به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ایسنا، محمود شالویی، رییس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سخنانی اظهار کرد: زمانی که به آثار دکتر اسلامی می‌نگریم به عمق دانش و اندیشه و نگاه تیزبینانه او پی می‌بریم. اسلامی ندوشن هرگز از این اصالت و هویت و سرزمین و آب و خاک دل نکند و دوری نگزید. اگر در جای دیگر هم بود همواره دلش در این‌جا بود.
زبان فارسی بهترین نشانه ایران
ژاله آموزگار، استاد زبان‌های باستانی دانشگاه تهران، در سخنانی مکتوب گفت: ...برجستگی شخصیت اسلامی ندوشن، اهمیتی است که به زبان فارسی می‌دهد. او به زبان فارسی به عنوان بهترین نشانه ایران می‌نگرد. اوست که با شناختی که از ادبیات جهان دارد، اظهار می‌کند زبان فارسی بزرگترین ودیعه‌ای است که نصیب هر ایرانی شده است. او عقیده دارد که ایران همه نوشته‌هایش را در کتاب‌های فردوسی و سعدی و مولانا و حافظ نگاشته است و البته به دیگر شاعران نیز پرداخته است. اسلامی ندوشن تاریخ ادبیات نمی‌نویسد، او تحلیل می‌کند؛ می‌شکافد و نوآوری می‌کند. از همه بگذریم به نثر شیوا، زیبا و رسایی می‌رسیم که چنان ارتباطی با خواننده برقرار می‌کند که ما غالبا نمی‌توانیم نوشته‌ای از او را شروع کرده و تمام‌نکرده کنار بگذاریم. زنده‌زیاد استاد احمد سمیعی بر این باور بود، زیبانویسی از درست‌نویسی دشوارتر است. اسلامی از نادره نویسندگانی بود که زیبا می‌نوشت و درست و نثر طنازی داشت و در این آشفته‌بازار نوشته‌های از هم پاشیده چقدر جای دریغ است از دست‌دادن چنین نادره‌کارانی.»
شعر از نثرش حذف نشد
کامیار عابدی، پژوهشگر و منتقد ادبی، نیز اظهار کرد: اسلامی ندوشن ویژگی ناسیونالیستی خود را با شناخت خود از ادبیات جهان و متفکران جهانی چون توماس مان و تولستوی تعدیل می‌کند. اسلامی ندوشن یکی از پرسفرترین ایرانی‌های معاصر است و در سفرنامه‌ها از انسان جهانی صحبت می‌کند. اسلامی ندوشن از پرداختن به مسائل سیاسی پرهیز می‌کند، مستقیم سخن نمی‌گوید و شخص بی‌باکی نیست و فرد محافظه‌کاری است که اگر محافظه‌کاری را بپذیریم، نقد اجتماعی دارد. او در ادامه افزود: اسلامی ندوشن به ایران معنوی و معنویتی به نام ایران توجه دارد و سعی می‌کند نقبی در ناخودآگاه انسان ایرانی در طول تاریخ بزند که این نقب عمدتا از راه ادبیات است و از فرهنگ یاد می‌کند و البته چشم‌انداز تاریخی را فراموش نمی‌کند. به نظر می‌رسد اسلامی ادبیات را از طریق تاریخ درک می‌کند و تاریخ را از طریق ادبیات به خوانندگان می‌شناساند. کامیار عابدی در ادامه با اشاره به دفترهای شعر اسلامی ندوشن، بیان کرد: نگاه اسلامی ندوشن به شعر نوگرایی اعتدالی بود. او شعر را کنار گذاشت اما شعر از نثرش حذف نشد و همواره در نثرش وجود داشت؛ جویبار شعرش در رودخانه نثرش تداوم یافت. در پایان نیز پیام شیرین بیانی، همسر اسلامی ندوشن که در کانادا زندگی می‌کند برای حاضران پخش شد.
