امیر حسین جلالی، عضو هیات رئیسه انجمن قطعه سازان اظهار کرد: وقتی از مشکلات صنعت قطعه سازی صحبت می‌کنیم، تنها موضوع محدود به عدم تامین نقدینگی یا بدهی خودروسازان نیست، بلکه باید به این مسئله نگاه کنیم که قطعه سازان در این شرایط چطور توانسته‌اند به کار خود ادامه دهند.
به گفته وی، در سال‌های گذشته، قیمت برخی مواد اولیه، چند صد درصد افزایش یافته، اما قطعه سازان یا اجازه افزایش قیمت محصول خود را نداشته‌اند یا خودروسازان توان خرید با قیمت واقعی را پیدا نکرده‌اند که این موضوع در نهایت به ضرر صنعت خودرو کشور و البته مصرف کننده نهایی تمام می‌شود.
عضو هیات رئیسه انجمن قطعه سازان با اشاره به ظرفیت‌های مهم این بخش در اقتصاد ایران، توضیح داد: در دوره برجامی و زمانی که خودروسازانی مانند پژو یا سیتروئن به ایران آمدند، قطعه سازان ایرانی توانستند قرارداد‌هایی را با آن‌ها نهایی کنند و در این مسیر کیفیت برخی قطعات نیز تایید شد که البته در نهایت فرصت اجرای طرح‌های مشترک فراهم نشد. از این رو باید بدانیم که صنعت قطعه سازی ایران توان بالایی برای تولید با کیفیت محصول دارد.
جلالی ادامه داد: این ظرفیت وقتی با قیمت گذاری دستوری، عدم تامین نقدینگی، بدهی معوق و بسیاری از مشکلات در سیاست‌گذاری و تصمیم گیری مواجه می‌شود در نهایت باعث می‌شود که ما نتوانیم تمام ظرفیت‌های موجود در این حوزه را مورد استفاده قرار دهیم؛ بنابراین با برخی تصمیمات اشتباه و سیاست‌های غلط، آنچه که ترامپ و تحریم‌ها نتوانستند ضد صنعت خودرو ایران اجرایی کنند را ما خودمان اجرایی کرده‌ایم
خودروهای لگن و آشغال ناشی از قطعات بی کیفیت داخلی که توهم باکیفیت دارند که متاسفانه عین وقایع کثیفی صنعت خودرو درحال تسری به سایر صنایع ازجمله لوازم خانگی است