش نیست و اصلا حرفش را هم نزنید! حتی وقتی پای تحقیق و تفحص پیش آمد، نمایندگان ناظر مجلس در شورای رقابت تهدیدها کردند و مردم نیز خودرو نخریدند.
باز هم مرغ خودروسازان یک پا داشت. این، تا آنجا پیش رفت که همه رسانه ها، آب پاکی رضا شیوا، رئیس شورای رقابت را که گفت: رسانه ها! دیگر ماجرای کاهش قیمت خودرو را پیگیری نکنید و همه چیز تمام شده و این قیمت پایین بیا نیست، باور کردند.
با این همه، چه شد که خودروسازان، بی سروصدا و بی مقاومت، پای میز مذاکره آمدند و قیمت هایشان را کاهش دادند؟ از ماه گذشته تا این ماه چه اتفاقی افتاده که قیمت خودرو قابل کاهش شده است؟ قیمت ارز پایین آمده؟ خودروسازان ارز مبادله ای گرفته اند؟ بهره وری ارتقا یافته؟ هزینه های سربار تولید کاهش یافته؟ حقوق کارگران کم شده است؟... بالاخره چه شده که قیمت های رسمی خودرو به یکباره کاهش یافته است؟ روشن است که برای پاسخ به این پرسش نمی توان سراغ عوامل اقتصادی رفت، زیرا در این مدت در وضع متغیرهای تعیین کننده قیمت خودرو تغییر قابل توجهی ایجاد نشده است.
بنابراین باید پرسید آیا اراده ای از نوع و جنس دیگر وارد کارزار شده تا خودروسازان این گونه دلسوز مشتریانشان شده اند که حتی حاضرند مابه التفاوت قیمت خودروهای فروخته شده را نیز پس بدهند؟
رمزگشایی از این سوالات ساده، می تواند مردم را با واقعیت صنعت خودروی کشور آشنا کند و آنان بدانند شاید در کنار تمام استدلال های اقتصادی، عوامل دیگری هم در تعیین قیمت خودرو نقش داشته باشد.
در نهایت با این که درباره این «عوامل دیگر» چیزی نمی دانیم، از آنها می خواهیم اگر تیغشان بر این صنعت برش دارد، یک بار دیگر بیازمایند تا قیمت خودرو بیش از این به نفع مردم کاهش یابد.
