به گزارش ایران اکونومیست، بازیهای آسیایی هانگژو پس از تعویق یک ساله مهر سال جاری برگزار می شود و کاروان ایران نیز قرار است به صورت کیفی در این بازیها شرکت کند.
مدال‌آوری شرط اصلی اعزام رشته‌ها برای حضور در هانگژو است؛ چراکه جایگاهی که در این بازی ها کسب می شود نشان دهنده قدرت ورزشی کشورهای آسیایی است؛ بنابراین برای ایران بسیار مهم است که بتواند جزو پنج - ششم کشور اول بازیها باشد.
ایران در حال حاضر ششم است و هدف گذاری برای این بازی ها چه در زمان ریاست صالحی امیری در کمیته ملی المپیک و چه اکنون که محمود خسروی وفا برسرکار است، حفظ جایگاه ششم و تلاش برای رفتن به رده پنجم بازی ها بوده است؛ بنابراین کسب مدال طلا نقش تعیین کننده‌ای را در رسیدن به این جایگاه دارد.
نکته مهم در این میان این است که صحبت‌های دبیرکل کمیته ملی المپیک که سرپرست کاروان ایران در بازی های آسیایی نیز است، نگران کننده به نظر می رسد؛ به گونه ای که حتی جایگاه ششم ایران هم در خطر است.
مناف هاشمی اعلام کرده که پس از برگزاری جلسات فنی با فدراسیون ها و آنالیز رشته‌ها، پیش بینی می شود تعداد مدال طلای ایران زیر ۲۰ طلا باشد. اگر پیش بینی کمیته ملی‌المپیک درست از آب در بیاید به منزله افت ورزش ایران است.
ایران در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا ۲۰ مدال طلا گرفت و طبیعی است که پس از گذشت چهار سال انتظار براین باشد که تعداد شانس های مدال طلا بیشتر شود نه اینکه تنزل پیدا کند. این مسئله نشان می دهد ورزش ایران در چهار ساله گذشته نتوانسته در جهت پیشرفت قدم‌های محکمی بردارد که حتی به سختی می تواند طلاهای دوره قبل بازیها را تکرار کند.
البته این اتفاق تا حدودی قابل پیش بینی بود، چون کار حتی برای همان رشته‌هایی که همیشه مدال آور بوده اند نیز به آسانی دوره های قبل نیست و همچنین رشته جدیدی به جمع مدعیان در ورزش ایران اضافه نشده که ره آوردش مدال طلا باشد. بحث توجه به رشته‌های پایه و پرمدال که می‌توانند نقش بسزایی به مدال‌آوری کاروان داشته باشند هم هر چهار سال یک بار در حد شعار مطرح و سپس به فراموشی سپرده می‌شود. در مقابل کشورهای دیگر دارند با برنامه‌ریزی خوب جلو می روند و نتایج حاصل آن در رقابت های آسیایی و جهانی رشته‌های مختلف قابل مشاهده است.
در این شرایط بهتر است که فدراسیون‌ها با واقعیت جلو بروند و برای حضور در بازیهای آسیایی مدال‌های خیالی رو نکنند. این موضوع را دوره قبل بازی های آسیایی داشتیم که یک فدراسیون قول پنج مدال داد و ۱۴ ورزشکار آن هم به بازیها رفتند اما حتی یک برنز هم نگرفتند. برای این دوره حداقل کاری که فدراسیون‌ها می توانند انجام دهند، این است که در نشست های تخصصی و فنی، صادقانه عنوان کنند که چقدر شانس کسب مدال دارند تا از الان ورزش ایران آماده نتایج احتمالی باشد. از طرفی کاروان هم واقعا کیفی باشد نه اینکه سیاهی لشکر به بازی ها برود و در نهایت هیچ آورده ای برای ورزش ایران نداشته باشد.
انتهای‌پیام
