به گزارش ایران اکونومیست، «فاطمه رایگانی» نوشت: استعداد نهادهای حاکمیتی این است که با سازمانی‌کردن کارهای مردمی، آن‌ها را از معنا تهی کنند. مقلوبه یک حرکت زیبای زنانه است که کاملاً مردم‌پایه و ساده در دل یک زندگیِ جاری تکرار می‌شود. تبدیل‌کردنش به مانور سازمانی با پوشش‌های اغراق‌شده، نتیجه‌ای جز مضحکه ساختن ندارد. همین روحِ جمعیِ مولد است که می‌تواند با مشارکت‌گرفتن فرهنگ مقاومت را زنده بدارد و منتقل کند. حالا تصور کنید یک نهاد حاکمیتی، با طراحی سازمانی بخواهد بخشی از این سنت را از بافت خودش بیرون بکشد و در محیط اداری بازسازی‌اش کند. نتیجه می‌شود همین مضحکه ای که راه افتاده است.
هر چقدر که تصویر اول، با آن لباس‌های عادی متنوع در محیط عمومی، زنانگی و حس زندگی دارد، تصویر دوم با این چفیه‌های گره‌شده روی چادر و این آرایش ردیفی در محیط غیرعمومی فریاد می‌زند که من برآمده از یک فراخوانم، برای نمایشِ بدونِ خلاقیت یک شعار.
از اولی می‌توانی الگو بگیری و تکرارش کنی و مقاومت را در دل یک زندگی جاری نشان دهی. حتی ممکن است بدون اطلاع از شعار دلت بخواهد دمی کنارشان بنشینی و همراه حال خوبشان شوی. دومی اما تماماً مرزگذاری است و فاصله و بی‌نسبت با جریان زندگی.
این نمونۀ کوچکی است از ورود سازمانی به امر فرهنگی و مردمی که سال‌هاست دارد ضد خودش را تقویت می‌کند. بعد هم که مضحکه شد با این جمله که هرکاری خوب باشد صدای دشمن را درمی‌آورد هر نقدی بی‌صدا می‌شود. و این دور باطل هم چنان ادامه دارد.
پیوست: حرکت نمادین مقلوبه را خانم حلوانی، معلم قرآن فلسطینی به راه انداخت. به این شکل که در صحن قدس سفره پهن می‌کنند و غذا را بین‌شان تقسیم می‌کنند. برگرداندن قابلمه و وارونه‌شدن غذا در واقع نماد بیرون‌کردن صهیونیست‌ها از فلسطین است.
البته که کارشان بی‌دردسر نبوده و دستگیر هم شده‌اند اما با جریان‌سازی رسانه و پشتوانه اجتماعی آزاد شده‌اند. حالا مقلوبه پختن به کمک شبکه‌های اجتماعی تبدیل به یک حرکت زنانهٔ جهانی ضدصهیونیستی شده و حامیان آزادی قدس در کشورهای عربی و آفریقایی و حتی اروپایی هم انجامش می‌دهند.
